Του Νότη Ανανιάδη
Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες που γιορτάζει την έναρξη εθνικών αγώνων κι όχι τη νικηφόρα έκβαση τους. Σήμερα 28 Οκτωβρίου που γιορτάζουμε τη μία από τις δύο επίσημες εθνικές επετείους τιμάμε την έξοδο της χώρας στον πόλεμο. Στην άλλη εθνική επέτειο, στις 25 Μαρτίου, τιμάμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821. Την αποχώρηση των Γερμανών από τη χώρα, δεν την θυμόμαστε, την ημερομηνία της συντριβής των Ναζί, που γιορτάζει όλη η Ευρώπη, την αγνοούμε. Ομοίως δεν θυμόμαστε καν πότε ιδρύθηκε το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, απόρροια της Επανάστασης.
Ακόμη και οι επέτειοι με «αριστερό πρόσημο», όπως είναι η γιορτή του Πολυτεχνείου, ακολουθούν την ίδια λογική. Γιορτάζουμε την Εξέγερση κατά της χούντας, μια λαμπρή οπωσδήποτε ιστορική στιγμή αντίστασης, που πάντως οδήγησε σε μια πιο σκληρή χούντα, αλλά όχι την πτώση της χούντας, την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ή τις πρώτες ελεύθερες εκλογές (που συνέπεσαν χρονικά με την 17η Νοέμβρη του Πολυτεχνείου).
Ειδικά στη γιορτή για το έπος του ’40, ο αρνητισμός, που κατά λανθάνοντα τρόπο σηματοδοτείται από την επιλογή των ημερομηνιών, αποκτά τεράστιο συμβολισμό με το «Όχι». Δεν υποτιμά κανείς τη σημασία ενός λαού (και μιας ηγεσίας) να αντισταθεί στον πανίσχυρο Άξονα, όταν η Ευρώπη υποτασσόταν στην στρατιωτική του ισχύ, αλλά η οριστική στρατιωτική ήττα του ίδιου του Άξονα, η απαρχή μιας ειρηνικής ζωής με ελπίδες για ευημερία και ελευθερία έχει λογικά μεγαλύτερη σημασία. Κι ακόμη, για την διχασμένη από τον Εμφύλιο χώρα, ο Γοργοπόταμος με την μεγαλύτερης σημασίας κοινή στρατιωτική δράση των Αντιστασιακών οργανώσεων κατά των κατακτητών θα είχε σημαντικά θετικότερο συμβολικό φορτίο.
Δεν πηγαίνω πάρα πέρα , στο πρώτο Σύνταγμα, το πρώτο Νόμπελ, την ημερομηνία γέννησης του γιατρού Παπανικολάου, που έκανε την τεράστιας σημασίας ανακάλυψη του Παπ- τεστ, για να βρω κι άλλες συμβολικές ημερομηνίες για γιορτή από το χώρο της ιστορίας και της θεσμικής συγκρότησης της χώρας, των γραμμάτων και των τεχνών ή της επιστήμης. Μένω σκόπιμα στο στρατιωτικό – ηρωικό πεδίο, από το οποίο επιλέγουμε να τιμάμε τις ημερομηνίες με ηρωικό – αρνητικό συμβολισμό. Ακόμη και η Τουρκία από το ίδιο πεδίο γιορτάζει τις ημερομηνίες με τον θετικό για την ίδια συμβολισμό, την Άλωση της Πόλης και την είσοδο του Τουρκικού στρατού στη Σμύρνη, όχι την έναρξη της Πολιορκίας ή την συγκρότηση του στρατού του Κεμάλ ή την αμφισβήτηση της συνθήκης των Σεβρών.
Ίσως κάποια στιγμή όταν αποφασίσουμε να δούμε θετικά την Ιστορία μας να πούμε το «μεγάλο Ναι». Μέχρι τότε ας πηγαίνουμε να υπερηφανευόμαστε για τα παιδιά μας στις παρελάσεις. Τουλάχιστον σ’ αυτό, τις μαθητικές παρελάσεις, είμαστε ισόπαλοι με τους Τούρκους – μόνο εμείς κι αυτοί διοργανώνουμε τέτοιες καταστάσεις.
