Το κόκκινο πακετάκι...

amygdalou ion diafimish

Του Δημήτρη Καπράνου

Την έβαζα κρυφά στην τσέπη και την έπαιρνα μαζί στο σχολείο. Ο πατέρας μας, γιατρός, παιδίατρος, ήταν κατηγορηματικός.
-Όχι σοκολάτες, όχι καραμέλες. Μέτρον άριστον! θα τρέχετε αργότερα στον οδοντίατρο!
Ποιός, όμως, τον άκουγε, όταν μπορούσες, έχοντας εξασφαλίσει ένα μικρό χαρτζιλίκι από κάποιον θείο ή θεία, να αγοράσεις εκείνη την τραγανιστή γλύκα, φτιαγμένη σε τετραγωνάκια, με τα κομμάτια από το αμύγδαλο στη μέση;
Μια ματιά περίμενα να μου ρίξει η Ρόζα, η συμμαθήτρια με τα κοτσιδάκια και τις φακίδες, αλλά εκείνη δεν είχε μάτια παρά για τα μεγαλύτερα παιδιά. Όταν, όμως, άνοιγα την τσάντα κι έβγαζα το κόκκινο πακετάκι με την "ΙΟΝ αμυγδάλου", ποιά μπορούσε να αντισταθεί;
Θα μου πείτε, οι νεότεροι. "Μα, για μια σοκολάτα;" Αχ, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί (ίσως σε λίγο καιρό να το διαπιστώσει αν η οικονομία μας συνεχίσει να βαδίζει Σύρριζα στην καταστροφή) πόσο δύσκολο ήταν για ένα παιδί του δημοτικού να έχει στην τσάντα του μια "ΙΟΝ αμυγδάλου"!
Μεγαλώσαμε με τις καραμέλες "Νάσκο", τις καραμέλες "Τσάρλεστον" και τη σοκολάτα "ΙΟΝ". Ήταν η υψίστη τέρψις του ουρανίσκου, εκείνα τα κομμάτια σοκολάτας, με το αμύγδαλο στη μέση. Απ' ότι θυμάμαι, κανείς μας δεν "μασούσε" τη σοκολάτα. Την αφήναμε να λιώσει στο στόμα, να εισπράξουμε ότι περισσότερο μπορούσαμε από την εξαίσια γεύση και, στη συνέχεια, να μασήσουμε αργά, ηδονικά, το αμύγδαλο.
Γίναμε έφηβοι, ερωτευθήκαμε, αλλά στην τσέπη του μπουφάν και αργότερα του αμπέχονου, η σοκολάτα είχε πάντα τη θέση της.
Τα ζαχαροπλαστεία έγιναν καφετέριες, βγήκαν οι "Γκοφρέτες", οι σοκολάτες γεμιστές με φρούτα και σιρόπια, αλλά η κόκκινη ετικέτα με το αμύγδαλο, δεν έλειψε ποτέ από την παρέα μας.
Φοιτητές, στα κλαμπ της Αθήνας και του Πειραιά, την είχαμε πάλι στην τσέπη του "Μπλέιζερ" με "ναυτικά" κουμπιά, ή του σακακιού με τις κουφόπιετες, που πήγαινε ασορτί με παντελόνι "καμπάνα" και κάτι θεόρατους ,αντιαισθητικούς σήμερα, γιακάδες στα πουκάμισα, με μια γραβάτα-πετσέτα εμπριμέ μέχρι τον ομφαλό...
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά, καθώς χθες έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ο Ιωάννης Κωτσιόπουλος, που θεωρείται ο "πατριάρχης" της δυναστείας της "ΙΟΝ".
Νοικοκυραίοι άνθρωποι, Αρκάδες-και κατά συνέπεια "σφιχτοί" και προσεκτικοί- κράτησαν όρθια την σοκολατοποιΐα- καραμελοποιΐα τους, που συγχωνεύθηκε με τις καραμέλες "Νάσκο", έμεινε όρθια και μέσα στον πόλεμο και το 1947, την ώρα που η Ελλάδα πάσχιζε να σηκωθεί ενώ κάποιοι επεδίωκαν να την μετατρέψουν σε θλιβερό πένητα, σοβιετικό δορυφόρο, έβγαλαν στην αγορά την "Σοκολάτα αμυγδάλου".
Παρέα με αυτήν είδαμε, με τη σημερινή σύζυγο, όλες τις ταινίες των μαθητικών και φοιτητικών μας χρόνων. Με τη γεύση της συναντήσαμε τον Τζειμς Μποντ, τον Λόρενς της Αραβίας, τον Μπέκετ, τον Αλέξη Ζορμπά και τον Μίκη, τον Τζούλη και την Μελίνα, τον Χατζιδάκι και τον Ξαρχάκο στα "Κορίτσια στον ήλιο".
Ο Ιωάννης Κωτσιόπουλος, η κεφαλή της δικής μας, πειραιώτικης, ΙΟΝ μας έδωσε ότι πιο γλυκό μπορούσαμε να ονειρευτούμε εκείνα τα χρόνια. Τον ευγνωμονούμε...

eep logo