Του Δημήτρη Καπράνου
Δεν πρόκειται να ασχοληθώ με την υπόθεση Novartis. Με αυτήν ασχολείται η Δικαιοσύνη. Και οι πολιτικοί. Έτσι συνηθίζεται στην Ελλάδα. Δικάζουν οι πολιτικοί και καταδικάζουν ή αθωώνουν τα δικαστήρια.
Επιτρέψτε μου όμως, να σας μεταφέρω όσα μου είπε φίλος, όστις έχει άποψη για το πώς μπορεί κανείς να υποστεί και να πληρώσει ακριβά αυτό το μοτίβο. Μου είπε, λοιπόν...
"Στην Ελλάδα, υπάρχει μια κατηγορία υποθέσεων οι οποίες είναι "πολιτικές". Με αυτό τον χαρακτήρα αναφύονται, προχωρούν και δικάζονται. Δεν έχει σημασία αν τις κρίνουν ποινικά ή αστικά δικαστήρια. Είναι "πολιτικές" και ως πολιτικές αντιμετωπίζονται.
Όπως λένε όλοι οι εμπλεκόμενοι στον χώρο της Δικαιοσύνης, υπουργοί, δικαστικοί, δικηγόροι, μάρτυρες, κατηγορούμενοι, "το θέμα είναι να μην στοχοποιηθείς. Αν στοχοποιηθείς, την έβαψες"!
Πως στοχοποιείσαι; Αρκεί να σε "κρεμάσουν στα μανταλάκια". Δηλαδή να γράψει κάτι ο (διαπλεκόμενος και ελεγχόμενος) Τύπος ή να πει κάτι η (εξαρτώμενη και πιεζόμενη) τηλεόραση.
Όταν ενέπλεξαν γνωστό μου σε μια υπόθεση, συνέβη το εξής καταπληκτικό. Είδε το σχετικό "ρεπορτάζ" στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας στην οποία εργαζόταν 30 χρόνια! Το υπέγραφε (!) μια συνάδελφος, με την οποία μιλούσε κάθε μέρα. Βασιζόταν σε "πληροφορίες" ενός πρώην εισαγγελέα "γυρολόγο" των ισχυρών, ενώ από την εφημερίδα είχε αφαιρεθεί το τακτικό κυριακάτικο άρθρο του. "Μου ζήτησαν, ξαφνικά, να το βγάλω" του είπε ο υπεύθυνος συνάδελφος την επομένη. Έτσι, απλά. Ούτε τον ρώτησε κανείς αν εκείνα που (θα) γράφονταν ήταν αληθή ούτε ζητήθηκε η γνώμη του! Έτσι εκτελούνται οι "συμφωνίες". Φυσικά, παραιτήθηκε με μια επιστολή στην οποία ζητούσε από τον εκδότη συγγνώμη "επειδή δεν υπήρξε αριστερός" και... κάτι άλλα...
Γι αυτό κουμπώνομαι! Γιατί ξέρω ότι στην Ελλάδα, όλα είναι κόμπος! Δεμένες σφιχτά μεταξύ τους οι δήθεν ανεξάρτητες εξουσίες (με κάθε κυβέρνηση, να μη γελιόμαστε) χρησιμοποιούν (όσο μπορούν) τους "ανθρώπους τους" στην Δικαιοσύνη με μοναδικό στόχο να δημιουργήσουν πρόβλημα στον πολιτικό αντίπαλο.
Θυμηθείτε την υπόθεση Κοσκωτά, όπου ένας "μπράβος", εκρίθη αξιόπιστος μάρτυς για να πιστοποιήσει ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έπαιρνε χρήματα σε κουτιά από "πάμπερς"! Στο Δικαστήριο εξευτελίστηκε, αλλά ο διασυρμός είχε γίνει. Θυμηθείτε το "Βατοπαίδι". Τόση φασαρία, τόση λάσπη, για να αποδειχθούν τα αυτονόητα. Θυμηθείτε τα "ομόλογα". Με ένα ανυπόγραφο χαρτί το οποίο (όπως κατετέθη στο Δικαστήριο) έγραψε ένας ...νεκρός καθηγητής από την Γαλλία, στήθηκε (επί ΠΑΣΟΚ) μια υπόθεση και καταστράφηκαν άνθρωποι. Και με μια απλή πραγματογνωμοσύνη του ΟΔΔΗΧ, (έπειτα από 9 χρόνια) αποδείχθηκε στο Δικαστήριο (επί ΣΥΡΙΖΑ) το τεράστιο ψέμα!" Τα είπε, τον άκουσα, αλλά θέση δεν παίρνω.
Θα μου πείτε "Δεν υπάρχουν υποθέσεις με πολιτικό χρώμα;" Υπάρχουν, αλλά θα πρέπει η πολιτική να μένει μακριά από την Δικαιοσύνη, η οποία οφείλει να δικάζει χωρίς να επηρεάζεται και να καταδικάζει όταν υπάρχουν στοιχεία.
" Μα, δεν είναι άνθρωποι οι δικαστικοί λειτουργοί; Μπορεί να μην επηρεάζεται η Δικαιοσύνη"; θα ρωτήσετε. Δεν γνωρίζω αν μπορεί, γνωρίζω, όμως, ότι πρέπει να μπορεί.
