Ένας ολόκληρος νέος κόσμος

drazen covacevic

Του Δημήτρη Καπράνου

Πήγα, που λέτε, στην έκθεση Athens Con. Δηλαδή την έκθεση της σύγχρονης κουλτούρας και ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα.

Είδα εκατοντάδες νέους κυρίως, ανθρώπους, ντυμένους με τα ρούχα ηρώων από κόμικς, σήριαλ ή κινηματογραφικές ταινίες και σειρές, αγόρια και κορίτσια, άνδρες και γυναίκες αλλά και παιδιά, βαμμένους με έντονα χρώματα (όπως οι ήρωες) να «ξεκοκαλίζουν» τα περίπτερα, να πληροφορούνται τα πάντα γύρω από τις νέες εκδόσεις ηλεκτρονικών και επιτραπέζιων παιγνιδιών.
Να αγοράζουν βιβλία του Τόλκιν, για να τα υπογράψει ο σχεδιαστής του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» που ήταν καλεσμένος της έκθεσης, να αγοράζουν μπλουζάκια με την εικόνα των αγαπημένων τους πρωταγωνιστών, βραχιολάκια, περιλαίμια, με τον λογότυπο των σειρών που αγαπούν. Ένας ολόκληρος κόσμος, τον οποίο η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι βέβαιο ότι αγνοεί.
Ένας κόσμος τον οποίο εμείς, οι μεγαλύτεροι, θεωρούμε «απομόνωση», θεωρούμε «αποξενωτικό» και λοιδορούμε τους νέους που στήνονται μπροστά σε μια οθόνη και «κολλάνε» σ΄ αυτήν.
Μίλησα με νέους ανθρώπους, που έχουν δημιουργήσει τις δικές τους εταιρείες, έχουν κάνει ήδη ντεμπούτο και πουλάνε τα προϊόντα τους διαδικτυακά, Έλληνες που έκαναν εδώ την προσπάθειά τους και τους άρπαξαν οι μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, τους χρηματοδότησαν και σήμερα δρέπουν τους καρπούς της επιτυχίας.
Συζήτησα με ζευγάρια που δεν έχουν τηλεόραση, διότι «η τηλεόραση είναι πάντα μερικές ώρες ή μήνες πίσω και το ίντερνετ έχει τα πάντα, έχει ότι ζητήσεις», είδα οικογένειες που μου είπαν ότι κάθονται γύρω από το τραπέζι και περνούν τις ώρες της ελευθερίας με τα σύγχρονα επιτραπέζια παιγνίδια.
Μίλησα με νέους που μου εξήγησαν ότι «δεν κολλάνε μόνοι τους σε μια οθόνη αλλά παίζουν τα σύγχρονα ψηφιακά παιγνίδια με ανθρώπους από κάθε γωνιά της γης, με τους οποίους μιλούν, επικοινωνούν, τσακώνονται και αν μπορούν συναντούν κάποια φορά…
Είδα παππούδες με τα εγγόνια τους να φωτογραφίζονται πλάι σε ομοιώματα «σουπερ ηρώων», είδα παιδιά να προσπαθούν να σηκώσουν «το σφυρί του Θορ» ή να ξεριζώσουν το σπαθί του Βασιλιά Αρθούρου!
Ένας ολόκληρος κόσμος, διαφορετικός πολύ, αλλά ολοζώντανος, έτοιμος να διαδεχθεί τον δικό μας, που μοιάζει πια πολύ ξεπερασμένος και μακρινός.
Μου είπαν ότι η έκθεση περιμένει περίπου 15-20.000 επισκέπτες. «Είναι πολύ μικρός ο αριθμός, αλλά μεγαλώνει πολύ από χρόνο σε χρόνο. Σκεφτείτε ότι σον Καναδά, στο Χάλιφαξ, μια πόλη 350.000 κατοίκων, την Hali Com επισκέπτονται 90.000 άτομα! Δεν είναι λίγα τα 18.000 για την Αθήνα των 4.5 εκατομμυρίων;» μου είπαν οι υπεύθυνοι.
Ήταν μια υπέροχη εμπειρία, στο «Ταε κβο ντο». Και αν υπήρχε και Τροχαία για να μην περιμένεις μισή ώρα για να μπεις σε ένα σχεδόν άδειο παρκινγκ, όλα θα ήταν καλύτερα…