Του Νότη Ανανιάδη
Δεκάδες χιλιάδες μετανάστες στοιβάζονται στα μικρασιατικά παράλια (αλλά και στην Β. Αφρική και ειδικότερα στην αναρχοκρατούμενη Λιβύη) αναζητώντας διά της Ελλάδας μια διαφυγή στον «Παράδεισο» της Δύσης - ή τουλάχιστον μια έξοδο από την «κόλαση» της ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Φυσικά η παραπάνω αλήθεια δεν αποτελεί νέο, δεν είναι είδηση. Επανέρχεται όμως στην επικαιρότητα κάθε τόσο, λόγω της πρωτοφανούς αύξησης των μεταναστευτικών ροών, που αυξάνεται ακόμη περισσότερο, όσο πλησιάζει το καλοκαίρι και ο διάπλους των θαλασσών γίνεται ευκολότερος.
Τις τελευταίες μέρες το θέμα γίνεται και αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης. Από την μία μια ξενοφοβική ρητορική. Κι από την άλλη μια πολιτική που εθελοτυφλεί. Λες και μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σ' ένα ανθρώπινο δράμα που εκτυλίσσεται ενώπιον μας. Ή μπορούμε στα σοβαρά να υποστηρίξουμε πως η χώρα είναι δυνατόν να υποδεχθεί όλους της γης τους κολασμένους.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛΛ δημιούργησε υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής. Και πολύ καλά έκανε. Το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό και πολιτικά πρέπει να αντιμετωπιστεί. Μπορεί οι ΑΝΕΛΛ του κ. Καμμένου να έχουν εντελώς διαφορετικές απόψεις από την αρμόδια υπουργό κα. Χριστοδουλοπούλου, αλλά ελπίζω δεν δίνουν αυτοί τον τόνο στην ασκούμενη μεταναστευτική πολιτική. Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ωριμάσει. Έστω βιαίως. Και να εγκαταλείψει όσα προεκλογικά διεκήρυσσε για κατάργηση της FRONTEX, της διευρωπαϊκής δύναμης δηλαδή, που ελέγχοντας τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο εγγυάται στην πράξη ότι τα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας είναι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (έχει δε έδρα στο υπ. Ναυτιλίας στον Πειραιά το οποίο διοικεί ο (και) σύζυγος της αρμοδίου υπουργού, Θ. Δρίτσας υπ. Ναυτιλίας).
Αν η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου δεν αξιοποίησε ευρωπαϊκά κονδύλια για ενίσχυση των δομών υποδοχής των μεταναστών να καταγγελθεί χίλιες φορές. Αλλά η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης δεν μπορεί να εξαντλείται στην καταγγελία της ούτως ή άλλως καταδικασμένης από την ψήφο των πολιτών πολιτικής της προηγούμενης κυβέρνησης. Ήλθε η ώρα να κυβερνήσει - και στο πεδίο αυτό. Να διεθνοποιήσει το ζήτημα, να αναλάβει πρωτοβουλίες δημιουργίας ενός κοινού μετώπου με τον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό Νότο που υποδέχεται τα κύματα μεταναστών (εδώ έχει σοβαρές πιθανότητες να συγκροτήσει ένα τέτοιο μέτωπο), να ζητήσει όχι φυσικά κατάργηση, αλλά ενίσχυση της FRONTEX κι επιπλέον να δει πως θα αντιμετωπίσει την επικίνδυνη διολίσθηση του κέντρου της Αθήνας στο καθεστώς της «αποθήκης ανθρώπων» από το οποίο τα τελευταία χρόνια είχε όντως ξεφύγει.
Η τακτική της "μη πολιτικής", ιδίως στο θέμα της μετανάστευσης, μόνο τους ναζί που καραδοκούν να ξαναβρούν πεδίο δόξης λαμπρόν εξυπηρετεί. Είναι επικίνδυνη για την χώρα, αλλά και την δημοκρατία.
