Το τέλος ενός μεγάλου ταξιδιού...

kapranos dimitris

Του Δημήτρη Καπράνου

Είχα την ευκαιρία να γνωρίζω εκ του σύνεγγυς και να συνεργασθώ με τον Αριστείδη Αλαφούζο.

Ήμουν εκείνος ο οποίος "εισηγήθηκε" στους δημοσιογράφους της "Καθημερινής" την αγορά της εφημερίδας από τον επιτυχημένο εφοπλιστή και επιχειρηματία, σε μια δραματική συγκέντρωση, στις εγκαταστάσεις της "Γραμμής", την εποχή που η ιστορική εφημερίδα είχε μείνει-κυριολεκτικά- στον αέρα.

Με κάλεσε στο γραφείο του ο διευθυντής και μου είπε ότι είχε υποβληθεί πρόταση αγοράς από τον εφοπλιστή.
-Σε ποιόν έγινε η πρόταση; ρώτησα, απολύτως φυσιολογικά...
Μου απάντησε ως εξής: " Η πρόταση υπεβλήθη αρμοδίως...".
Ετοίμασα μια εισήγηση απολύτως θετική. Ήμουν τότε ο "ναυτιλιακός" της εφημερίδος και είχα πλήρη εικόνα του επιτυχημένου επιχειρηματία.
"Ξεσκόνισα" το βιογραφικό του, προσέφυγα στα κιτάπια και τα αρχεία μου, μίλησα με σοβαρούς εφοπλιστές και το απόγευμα, στην συγκέντρωση, παρουσίασα μια απολύτως θετική -και έτσι ήταν- εικόνα.

Να σημειώσω ότι, χωρίς να έχω εξουσιοδότηση ή άλλη αρμοδιότητα, είχα "βολιδοσκοπήσει" και άλλους, μεγάλους και δυνατούς, εφοπλιστές, οι οποίοι είχαν επιδείξει έντονο και ειλικρινές ενδιαφέρον και είχα ενημερώσει τον διευθυντή.
Από την στιγμή, όμως, που άκουσα ότι "Η πρόταση υπεβλήθη αρμοδίως", δεν είχα λόγο να συνεχίσω...
Η "εισήγησή" μου έγινε δεκτή με απόλυτη ικανοποίηση από τους συναδέλφους. Η ιστορική εφημερίδα, που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, σωζόταν οριστικά...

Nα θυμίσω ότι η αξέχαστη Ελένη Βλάχου είχε πουλήσει -με όλη της την "Καθημερινή" στον Γιώργο Κοσκωτά, από τον οποίο είχε-όπως η ίδια είπε αργότερα- εντυπωσιασθεί.
Όταν, αργότερα, έγινε ότι έγινε με τον αμφιλεγόμενο τραπεζίτη, την ρώτησαν "Πώς και δεν αντελήφθη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά".
-Μα, ο Κοσκωτάς είχε πέντε παιδιά! είχε απαντήσει, με απόλυτη ειλικρίνεια...
Οφείλω να ομολογήσω ότι με την υπαγωγή της στον όμιλο Αλαφούζου, η "Καθημερινή" πάτησε, έπειτα από χρόνια, γερά στα πόδια της. Εκτός από κύρος, είχε πλέον και χρήμα!
Οφείλω, επίσης, να τονίσω ότι από την στιγμή που ενεφανίσθη στην "Καθημερινή" ο Αριστείδης Αλαφούζος, ήμουν βέβαιος ότι το ταξίδι της "ναυαρχίδας" μας θα συνεχιζόταν απρόσκοπτα και ότι η εφημερίδα θα είχε μόνο να κερδίσει...
Οφείλω ,τέλος, να αναγνωρίσω ότι σε πολλές περιπτώσεις, η παρέμβαση του εκδότη στην πολιτική γραμμή της εφημερίδος απεδείχθη σωστή και ίσως σωτήρια.
Η ενασχόλησή του με την Ναυτιλία, η επιτυχία του σε έναν τομέα άκρως ανταγωνιστικό και σκληρό, τον είχε καταστήσει κοινωνό μερικών "μυστικών" τα οποία μόνο η θάλασσα μπορεί να σου αποκαλύψει.
Έτσι, κάποιες στιγμές κατά τις οποίες η εφημερίδα "ψαχνόταν", εκείνος έπαιρνε το ρίσκο! Κι εγώ, που στην σύσκεψη έβλεπα τα πρόσωπα των συναδέλφων να συννεφιάζουν και στα πρόσωπά τους να αποτυπώνεται η απορία, αισθανόμουν ήσυχος. Γνώριζα ότι ο εκδότης "ρισκάριζε", αλλά η ιστορία του μου έδειχνε ότι θα κερδίσει...

Ήταν εκείνο το "κάτι" που δεν μπορείς να το βρεις στους "στεριανούς" επιχειρηματίες . Πόσω μάλλον στον Αριστείδη Αλαφούζο, ο οποίος είχε διαγράψει πορεία επιτυχίας στην στεριά και στην θάλασσα. Καλό ταξίδι, κύριε Αριστείδη...