του Βασίλη Κορκίδη*
Όπου δράση, υπάρχει αντίδραση και όπου αντίδραση, υπάρχει και κόστος. Έτσι για την ανείπωτη ενέργεια της “γείτονος” η ελληνική αγορά ανεξαρτήτως κόστους, προχωρά σε μποϋκοτάζ των τούρκικων προϊόντων και υπηρεσιών.
Ήδη η ελληνική Κυβέρνηση ζήτησε από την ΕΕ μια λίστα οικονομικών κυρώσεων για τη τουρκική προκλητικότητα. Όλοι αντιλαμβανόμαστε, πως με μια ιδιότυπη από τη πλευρά μας απαγόρευση εισαγωγής και κατανάλωσης προϊόντων από την Τουρκία, θα υπάρξουν αντίποινα και ενδεχομένως το πλήγμα για τη ελληνική οικονομία να είναι μεγάλο.
Πόσο όμως κοστολογείται η ενέργεια αλλοίωσης ενός ελληνικού, χριστιανικού και παγκόσμιου πολιτιστικού μνημείου; Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, μπορεί η Τουρκία να αποτελεί έναν από τους σημαντικούς εισαγωγείς ελληνικών προϊόντων, αλλά είναι και η αιτία για τις τεράστιες αμυντικές και μεταναστευτικές δαπάνες της χώρας μας. Μπορεί, στην σχετική λίστα των εξαγωγών μας να βρίσκεται 4η στη κατάταξη, αλλά αν το δούμε από την ηθική πλευρά, είναι τελευταία στην εκτίμηση μας. Οι εξαγωγές των ελληνικών προϊόντων προς τη Τουρκία μπορεί να φτάνουν σε αξία το 1,4 δις ευρώ, αλλά η Τουρκία εμφανίζεται και στην αντίστοιχη λίστα των εισαγωγών κοντά στο 1 δις ευρώ.
Είναι λοιπόν αρκετό ένα πλεονασματικό εμπορικό ισοζύγιο να εξισορροπήσει τις τουρκικές προκλήσεις; Σαφώς, Όχι. Γιατί να διατηρήσουμε στενές οικονομικές σχέσεις με μια χώρα που διαρκώς προκαλεί τα θρησκευτικά μας πιστεύω, την ιστορία μας και αμφισβητεί τα εθνικά μας κυριαρχικά δικαιώματα; Η διατήρηση οικονομικών σχέσεων μεταξύ φίλιων και γειτονικών χωρών στηρίζεται στον αλληλοσεβασμό, την αλληλοκατανόηση επιχειρημάτων και την άσκηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων με μέσο έκφρασης την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Τίποτα από όλα αυτά δεν χαρακτηρίζουν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας. Οι οικονομικές γέφυρες συνεργασίας πολλές φορές στο παρελθόν απέδιδαν σε περιόδους κρίσεις, μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, παρά τις έντονες αντιπαραθέσεις στα σοβαρά εθνικά θέματα, όμως θεωρώ πως μετά και τα τελευταία γεγονότα, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την επιχειρηματική μας στάση απέναντι στη Τουρκία. Οι ελληνικές επιχειρήσεις που συνεργάζονται με τουρκικές επιχειρήσεις καλούνται από μόνες τους να αναθεωρήσουν ή να αναστείλουν την συνεργασία τους, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, τουλάχιστον για όσο οι γείτονες επιμένουν στην προκλητική απόφαση τους να μετατρέψουν το μουσείο της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί.
Η ΓΣ της ΚΕΕ, μετά από πρόταση του ΕΒΕΠ, αποφάσισε να αποστείλει προς πάσα κατεύθυνση ένα ψήφισμα διαμαρτυρίας, πως ως Έλληνες επιχειρηματίες ΔΕΝ εισάγουμε και ΔΕΝ εξάγουμε στη Τουρκία και ως καταναλωτές ΔΕΝ αγοράζουμε τα τουρκικής προέλευσης προϊόντα με barcode που αρχίζει από 868 και 869. Αξίζει εδώ να εξάρουμε τη γενναία στάση των Επιμελητηρίων που γειτνιάζουν με τη Τουρκία, τα οποία παρά τις όποιες οικονομικές απώλειες των τοπικών τους επιχειρήσεων, υποστήριξαν την γενική άποψη. Μια ηχηρή προειδοποίηση για “εμπάργκο” από όλα τα Επιμελητήρια της χώρας μας σε συνδυασμό με μια έντονη διαμαρτυρία στις ευρωπαϊκές επιχειρηματικές οργανώσεις, οικονομικούς και κοινωνικούς παγκόσμιους φορείς, αλλά και την ομογένεια, είναι μια άμεση αντίδραση της ελληνικής επιχειρηματικότητας στις πολλές και διαρκείς “μπαμπεσιές του Σουλτάνου”.
Οι κυβερνητικές και διπλωματικές προσπάθειες της Ελλάδας όπως πάντα, στοχεύουν στην αποκατάσταση ενός απολύτως λειτουργικού modus operandi για ένα μνημείο που χαίρει οικουμενικής αποδοχής και σεβασμού όλων των δογμάτων. Συμφωνώ, πως ο στόχος της χώρας μας είναι μια ειρηνική και αμοιβαία δημιουργική συνύπαρξη, καθώς μια πολιτική όξυνση με ένα απρόβλεπτο γείτονα, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια, της σταθερότητα και εν τέλει την οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
Αξίζει κάθε κόστος, η ελληνική αγορά να ξεκινήσει μια δύσκολη, αλλά εφικτή προσπάθεια, καλώντας τους Ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά και όλο τον Δυτικό κόσμο, να “μποϋκοτάρει” εμπορικά και τουριστικά την επιθετική συμπεριφορά της σημερινής προκλητικής Τουρκίας. #Σταματάμε τη χρησιμοποίηση του παγκόσμιου πολιτισμού για τη τουρκική πολιτική!
*άρθρο στην Axia News
