Του Νότη Ανανιάδη
Μπορεί να ακούγονται και να γράφονται γκρίνιες για τις εκδηλώσεις που γίνονται στον Πειραιά στο πλαίσιο του εορτασμού της Ευρωπαϊκής Ημέρας Θάλασσας (και κάποιες, ιδίως σε ότι αφορά την συγκροτημένη προβολή των πολλών παράλληλων εκδηλώσεων, να έχουν κάποια βάση), πάντως για δυο πράγματα δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς : ότι οι εκδηλώσεις κάλυψαν μια πολύ μεγάλη γκάμα ενδιαφερόντων και ότι οι περισσότερες είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον.
Από την έκθεση εργασιών της αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ «Πειραιάς και Ουτοπία» έως την ποιητική βραδιά που ήταν αφιερωμένη στο Νίκο Καββαδία και από την ποιητική έκθεση φωτογραφίας του Ν. Θεολογίτη στην Πέτρινη Αποθήκη μέχρι την αναβίωση αγώνων κολύμβησης στο Πασαλιμάνι, αλλά και την έκθεση για το Ρεμπέτικο και την ποδηλατοβόλτα στην πεζοδρομημένη για λίγη ώρα Φρεαττύδα η πόλη έζησε σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα.
Κορυφαία «στιγμή» (για την ακρίβεια κράτησε ώρες) η πολύ καλά σχεδιασμένη σειρά εκδηλώσεων στην Τρούμπα το Σάββατο το βράδυ. Ξεκίνησαν με τον ιστορικό περίπατο και ξεναγό την ιστορικό και διευθύντρια του Ιστορικού Αρχείου του δήμου Πειραιά Λίτσα Μπαφούνη, τον οποίο παρακολούθησαν πάνω από 400 (!) άτομα – οι περισσότεροι όχι Πειραιώτες. Αυτός κατέληξε μπροστά στο ιστορικό ξενοδοχείο «Λούξ» στη Φίλωνος, που μάθαμε ότι μέχρι την δεκαετία του ’60 φιλοξενούσε όχι μόνο πόρνες, αλλά και τραβεστί, άλλωστε τραβεστί και πολύ σκληρός με τα κορίτσια ήταν ο ιδιοκτήτης του.
Εκεί στο σχεδιαζόμενο να ανακαινισθεί από το νέο ιδιοκτήτη του, στα μπαλκόνια του ξενοδοχείου, αλλά και το πεζοδρόμιο μπροστά του στήθηκε μια εξαιρετική θεατρική διασκευή μέρους από τα «Κόκκινα Φανάρια» του Κώστα Ρήγου,
την οποία είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι παρακολούθησαν τον περίπατο, αλλά και πολλοί άλλοι που ήδη συνέρρεαν στα πάσης φύσεως μπαρ της περιοχής.
Δύο από αυτά, τα πιο «μοδάτα» το TROUBAR και το Lola’s, ανέλαβαν το βάρος των επόμενων εκδηλώσεων που έκαναν τη «νύχτα μέρα» στην Τρούμπα.
Κατ’ αρχήν μπροστά στο TROUBAR, όπου είχε κλείσει ο δρόμος και είχε στηθεί μια τεράστια σκηνή δόθηκε μια εντυπωσιακή συναυλία κρατώντας τον κόσμο όρθιο να χορεύει μέχρι το πρωί. Εν τω μεταξύ όσο περνούσε η ώρα μαζευόταν όλο και περισσότερος κόσμος.
Και λίγο αργότερα στο Lola’s, όπου πάντα τα Σαββατοκύριακα γίνονται επιτυχημένα πάρτυ, αυτή την φορά έξω, στην επίσης πεζοδρομημένη Β’ Μεραρχίας, ξεκινούσε ένα πάρτυ στο δρόμο με τον dj και τα πλατώ του να βρίσκονται σε ένα ξύλινο βαρκάκι που είχε έλθει με τρέιλερ και μετέφερε τους ήχους του γλεντιού μέχρι το λιμάνι την Τερψιθέα και τους γύρω δρόμους, επίσης μέχρι το πρωί.
