Τα δίκια και τα άδικα και η συμβολή μου στον προβληματισμό

glampedakis manos 2

του Μάνου Γλαμπεδάκη

Τα ιδεολογικά όρια του ονομαζόμενου ενδιάμεσου χώρου (από ΝΔ έως ΣΥΡΙΖΑ) είναι εντελώς συγκεχυμένα,

όχι μόνο σε επίπεδο επωνύμων προσώπων αλλά κυρίως στο επίπεδο της βάσης. Στην πραγματικότητα το παλιό σλόγκαν «χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται…» είναι υπαρκτό από την μια, από την άλλη όμως είναι πολλοί που βλέπουν με μεγάλη καχυποψία τον κομματικό μηχανισμό αυτοσυντήρησης προσώπων και καταστάσεων ενδεχομένως ανάξιων λόγου.
Αν μείνουμε σ αυτά είμαστε σε πλήρες αδιέξοδο καθώς έχουμε μπροστά μας μια διαδικασία εκλογής επικεφαλής (ή αρχηγού) που είναι ελκυστική, έχει δυναμική και θα διεκδικήσει την μερίδα του λέοντος στο ειδικό εκλογικό σώμα του χώρου που απορρίπτει της δυο άλλες επιλογές.

Ας δούμε την διαδικασία, ανεξάρτητα από πολιτικές πλατφόρμες.
Οι υποψήφιοι, όσοι κι αν είναι, αποκτούν αυτόνομα ένα ειδικό βάρος στον χώρο. Μη ξεχνάμε ότι μερικοί κατεβαίνουν για να καταγραφούν και να έχουν πρωτεύονται ρόλο after. Έτσι παίζεται το παιχνίδι, δεν πειράζει, ας είναι στα υπόψιν.
Στην πραγματικότητα όμως όσες κι αν είναι οι υποψηφιότητες όλοι έχουμε στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας ότι δυο κεντρικές πλατφόρμες θα συγκρουστούν.
Η μια, συντηρητική για μένα μέσα στον προοδευτικό χώρο, θέλει την πολυπόθητη επιστροφή στην κανονικότητα πριν την κρίση αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες. Ολίγη από κρατισμό, ολίγη από πελατοκρατία, ολίγη από ρουσφέτια, όλα με αριστερό πρόσημο. Οριακές μεταρρυθμίσεις που να ικανοποιούν τους δανειστές, οριακή αξιοκρατία, οριακή Δημοκρατία αρκεί να ανοίξουν πάλι οι κρουνοί δανεισμού έστω και ελεγχόμενου. (Για το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μας προσωπικού, κανονικότητα σημαίνει μπορώ να δανείζομαι).
Η άλλη, προοδευτική για μένα, αναζητά ανατροπές. Στον τρόπο παραγωγής, στον τρόπο ανάπτυξης, στον τρόπο αναδιανομής, στον τρόπο ελέγχου, στην αξιοκρατία, στην απόδοση δικαιοσύνης, στην λειτουργία της Δημοκρατίας.

Σε γενικές γραμμές έχουμε κατά νου τα πρόσωπα που συντάσσονται με την μια και με την άλλη πλατφόρμα, τις μειοψηφίες και πλειοψηφίες, τα πιθανά αουτσάιντερ.
Ο χώρος όμως είναι σταθερά ένας, όσο κι αν η συνοχή του είναι χαλαρή –έως ελευθεριακή. Γι αυτό η πρώτη μάχη πρέπει να δοθεί στο πεδίο του χώρου με το θάρρος αυτού που «δεν έχει να χάσει τίποτα» αλλά και σχέδιο που θα παίρνει στα σοβαρά υπόψη την βασική αξία, την χαλαρότητα του χώρου.
Αν η προοδευτική πλατφόρμα κατακτήσει ποσοστό από 30% και πάνω, γίνεται κυρίαρχος αποφάσεων, σηκώνεται από το καναβάτσο που είναι σήμερα. Μπορεί να επιβάλλει θέσεις, μπορεί να αποχωρήσει μπορεί να κάνει ότι επιβάλλουν οι προϋπάρχουσες κόκκινες γραμμές της με το κεφάλι δυνατό και τις συκοφαντικές επιθέσεις αντιμετωπίσημες.

Υπάρχουν όμως δυο σημαντικές προϋποθέσεις.
1. Να υπάρξει δημόσια δηλωμένη προοδευτική πολιτική πλατφόρμα. Για να συγκινήσει τους αδιάφορους (πρώτη και σημαντικότερη προϋπόθεση), να αναγκάσει σε σοβαρή πολιτική τοποθέτηση τις άλλες απόψεις και επιδιώξεις, να δείξει την διαφορά προοδευτικού από συντηρητικό στο χώρο, να εκθέσει το συντηρητικό.
2. Να υπάρξει ένας υποψήφιος που θα εκπροσωπήσει αυτή την πλατφόρμα. Αν λέει τα ίδια πράγματα ο Καμίνης με τον Θεοδωράκη ή… ή…ή… το κάθε άλλο όνομα που ακούγεται δεν θα είναι απλώς μπέρδεμα ψηφοφόρων και διάσπαση ψήφων και ποσοστών, θα είναι μια γελοιότητα. Εδώ θυμίζω το ιστορικό προηγούμενο, όπου ομάδα «δελφίνων» αποφάσισε να αποτραβηχτεί και να στηρίξει τον Σημίτη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κι έτσι έστω και οριακά το κόμμα (και η κυβέρνηση) δεν έπεσε στα χέρια συμμορίας απατεώνων.
Μια προοδευτική πλατφόρμα, ένας υποψήφιος, ένας οδικός χάρτης.
Τα υπόλοιπα ας μείνουν κι ας περιμένουν την δυναμική των πραγμάτων.

Συμπλήρωμα.

Η γενική εκτίμηση είναι ότι νικητής θα αναδειχτεί η Γεννηματά, άρα θα επανέλθει ενδυναμωμένος ο κομματικός μηχανισμός του παλαιού ΠΑΣΟΚ και θα ελέγξει τις διαδικασίες του νέου φορέα. Υπάρχει η εκτίμηση επίσης, ότι αν νικητής είναι κάποιο αουτσάιντερ, ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ θα στυλώσει πόδια και δεν θα συμφωνήσει στην αυτοδιάλυση και δημιουργία νέου φορέα, θα προχωρήσει σε ρήξη.
Τα λογικά συμπεράσματα από τις δυο εκτιμήσεις, συμπληρωματικά μπορούν να αντιστραφούν.
Αν με την πιθανότερη νίκη της Γεννηματά «επανέλθει ενδυναμωμένος ο κομματικός μηχανισμός του παλαιού ΠΑΣΟΚ και ελέγξει τις διαδικασίες του νέου φορέα» μπορούν οι ηττημένοι να προχωρήσουν σε ρήξη, εάν η καταγραφή τους είναι αξιόλογη.
Αν νικητής είναι κάποιο αουτσάιντερ και ο κομματικός μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ προχωρήσει σε ρήξη, οι υπόλοιποι προχωρούν με τον νέο φορέα.