Του Νότη ΑνανιάδηΠροβλήματα στρατηγικής αντιμετωπίζουν λίγο – πολύ και οι τρεις θεωρητικά «μεγάλοι» συνδυασμοί που διεκδικούν τον δήμο Πειραιά. (Κι αυτό πέρα από τα προφανή λάθη τακτικής για τα οποία έγραψε χθες το Portnet.gr).
Ο Β. Μιχαλολιάκος φιλοδοξούσε να συγκροτήσει έναν πολυσυλλεκτικό συνδυασμό, όμως η διεισδυτικότητα και η αποδοχή που έχει το έργο του, κυρίως στον τομέα της καθαριότητας, δεν «μεταφράστηκε» σε ηχηρές συστρατεύσεις. Ετσι ο δήμαρχος Πειραιά βαδίζει προς τις κάλπες επικαλούμενος μεν ευλόγως το έργο και την αποδοχή που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, αλλά στηριζόμενος σε ένα πολιτικό προσωπικό που είναι μεν έμπειρο, αλλά δεν έχει την ανάλογη αποδοχή που έχει ο επικεφαλής του συνδυασμού. Παραμένει ερώτημα τι θα κυριαρχήσει και θα καθορίσει τελικά την απόφαση των ψηφοφόρων – ιδίως όσων αυτοτοποθετούνται πέραν της ΝΔ : τα αυτοδιοικητικά και πολιτικά χαρακτηριστικά του Β. Μιχαλολιάκου ή το πολιτικό πρόσημο του συνδυασμού του.
Ο Θ. Δρίτσας είχε από την αρχή να λύσει μια διπλή δύσκολη πολιτική εξίσωση: Πρώτον, να διατηρήσει το αυτοδιοικητικό προφίλ της ιστορίας του «Λιμανιού της Αγωνίας», παραμένοντας ο ίδιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεύτερον, να διεκδικήσει τα ποσοστά που συγκεντρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ στον Πειραιά (γύρω στο 30%). Να συσπειρώσει δηλαδή ψηφοφόρους του παλιού ΠΑΣΟΚ χωρίς να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του συνδυασμού του. Χωρίς να τοποθετήσει, δηλαδή, αθρόα στο ψηφοδέλτιο του γνωστούς τοπικούς εκπροσώπους του κόσμου εκείνου που από το ΠΑΣΟΚ έχει πλέον μετακινηθεί στον ΣΥΡΙΖΑ.
Τέλος ο Γ. Μώραλης είχε να αντιμετωπίσει το μεγαλύτερο πρόβλημα στρατηγικής από τους τρεις. Ο συνδυασμός του έπρεπε να παραπέμπει σε μια υγιή επιχειρηματικότητα και μια νέα πρόταση που δεν θα υπάκουε σε παραδοσιακά σχήματα (δεξιά – αριστερά). Αποδείχθηκε ότι κάτι τέτοιο αποτελούσε δυσεπίλυτο πρόβλημα. Κατά γενική ομολογία το ψηφοδέλτιο «μπατάρισε» δεξιά, περιλαμβάνοντας και ορισμένα πολύ γνωστά, αλλά όχι και τόσο δημοφιλή, πρόσωπα. Ως εκ τούτου αναμενόμενες ήταν οι προσπάθειες ανάδειξης ενός αυτοδιοικητικού προφίλ (που όμως αδυνατεί από την εμφάνιση ως υποστηρικτών του κεντρικών πολιτικών προσώπων – π.χ. Αρβανιτόπουλος, Νεράτζης, ανδριανόπουλος, Καρύδης). Αυτά τα προβλήματα στρατηγικής έρχεται να αντιμετωπίσει και η δήλωση Μαρινάκη περί «προτίμησης» Δρίτσα έναντι Μιχαλολιάκου. Πόσους θα (προλάβουν να) πείσουν μέχρι τις κάλπες σε δυο βδομάδες, είναι μια άλλη υπόθεση..
