του Νίκου Βατόπουλου*
Ο νέος σταθµός Μανιάτικα της γραμμής 3 βγάζει στην καρδιά της γειτονιάς. Ανάμεσα σε παλιά σπιτάκια και μικρές πολυκατοικίες, η παλιά συνοικία του Πειραιά έχει εισέλθει στο δίκτυο της πρωτεύουσας. Άκουγα πρόσφατα την ιστορικό Μαρία Σαμπατακάκη να αφηγείται την ιστορία των Μανιάτικων στην Αγιάτη Μπενάρδου στη σειρά podcast «Ιστορία μιας πόλης» της lifo, και όλα μπήκαν στη θέση τους, καθώς η ιστορία εποίκησης του Πειραιά είναι μια διαρκής πληθυσμιακή αιμοδοσία.
Τα Μανιάτικα είναι προς το παρόν μια φιλήσυχη γειτονιά. Αν δει κανείς τον χάρτη θα αντιληφθεί την ευεργεσία του μετρό, καθώς όλος αυτός ο πυκνός ιστός αποκτά πλέον ένα κέντρο βάρους και ένα νήμα απευθείας επικοινωνίας με το λιμάνι, το κέντρο της Αθήνας και τις λοιπές συνοικίες. Η μητροπολιτική εξέλιξη του πολεοδομικού συγκροτήματος συνεχίζεται. Η μητρόπολη Αθηνών – Πειραιώς ίσως γεννήθηκε το 1922-23 με την έλευση των χιλιάδων προσφύγων αλλά έχει ακόμη πολύ δρόμο έως ότου εξασφαλίσει άνετη, γρήγορη και φθηνή προσβασιμότητα. Εως ότου ο κάθε πολίτης νιώσει ότι ευεργετείται από το αγαθό της δημόσιας συγκοινωνίας.
Κατά μία έννοια, είναι μια κίνηση εκδημοκρατισμού της ζωής. Αν περπατήσετε στα Μανιάτικα, γύρω από τον νέο σταθμό, θα διαπιστώσετε τη χαμηλή κλίμακα της γειτονιάς και τον γλυκύ της χαρακτήρα. Αυτή η αστική πατριδογνωσία που προσφέρουν οι επεκτάσεις του μετρό βοηθούν σε μια βαθύτερη συνειδητότητα μέσα στην πόλη, κάτι αναγκαίο καθώς χιλιάδες κάτοικοι αγνοούν τη ζωή άλλων χιλιάδων κατοίκων ακόμη και σε κοντινές συνοικίες.
Στη μικρή πλατεία του νέου σταθμού, αν περπατήσετε προς τα πίσω θα δείτε μικρά αδιέξοδα και την παλιά χωροταξία της αυτοσχέδιας εν πολλοίς γειτονιάς, που γεννήθηκε τον 19ο αιώνα και άλλαξε πολύ όπως όλη η Αθήνα και ο Πειραιάς στη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Σε αυτήν τη μικρή πλατεία, θα δείτε το άγαλμα της Ηρωίδας Μανιάτισσας μάνας, με το δρεπάνι και το βρέφος, έργο του γλύπτη Πέτρου Γεωργαρίου, στημένο εκεί για να εκπέμψει τη σύνδεση με το ιστορικό υπόβαθρο της γειτονιάς, και τη μεταφορά του ηθικού κώδικα της Μάνης, εκείνα τα χρόνια, στην ενδοχώρα του Πειραιά.
Τα Μανιάτικα μπαίνουν πλέον και στη ζωή των Αθηναίων. Βρίσκονται ανάμεσα στα Καμίνια, την Κοκκινιά, τα Ταμπούρια και την Αγία Σοφία, σε έναν Πειραιά που αλλάζει γοργά.
*από την kathimerini.gr
