Του Δημήτρη Καπράνου
Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς βλέπετε όνειρα. Προσωπικά, μολονότι δεν φορώ στον ύπνο τα γυαλιά κου (είμαι μύωψ μεγάλου βεληνεκούς), δεν είναι λίγες οι φορές που βλέπω στα όνειρά μου πολλά και διάφορα.
Εσχάτως, ίσως λόγω ηλικίας, βλέπω όλο και πιο συχνά τους γονείς μου. Πότε τη μάνα μας, που μου λέει "Να τηλεφωνείς τακτικά στα αδέλφια σου και να βλέπεστε συχνότερα". "Πως να το κάνω αυτό ρε μάνα; Για να τους επισκεφθώ και τους τέσσερις στην Αγγλία, από τη Γλασκόβη ως το Λονδίνο θέλω πέντε συντάξεις!" της λέω, αλλά κουνάει το κεφάλι και φεύγει! Που να καταλάβει στον Παράδεισο από Κατρούγκαλο και κάπιταλ κοντρόλ! Άλλες πάλι φορές μου αρχίζει τα πολιτικά."Τι έγινε; γύρισε ο Βασιλιάς;" με ρωτάει. "Γύρισε, μένει μόνιμα στο Πόρτο-Χέλι" της λέω και θυμώνει. "Ο άναξ δεν μπορεί να μένει στην Πελοπόννησο! Στα ανάκτορα, μένει ναι να αφήσεις τις κουταμάρες" απαντά θυμωμένη και γυρίζει την πλάτη. Άντε τώρα να της πεις ότι στα ανάκτορα κατοικοεδρεύει ο Πάκης!
Άλλες πάλι φορές βλέπω στον ύπνο μου τον πατέρα μας, που, αυστηρός όπως πάντα, αρχίζει τις επιπλήξεις. "Βρε, δεν έχεις ακόμη συντηρήσει το σπίτι; Τι το έφτιαξες, αφού δεν θα μπορούσες να το συντηρήσεις;" μου λέει. "Δεν καταλάβατε, μπαμπά! Το σπίτι, όταν το χτίσαμε, είχα δήλωση στην Εφορία δεκαπλάσια από αυτήν που έχω σήμερα! Εσύ δεν μας έλεγες να δηλώνουμε τα πάντα; Ε, τα δηλώναμε και πληρώναμε τα μαλλιά της κεφαλής μας στην Εφορία. Τώρα, με κάτι παραπάνω από είκοσι χιλιάδες το χρόνο, με δάνειο, με οφειλές, με Εφορία, με ΕΝΦΙΑ, με εισφορά αλληλεγγύης, πως να συντηρήσω το σπίτι; Ότι φτιάξω μόνος μου! Προχθές έλυσα το καλοριφέρ κι ακόμα ψάχνω τις βίδες!". "Δεν καταλαβαίνω τι μου λες. Πότε θα μάθετε να μιλάτε σωστά ελληνικά εσείς οι δήθεν ιντελεκτυέλ;" μου λέει και αποσύρεται με ύφος απαξιωτικό. Εμ' βέβαια, που να καταλάβει τι σημαίνει "Ενφια" ή "ένφιας", που έλεγε και ο "τηλε- μαϊντανός" Λεουτσάκος!
Προχθές, πάλι, είδα τον παππού μου, παλαιό βουλευτή Λακωνίας με τους "Βασιλικούς", άψογα ενδεδυμένο, με το μουστάκι γυριστό και την καρφίτσα στον γιακά του υποκαμίσου. "Ποία είναι, νεαρέ, η γνώμη σου δια τα τεκταινόμενα και ποίες αι προβλέψεις των διακόνων της δημοσιογραφίας δια το μέλλον"; με ρώτησε, στηριζόμενος στο μπαστούνι του. Τι να του πω; Ότι εδώ και μέρες τώρα ψάχνω το μουσκέτο που άφησε κληρονομιά και ότι φοβάμαι μήπως το πούλησε η γυναίκα μου για να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ;
