Ανάγκη ενίσχυσης της καταστατικής θέσης των Αιρετών

Του Παναγιώτη Αβραμίδη*

Είναι γνωστό ότι την τελευταία 8ετια με την τραγική οικονομική κρίση που επέφερε τη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή, η καταστατική θέση των Αιρετών της Αυτοδιοίκησης που με τον Δημοτικό και κοινοτικό κώδικα του 2006 και τον νόμο Καλλικράτη του 2010 είχε προδήλως αναβαθμιστεί ,υπέστη δραματικές πιέσεις και βρέθηκε σε σαφώς μειονεκτικότερη θέση σε σχέση με το παρελθόν.

Σωρεία νομοθετημάτων που ψηφίσθηκαν, έρχονται σε απευθείας αντίθεση με τον Ευρωπαϊκό Χάρτη τοπικής Αυτονομίας και το Ευρωπαϊκό κατεστημένο της Αυτοδιοίκησης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι διατάξεις που εξαφάνισαν τα έξοδα παράστασης των συνεδριάσεων των αιρετών οργάνων των ΟΤΑ Α’ Βαθμού , οι μειώσεις των αντιμισθιών , πειθαρχικές και ποινικές διατάξεις κ.α

Η κυβέρνηση παρότι έχει καταψηφίσει στο παρελθόν τις περισσότερες από αυτές ,δεν δείχνει μέχρι σήμερα διάθεση λήψης μέτρων στην κατεύθυνση την ενίσχυση της καταστατικής θέσης των Αιρετών.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ασφαλώς ότι ο Αιρετός επιλέγεται από τους πολίτες για να ασκήσει τα καθήκοντα του Δημόσιου συμφέροντος και της τοπικής κοινωνίας και για να φέρει σε πέρας την αποστολή του υποχρεώνεται να διαθέσει χρόνο ,να καταβάλλει προσωπικές δυνάμεις ,να απέχει ή να μειώσει την προσωπική ,επαγγελματική και την εν γένει δραστηριότητα του, προκειμένου να ολοκληρώσει επιτυχώς τη λαϊκή εντολή.

Η κυβέρνηση γνωρίζει ακόμα ότι στη προσπάθεια του αυτή έχει απώλεια εισοδήματος προκειμένου να εκτελέσει τα αιρετά του καθήκοντα τα οποία μάλιστα απαιτούν αυξημένη ευθύνη στην άσκηση ανώτατης διοίκησης και αποτελεσματική διαχείριση ανθρώπινων και οικονομικών πόρων.

Οι Αιρετοί της Αυτοδιοίκησης αποτελούν μέρος του Αιρετού πολιτικού προσωπικού και δικαιούνται την συνδρομή όλων των όρων άσκησης του λειτουργήματος τους.

Όροι που θα διαγράψουν οποιοδήποτε εμπόδιο στην ελευθερία δράσης τους σε επίπεδο λειτουργικό, νομικό και οικονομικό.

από τη metarithmisi.gr

 

eep logo