Του Νότη Ανανιάδη*
Στα τζάμια της βιτρίνας ενός από τα πολλά ξενοίκιαστα μαγαζιά στο κέντρο του Πειραιά, διαβάζει κανείς το έξυπνο σλόγκαν: «Με τον σταυρό στο χέρι μόνο οι παπάδες έκαναν λεφτά».
Η Μητρόπολη Πειραιά έχει ένα συγκρότημα γραφείων και διαμερισμάτων στην Ακτή Θεμιστοκλέους, με καταπληκτική θέα στη θάλασσα, στην Πειραϊκή.
Εκεί είναι το στρατηγείο της, εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Πολλά περισσότερα χρόνια η Μητρόπολη Πειραιά παίζει σημαντικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα του λιμανιού.
Συνάδελφος θυμάται ότι ήδη από την δεκαετία του 1950 η εύνοια των «Ζωικών» στον Πειραιά καθόριζε ποιοι θα εκλεγούν βουλευτές. Κυρίως του Συναγερμού και της ΕΡΕ. Αλλά και της Ένωσης Κέντρου οι υποψήφιοι φρόντιζαν να τα έχουν καλά με την Εκκλησία και να το δείχνουν, ιδίως την προεκλογική περίοδο.
Λίγα χρόνια μετά τη χούντα, ένας σχετικά νέος ιερέας, ο Καλλίνικος, εκλέγεται Μητροπολίτης Πειραιά (με διαφορά μόλις μίας ψήφου από τον Πειραιώτη Αναστάσιο, Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας σήμερα). Ο εκ των ιδρυτών της «Χρυσοπηγής» (διαδόχου της παραχριστιανικής «Ζωής»), εγκαθιδρύει ένας καλά οργανωμένο «εκκλησιαστικό κράτος» στην πόλη. Πολιτικοί, αλλά και επιχειρηματίες, δήμαρχοι και δημοσιογράφοι φροντίζουν να τα έχουν καλά μαζί του. Και καθώς τα πρώτα χρόνια της Ιεραρχίας του συμπίπτουν με τη άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, ο ίδιος δείχνει μια εντυπωσιακή ικανότητα «προσαρμογής» στις νέες συνθήκες. Τέτοια, που είκοσι χρόνια αργότερα στην «κρίση των ταυτοτήτων», του επιτρέπει την ώρα που εξαπολύει μύδρους κατά του εκλεγόμενου στην Α' Πειραιά Κ. Σημίτη, να πλέκει το εγκώμιο του Κ. Λαλιώτη, που εκλέγεται στη Β' Πειραιά, και φέρεται ως «μεσολαβητής» στην προσπάθεια αναζήτησης ενός σημείου συμβιβασμού, χαρακτηρίζοντας το «Θείο Βρέφος» του ΠΑΣΟΚ «ορθοδοξώτατο»!
Τον Μάρτιο του 2006, μετά την παραίτηση λόγω ηλικίας του Καλλίνικου, Δεσπότης Πειραιά εκλέγεται ο Σεραφείμ. Για πρώτη φορά, μετά την υποδοχή που κατά παράδοση γίνεται σε ένα νέο Ποιμενάρχη στα όρια της Επαρχίας του, εν προκειμένω στο Ν. Φάληρο, οι αρχές της πόλης υποδέχθηκαν τον νέο Μητροπολίτη και μπροστά στο Δημοτικό Θέατρο (οι κίονες του οποίου είναι καλυμμένοι με βυζαντινές σημαίες) και του παραθέτουν γεύμα στο κτίριο που συμβολίζει την οικονομική δύναμη του λιμανιού, στον ΟΛΠ. Οι συμβολισμοί προφανείς. Και το ρεπορτάζ της εποχής θυμίζει ότι, πριν την πρόσφατη εκμετάλλευση μιας σχολικής δραστηριότητας στο «Καραϊσκάκη» για τη προεκλογική εκστρατεία του Γ. Μώραλη, τα σχολεία είχαν ξανά κινητοποιηθεί. Μαθητές του Δημοτικού και του Γυμνασίου είχαν οδηγηθεί μπροστά στο Δημοτικό για να προσδώσουν χαρακτήρα πάνδημης υποδοχής στο Μητροπολίτη. Λεπτομέρεια: τώρα υπουργός Παιδείας είναι ο Κ. Αρβανιτόπουλος, που εκλέγεται στην Α' Πειραιά, στη ίδια περιφέρεια όπου εκλεγόταν ο τότε υφυπουργός Γ. Καλός!
Η διαχρονική ισχύς της Εκκλησίας στον Πειραιά δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορη από το «ντέρμπι» των δημοτικών εκλογών στο λιμάνι. Πάνω-κάτω τις μέρες που ο Γ. Στουρνάρας άνοιγε το «βιβλίο των αγορών», ο Σεραφείμ επιδιδόταν σε εντυπωσιακούς ελιγμούς. Καλωσόρισε τον Β. Μαρινάκη σε μια Εκκλησία, είπε ότι αγαπά τον δήμαρχο Β. Μιχαλολιάκο (προσθέτοντας «ο νοών νοείτω») σε μία άλλη, πριν καταλήξει να φωτογραφηθεί στη σουίτα του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός στη φιέστα για την κατάκτηση του τίτλου! Στη συνέχεια η συμμετοχή στελεχών του σχολείου που διατηρεί η Μητρόπολη(!) στο ψηφοδέλτιο του Γ. Μώραλη ήταν μάλλον φυσική εξέλιξη. Βέβαια είχε προηγηθεί η επίδειξη «χριστιανικού πνεύματος» από τον Β. Μιχαλολιάκο, ο οποίος, όπως θυμίζει ο δημοτικός σύμβουλος του «Λιμανιού της Αγωνίας» Γ. Καρδαράς, είχε φροντίσει να εκδώσει πολεοδομική άδεια ώστε να τοποθετηθεί κεραία κινητής τηλεφωνίας στο καμπαναριό του Προφήτη Ηλία, την οποία η Μητρόπολη νοικιάζει σε εταιρεία του χώρου!
Τελικά, ίσως με τον «σταυρό στο χέρι» ελάχιστοι να έκαναν λεφτά, αλλά πολιτική καριέρα στο λιμάνι πολλοί...
*Αναδημοσίευση από το Protagon.gr
