Του Στέφανου Χρήστου*
Η αμεσότητα της Αυτοδιοίκησης ως κατεξοχήν θεσμού της δημοκρατίας, σημαίνει, ότι οι δήμοι βρίσκονται ή πρέπει να βρίσκονται κοντά στον δημότη σε σχέση με το κεντρικό υδροκέφαλο κράτος, το οποίο είναι απόμακρό και πολλές φορές ανάλγητο.
Την περίοδο της οικονομικής κρίσης μέχρι και σήμερα, η Αυτοδιοίκηση επωμίστηκε βάρη που δεν της αναλογούσαν. Και μονομερείς περικοπές έγιναν των εσόδων της αλλά και φορολογικά βάρη άμεσα και έμμεσα της επιβλήθηκαν. Μειώθηκαν οι πόροι-έσοδα των δήμων κατά 60% περίπου και στα τρία χρόνια της πανδημίας οι δήμοι κλήθηκαν να ανταποκριθούν σε νέες ανάγκες των πολιτών.
Η Πολιτεία είναι γεγονός ότι ενίσχυσε οικονομικά τους ΟΤΑ για να ανταπεξέλθουν στην πανδημία με σημαντικά χρηματικά ποσά.
Δεν είμαι όμως σίγουρος αν οι τελευταίοι δαπάνησαν με διαφάνεια και σε κατάλληλες κατευθύνσεις τους πόρους αυτούς.
Στο δήμο Κορυδαλλού επί παραδείγματι, κατά τις πληροφορίες μου, δόθηκαν συνολικά 1,8 εκ. ευρώ για την αντιμετώπιση των εκτάκτων αυτών αναγκών. Θα ήταν χρήσιμο και επιβεβλημένο να ενημέρωνε η Δημοτική Αρχή πού, πώς και με τί σκεπτικό δαπανήθηκε το όντως μεγάλο αυτό χρηματικό ποσό.
Μία νέα επιβάρυνση δήμων και δημοτών προήλθε από τη γνωστή πια σε όλους, ρήτρα αναπροσαρμογής της κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος. Η ρήτρα αυτή πλήττει άδικα τους πολίτες και αποβαίνει υπέρ των μεγαλοσυμφερόντων του τομέα ενέργειας της χώρας.
Επιβαρύνονται όμως και οι δήμοι, αφού καλούνται να πληρώσουν αυτή τη ρήτρα αναπροσαρμογής, δηλαδή τις υπέρογκες αυξήσεις για την κατανάλωση ρεύματος στα σχολεία, τις κοινωνικές δομές ( ΕΔΑΠΕ – ΚΑΠΗ, παιδικοί σταθμοί κ.α.), τα αμαξοστάσια και όλα τα δημοτικά κτίρια και τον δημοτικό φωτισμό.
Εν ολίγοις, ο πολίτης-δημότης επιβαρύνεται διπλά, δηλαδή ως οικογένεια και ως δημότης μέσω του δήμου.
Η αύξηση του κόστους ηλεκτροφωτισμού, σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, ξεπερνά το 90% (!!!) σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2021.
Η τιμή του φυσικού αερίου σε όσα δημοτικά κτίρια και σχολεία θερμαίνονται με αυτό, έχει αυξηθεί κατά 185% (!!!).
Είναι γνωστό σε όλους ότι οι δαπάνες για τον ηλεκτροφωτισμό της πόλης επιβαρύνουν τους δημότες μέσω των δημοτικών τελών.
Να σημειωθεί ότι, οι εκάστοτε έκτακτες επιχορηγήσεις της κεντρικής διοίκησης προς τους ΟΤΑ, που γίνονται με τυμπανοκρουσίες, καταβάλλονται ουσιαστικά από τους οφειλόμενους παρακρατημένους πόρους της Αυτοδιοίκησης.
Με αποσπασματικές στενοκομματικές πολιτικές δεν αντιμετωπίζονται τα προβλήματα. Απαιτείται σχεδιασμός και δημοκρατικός προγραμματισμός σε όλα τα επίπεδα.
Τώρα υπάρχει ανάγκη για μία αυτοδιοίκηση που σέβεται τα συνταγματικά κατοχυρωμένα θεσμικά της χαρακτηριστικά. (Διοικητική αυτοτέλεια και οικονομική αυτοδυναμία).
Έχουμε ανάγκη από αιρετούς, πραγματικά εραστές και γνώστες του σοβαρού αντικειμένου που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Και όχι από αβρόφρονες διαδρομιστές των εκάστοτε υπουργικών και κομματικών διαδρόμων.
Έχουμε ανάγκη από μία αναζωπύρωση του πνεύματος της διαρκούς αγωνιστικότητας των δήμων για τα συμφέροντα των πολιτών, απέναντι σε μία κεντρική διοίκηση που, μέλημά της είναι πώς θα ελέγχει τους ΟΤΑ είτε οικονομικά είτε με τον εκάστοτε κατά περίπτωση εκλογικό νόμο είτε με τους υπεράριθμους αλληλοσυγκρουόμενους και αναποτελεσματικούς εν τέλει, ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Οι δήμοι και τα συλλογικά τους όργανα θα πρέπει να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Με «τουφεκιές» στον αέρα για τα μάτια του κόσμου δεν γίνεται δουλειά.
*Ο Στέφανος Γ. Χρήστου είναι π. δήμαρχος Κορυδαλλού, π. Αντιπεριφερειάρχης