Κι όλα αυτά γίνονταν σε ένα κλίμα εντυπωσιακής «μίξης» των λειτουργιών των …παραδοσιακών μπαρ της περιοχής με τα “mainstream” μπαρ που εμφανίζονται όλο και περισσότερο στην Τρούμπα τα τελευταία χρόνια. Είδα κορίτσια των μαγαζιών ντυμένα ναυτάκια να υποδέχονται πελάτες, ακόμη και οικογένειες που ακόμη κι αν κατάλαβαν ότι δεν είχαν πάει στο καταλληλότερο μέρος για τα παιδιά τους δεν είχαν πρόβλημα να κάτσουν στα τραπεζάκια έξω να πιούν μια μπύρα ή μια κόκα - κόλα. Και κορίτσια από τα γνωστά μπαρ της Ακτής Μιαούλη να φεύγουν για λίγο από την δουλειά τους για να χορέψουν στον από πάνω δρόμο, στη Φίλωνος. Βεβαίως τα σουβλατζίδικα , τα εστιατόρια, τα φαστφουντάδικα, αλλά και οι καντίνες, που στήθηκαν στο άψε – σβήσε, στην περιοχή έκαναν χρυσές δουλειές.
Ο Πειραιάς έζησε μια ολονύκτια γιορτή που μάλλον δεν έχει ξαναζήσει. Μια ξαδέλφη από το Τορόντο του Καναδά που φιλοξενώ και μόλις το απόγευμα είχε έλθει, απορούσε εντυπωσιασμένη αν περνάμε έτσι κάθε μέρα σ’ αυτήν την πόλη!
Η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε ωραίες σκέψεις για την ανάπλαση της Τρούμπας – οι διαπλατύνσεις των πεζοδρομίων σ’ αυτήν οφείλονται. Δεν πρόλαβε να κάνει πολλά περισσότερα. Η σημερινή δημοτική αρχή πιστώνεται αυτό το πείραμα αναγέννησης της ιστορικής αυτής γειτονιάς με την ευκαιρία της Πανευρωπαικής Ημέρας Θάλασσας που φιλοξένησε ο Πειραιάς και το λιμάνι του. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να της πιστωθεί επιπλέον και το γεγονός ότι είχαμε ένα πρωτότυπο πείραμα ΣΔΙΤ, συνεργειών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στον χώρο του Πολιτισμού και της διασκέδασης.
Ο δήμος συνέλαβε την ιδέα, οργάνωσε τις δράσεις, στήριξε δύο από αυτές, την ξενάγηση και το θέατρο δρόμου και οι επιχειρηματίες της περιοχής, ανάλογα με τις δυνατότητες τους εντάχθηκαν στο γενικό σχέδιο και χρηματοδότησαν δράσεις, από συναυλία μέχρι πάρτυ κι από σουβλάκια στους περαστικούς μέχρι σώου με ξυλοπόδαρους και ταχυδακτυλουργούς με φωτιές, που ενίσχυσαν (και προς όφελος τους) τη γενική ιδέα και συνέβαλαν στη δημιουργία μιας μοναδικής ατμόσφαιρας.
Ο Πειραιάς έχει πλέον αποδεδειγμένα ένα κεκτημένο. Μπορεί προς όφελος της τοπικής οικονομίας να (ξανα)γίνει υπερτοπικός πόλος διασκέδασης. Χωρίς να εγκλωβιστεί σε μια σχετική «μονοκαλλιέργεια», χωρίς να υποτιμά άλλους τομείς και χώρους δημιουργίας και ανάπτυξης, χωρίς μικροκομματικές μιζέριες που του στέρησαν στο παρελθόν αυτήν τη δυνατότητα. Το στοίχημα για τη δημοτική αρχή Μώραλη είναι ακριβώς να κτίσει πάνω στο κεκτημένο που έχει κερδίσει ήδη από το Σάββατο το βράδυ.
