Το να σε τρολάρει από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κώστας Αχ. Καραμανλής, το λες και επίτευγμα. Το να προσπαθείς να αρθρώσεις αντιπολιτευτικό λόγο στο πεδίο του Μετρό, το λες σκέτη ανοησία. Διότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί. Μετά από αυτό η αποστροφή του Κώστα Αχ. Καραμανλή ότι εμείς δεν κάνουμε «εγκαίνια με μουσαμάδες» ήταν μεν «δολοφονική», αλλά απολύτως αναμενόμενη.
Την Δευτέρα στις 10 το πρωί εγκαινιάζεται το Μετρό του Πειραιά, παρουσία του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη κι αμέσως μετά ξεκινάει η εμπορική του λειτουργία για όλους του πολίτες. Με καθυστέρηση; Με τεράστια καθυστέρηση εις βάρος της πόλης και των πολιτών. Με ευθύνες; Με πολλές ευθύνες διαχρονικές και διακομματικές. Αλλά το Μετρό είναι πια γεγονός.
Αντίθετα, πριν τέσσερα χρόνια στην Θεσσαλονίκη στήθηκε ένα σκηνικό εξαπάτησης με δήθεν εγκαίνια για να φωτογραφηθούν σε ένα ακίνητο βαγόνι ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο τότε αρμόδιος υπουργός Χρήστος Σπίρτζης κι άλλοι αρμόδιοι της τότε κυβέρνησης. Γρήγορα μάλιστα αποκαλύφθηκε ότι το ντεκόρ με τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων ήταν απλοί μουσαμάδες που πάνω τους είχαν τυπωθεί εικόνες των μηχανημάτων. Σκέτη απάτη.
Κι εντάξει, τότε πλησίαζαν οι εκλογές κι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήθελε να δείξει ότι το στοιχειωμένο Μετρό της Θεσσαλονίκης κάπως προχωρούσε. Απάτη, αλλά ας πούμε κατανοητή εν όψει εκλογών. Τώρα, πάλι εν όψει εκλογών, ποιο λόγο έχει η αξιωματική αντιπολίτευση να κάνει (μικρο)πολιτική κριτική με ένα θέμα που μόνο το δικό της , όχι και τόσο μακρινό, παρελθόν θυμίζει;
Άγνοια της πραγματικότητας; Ένδεια αντιπολιτευτικού λόγου; Απλή τεμπελιά και προχειρότητα του τύπου ας πούμε και κάτι να περνάει η ώρα;
Όποια εκδοχή κι αν δεχτούμε αυτό που τελικά μένει είναι ένα μεγάλο αυτογκόλ. Κι επί της ουσία η ευχή του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας προς το δεύτερο σε μέγεθος λιμάνι να πάψει επιτέλους το «Μετρό Θεσσαλονίκης» να αποτελεί το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Ν.Α.
