του Δημήτρη Καπράνου
Αν είναι κάτι που αντιπαθώ είναι τα μεθεόρτια κιλά! Εκείνα τα άτιμα, που προστίθενται στα ήδη περισσευούμενα, καθιστώντας την αγωνία σου ακόμη μεγαλύτερη.
Θα μου πείτε "συγκρατήσου", αλλά πως να γίνει αυτό όταν οι γύρω σου τηρούν ευλαβικώς τα έθιμα;
Ξυπνάς το πρωί με τη σκέψη "Σήμερα θα αποφύγω οτιδήποτε παχαίνει". Έλα, όμως, που μέχρι να φθάσεις στην κουζίνα έχεις περάσει από τρεις παγίδες!
Στη μια (πιατέλα), οι κουραμπιέδες, φτιαγμένοι με τη συνταγή της αειμνήστου πενθεράς μου, οι οποίοι αναδύουν ένα άρωμα φρέσκου βουτύρου και αμυγδάλου, ικανό να κολάσει και τον Άγιο Ιωάννη τον Νηστευτή!
Στην άλλη, τακτοποιημένες προσεκτικά, αλλά και εκτεθειμένες κατά τρόπον προκλητικότατα, οι δίπλες, που γίνονται κάθε χρόνο με βάση τη συνταγή του αειμνήστου πατέρα μας, εκ Κυνουρίας ορμωμένου . Μελωμένες, λαχταριστές, πασπαλισμένες με καρύδι που μας έχει έλθει από το χωριό της συμπεθέρας.
Κι εκεί που ζυγώνεις στον χώρο όπου ποθείς να απολαύσεις το πρωινό πολυπόθητο αφέψημα, σε περιμένει η τρίτη παγίδα (πιατέλα), με τα μελομακάρονα, φτιαγμένα με συνταγή μανιάτικη, από τα Κονάκια Λακωνίας, με παραλλαγή, όμως, όσον αφορά στο μέγεθος, καθώς η σύζυγος προτιμά να τα κάνει "Μπουκίτσες", μικρούλια, δηλαδή...
Έτσι, φθάνεις στο φλιτζάνι με τον καφέ, έχοντας στην παλάμη, επί της χαρτοπετσέτας, έναν κουραμπιέ, μια δίπλα και δυο (μικρά, μετά συγχωρήσεως) μελομακάρονα.!
Πως μπορεί, λοιπόν, ένας απλός άνθρωπος, με τα ανώδυνα, καθημερινά πάθη (δεν πίνω, δεν καπνίζω, να μη φάω κιόλας;) να αντισταθεί σε τέτοιους πειρασμούς και να μη φορτωθεί τα "Μεθεόρτια βάρη";
Για να δείτε πόσο δίκιο έχω, αρκεί να σας εκθέσω και άλλες πτυχές του μαρτυρίου το οποίο-όπως και χιλιάδες άλλοι συμπάσχοντες- υφίσταμαι.
Μοσχάρι κοκκινιστό ( η σύζυγος) την παραμονή των Χριστουγέννων, αλλά και μια καλή "Τηγανιά" ( η νύφη). Να μην τα τιμήσεις και τα δυο;
Αρνάκι φρικασέ ( η σύζυγος) ,αλλά και γαλοπούλα ( η νύφη και ο υιός) την επομένη. Ποιό να αφήσεις παραπονεμένο;
Χοιρινό με σέλινο (εμείς) και παστίτσιο λαχταριστό (η συμπεθέρα) την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Με ποιό να πας και ποιό να αφήσεις; Να μη φας και το κομμάτι σου στη Βασιλόπιττα;
Αρνάκι (από το χωριό) στο φούρνο με πατάτες, αλλά και ένα σωρό άλλα καλούδια, που έφτιαξαν όλες οι γυναίκες της οικογένειας στο τραπέζι, ανήμερα την Πρωτοχρονιά. Χαρτιά δεν παίζουμε, σε ρεβεγιόν δεν πηγαίνουμε, να μη φάμε κάτι;
Κι έτσι, φθάσαμε κι εφέτος στην πασίγνωστη επωδό. "Και τώρα τι κάνουμε";
-Α, μη ανησυχείτε, ελάτε στο Γυμναστήριο! μου είπε η Δέσποινα, η σύζυγος του Γιάννη, που μένει απέναντι.
Κι έτσι, συνέβη το μοιραίο. Την ακολούθησα, πλήρωσα τη συνδρομή μου για όλο τον χρόνο και έτσι, μπορώ να απολαύσω τα γλυκά των εορτών χωρίς πρόβλημα. Πως είπατε; Κάθε πότε πηγαίνω στο γυμναστήριο και ποιό πρόγραμμα ακολουθώ; Μα, σας είπα ότι πλήρωσα. Δεν είπα ότι θα πάω κιόλας!
