Από το Χαμιντιέ

ekklhsia tzami sfaira

του Δημήτρη Καπράνου

Συγκινητική ήταν η εικόνα των ελληνόφωνων Σύρων, που έφτασαν στον Πειραιά , έχοντας εγκαταλείψει το χωριό τους, το Χαμιντιέ.

Εξισλαμισθέντες βιαίως Κρητικοί, διώχθηκαν από την Κρήτη με την ανταλλαγή πληθυσμών και βρέθηκαν, ξένοι, στη Συρία.

Οργάνωσαν τη ζωή τους και σε λίγα μόνο χρόνια, το χωριό τους, μετετράπη σε μιαν ακμάζουσα κωμόπολη, σε μια μικρή κυψέλη, όπου η ζωή ελάχιστη είχε σχέση με εκείνη στην υπόλοιπη Συρία.

Βλέπετε, δεν ήσαν Άραβες ή Βεδουΐνοι, αλλά Κρητικοί, νοικοκυραίοι, ελαφρώς «κουζουλοί» και περήφανοι, που δεν λογάριαζαν από κινδύνους και κατάφεραν να επιβάλουν τις δικές τους συνήθειες, ήθη και έθιμα.

Μαντινάδες, μεσογειακή διατροφή, προϊόντα από τη Κρήτη, ρακές και κάποιες βεντέτες, χαρακτήριζαν τη ζωή τους.

Η μοίρα τους, όμως, το είχε και όπως τους έδιωξαν οι συμπατριώτες τους Κρητικοί, τώρα τους έδιωξε ο παράλογος εμφύλιος πόλεμος και βρέθηκαν πάλι στην αγκαλιά της μεγάλης τους πατρίδας.

Τι να πεις γι αυτούς τους ανθρώπους; Μιλούν ελληνικά, με την χαρακτηριστική κρηστική προφορά. Καμαρώνουν για την ελληνική τους καταγωγή.

Δεν θέλουν να πάνε στην «Ευρώπη», αλλά να μείνουν εδώ, στα χώματα όπου γεννήθηκαν οι πρόγονοί τους.

Ναι, είναι μουσουλμάνοι, όπως είναι και πολλοί Έλληνες στη Θράκη, τους οποίους επί χρόνια εκμεταλλεύονται οι Τούρκοι.

Δεν θα τους δώσουμε τη δυνατότητα να ξαναριζώσουν στην Ελλάδα; Δεν θα επιδιώξουμε να τους φέρουμε κοντά μας με την ελπίδα να τους δούμε και πάλι χριστιανούς;

Μπορεί καθημερινά να φθάνουν οι καραβιές με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά ίσως αυτή η «καραβιά» με τους κατοίκους του Χαμιντιέ να είναι μια πτυχή της μοίρας μας, την οποία ίσως δεν περιμέναμε ποτέ να ζήσουμε.

Είναι συμπατριώτες μας, που υπέστησαν το τούρκικο «παιδομάζωμα», είναι Έλληνες της Κρήτης, θύματα της τουρκικής κατοχής, που είχαν να επιλέξουν μεταξύ της λεπίδας και του σταυρού.

Αυτή τη φορά, είναι ευκαιρία να δειξουμε ότι δεν ξεχνούμε την καταγωγή τους, αλλά και για να δωσουμε στην Εκκλησία μας την μεγάλη ευκαιρία να τους φέρει κοντά της, να διδάξει τις αρχές της Ορθόδοξης πίστεως και να μπορέσουν, κάποια στιγμή, να επιστρέψουν στηνΚρήτη, αν και κάτι τέτοιο δεν το βλέπω εύκολο, διότι μπορεί να ξυπνήσουν άλλα συναισθήματα ( φόβους για διεκδικήσεις περριουσιών κ.λ.π).

Οι Έλληνες του Χαμιντιέ, βρίσκονται και πάλι στην πατρίδα τους, σε μια πολύ δύσκολη περίοδο, σχεδόν το ίδιο δύσκολη με εκείνη κατά την οποία έφυγαν, παρά τη θέλησή τους από τη χώρα. Ας τους δεχθούμε με αγάπη.

eep logo