του Νότη ΑνανιάδηΞάφνιασε φυσικά η πρόταση Μώραλη, που ουσιαστικά ζητάει τον διαχωρισμό του επιβατικού λιμένος και του λιμένος κρουαζιέρας από το εμπορικό.
Ουσιαστικά ο δήμαρχος Πειραιά ζητάει να περάσουν σε ένα Λιμενικό Ταμείο Πειραιά οι δραστηριότητες που τώρα γίνονται στα γεωγραφικά όρια του δήμου, αφήνοντας παράλληλα τη δυνατότητα ΣΕΜΠΟ, car terminal και όποιες άλλες εμπορικές δραστηριότητες να λειτουργούν υπό άλλον φορέα – κι ίσως να πουληθούν.
Ξάφνιασε όχι τόσο για τη πρωτοτυπία του διαχωρισμού, όσο γιατί είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να συζητήσει σοβαρά την πρόταση που θα της υποβληθεί μετά από την σχετική απόφαση που αναμένεται να λάβει το επόμενο δημοτικό συμβούλιο. Προφανώς η δημοτική αρχή Μώραλη αυτό το έχει υπ’ όψιν της και φυσιολογικά θα έχει σχεδιάσει ένα «plan B».
Σε κάθε περίπτωση αυτό το «δεύτερο σχέδιο» θα έχει ως τελική – στρατηγική επιδίωξη την οικονομική ενίσχυση του δήμου Πειραιά από τις δραστηριότητες του λιμανιού. Έχει αξία έτσι να περιμένουμε πως θα μορφοποιηθεί αυτή η αξίωση. Θα εξαντληθεί στην διεκδίκηση κάποιων πόρων, μέσω της επιβολής τελών σε κάποιες δραστηριότητες; Ή θα προχωρήσει στην εκπόνηση κοινών projects όπου δήμος και λιμάνι από κοινού θα μπορέσουν να διεκδικήσουν κοινοτικά κονδύλια για την «υποχρεωτική κοινή πορεία» και των δύο με παράλληλη βελτίωση των λειτουργιών πόλης και λιμανιού;
Κύκλοι της ναυτιλίας πάντως με εξαιρετική γνώση του χώρου των λιμανιών επεσήμαναν από τη δική τους πλευρά στο Portnet ότι η πρόταση «καινοφανών» λύσεων δεν συμβάλει στη ορθολογική διαμόρφωση λιμενικής πολιτικής , αλλά θολώνει ακόμη περισσότερο το ήδη θολό τοπίο στα λιμάνια.
