Η «μουτζούρα» της Εύας. Είναι ο λεκές που απλώνεται. Κι άντε να τον μαζέψεις. Ακόμη κι αν πεις «γκαρσόν λεκιάστηκα» και σπεύσει το γκαρσόν, το πουκάμισο πάει για το πλυντήριο – και πρέπει να είσαι πολύ τυχερός να το ξαναφορέσεις.
Η Εύα Καϊλή, μάλλον δεν θα έχει την τύχη να ξαναφορέσει το κουστούμι της πολιτικού. Ούτε καν της σταρ των τηλεοπτικών ειδήσεων. Ο λεκές, δυστυχώς για την ίδια, θα μείνει ανεξίτηλος. Αλλά η «μουτζούρα» της καλλονής αυτής Θεσσαλονικιάς, ευρωβουλευτού ήδη από το 2014, έχει προλάβει να μας διδάξει κάποια πράγματα.
Κατ’ αρχήν, ότι το αφήγημα πως δεν μπορεί να παρακολουθείται ένας ευρωβουλευτής (περίπτωση Ανδρουλάκη) έχει ήδη καταρρεύσει παταγωδώς. Διάολε, δεν περνούσε ένας χωροφύλακας έξω από το σπίτι της Καϊλή στις Βρυξέλλες, είδε φως και μπήκε να δει μήπως ήταν τίποτε χιλιάρικα σε μαύρες σακούλες εκεί μέσα. Προφανώς υπήρξε παρακολούθηση, πιθανότατα υπήρξαν «επισυνδέσεις» και κάπως έτσι η κυρία Καϊλή «πιάστηκε με την γίδα στην πλάτη».
Η περίπτωση Ανδρουλάκη είναι διαφορετική; Ναι, όσο δεν μαθαίνουμε γιατί τον παρακολουθούσαν. Πλην όμως, το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για τις παρακολουθήσεις, ένα θέμα που κλονίζει τα θεμέλια της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας ήδη κλονίζεται – όχι μόνο γιατί δύσκολα πιστεύει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ενστερνίζεται τις αρχές της αστικής δημοκρατίας. Αλλά και γιατί ο ίδιος έχει «λερωμένη την φωλιά του». Λαφαζάνης, Πιτσιόρλας, Βαρουφάκης (;) κι άλλοι πολλοί μπορούν να θυμίσουν πως και γιατί τους παρακολουθούσε η ΕΥΠ το 2015-19, επί ΣΥΡΙΖΑ!. Ο ίδιος ο Γιάννης Ρουμπάτης, άλλωστε (διοικητής τότε της Υπηρεσίας) έχει ήδη κληθεί να δώσει εξηγήσεις στη Δικαιοσύνη.
Αλλά το σημαντικότερο ερώτημα είναι πως επηρεάζει το Catargate το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.
Η πρώτη αντίδραση φίλων μου ήταν να αναρωτηθούν: Μα πάλι οι Πασόκοι; (Αν και, για να είμαστε δίκαιοι, απ’ ότι φαίνεται, ήταν διευρωπαϊκή η λαμογιά). Είδα πάλι Συριζαίους, αφ’ ενός μεν να επιχαίρουν που μια «Πασόκα» (ίσως και μελλοντική «δεξιά») πάει φυλακή, αλλά να στέκονται αμήχανοι απέναντι στο γεγονός ότι αυτό προέκυψε από μια συστηματική παρακολούθηση. (Η γελοιότητα ότι του Ανδρουλάκη η παρακολούθηση ήταν για λόγους Εθνικής Ασφάλειας, ενώ της Καϊλή για λόγους κοινού ποινικού δικαίου, ας μένει ασχολίαστη προς το παρόν- λες και μια ενέργεια εις βάρος της Εθνικής Ασφάλειας δεν μπορεί να εμπεριέχει και ποινικά αδικήματα ή τούμπαλιν). Κι όλα αυτά όταν η αποκάλυψη (;) πως κι ο Χατζηδάκης παρακολουθείτο «πνίγεται» μιντιακά , λόγω του Catargate.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά πάλι πέφτουμε από τα σύννεφα. Τελικά ο αλεξιπτωτισμός είναι το εθνικό μας σπορ…
Ν.Α.
