του Ζαχαρία Ζούπη*
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο επιβεβαιώνουν την πλήρη κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία βρίσκεται σε απόσταση πάνω από 20% από το δεύτερο ΠΑΣΟΚ, με τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίζει τη δημοσκοπική πτωτική πορεία του. Την ίδια στιγμή, η απόλυτη κυριαρχία στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη, με 42% έναντι 7,8% του Στέφανου Κασσελάκη και 7,1% του Νίκου Ανδρουλάκη (Opinion Poll), συμπληρώνει μια πρωτόγνωρη εικόνα που ποτέ δεν είχαμε σαν δημοσκοπική εικόνα.
Η εξήγηση βρίσκεται σε δύο παράγοντες. Από τη μία ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πείσει ότι αυτός είναι ο πολιτικός αρχηγός που μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ανοδική πορεία της Ελλάδας. Από την άλλη υπάρχει η πλήρης αδυναμία της αντιπολίτευσης να «διαβάσει» την πραγματικότητα και επομένως να προχωρήσει σε γενναίες αλλαγές στη στρατηγική της, στον πολιτικό λόγο της και στην αντιπολιτευτική πολιτική της. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάρρευσε στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές χάνοντας 14%, δεν ασχολήθηκε ποτέ με το τι έφταιξε, συνεχίζει με μια από τα ίδια, εξέλεξε πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη, διασπάστηκε και έχει χάσει επιπλέον 4,5% ποσοστιαίες μονάδες στην εκτίμηση ψήφου, χωρίς να φαίνεται ότι σταματάει η πτώση του. Το ΠΑΣΟΚ έχει ανέβει, αλλά δείχνει όρια προς τα πάνω. Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τόσες δυνάμεις και η κυβέρνηση βρίσκεται απέναντι σε σοβαρά προβλήματα όπως η ακρίβεια κ.ά. και επομένως έχει γκρίνια, το να ανεβαίνεις στο 14%-14,5% δεν είναι και κατόρθωμα.
Ας το προσγειώσουμε, όμως... Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Opinion Poll, ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει το 8,1% (19,4% των ψηφοφόρων του) και από την αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ το 11,4% (65% των ψηφοφόρων του). Μιλάμε για απελπιστικά χαμηλές επιδόσεις που δεν είναι ανεξήγητες. Φαίνεται ότι η εμπειρία της τραγωδίας του ΣΥΡΙΖΑ δεν δίδαξε ότι ο μηδενισμός, οι γενικές καταγγελίες με προτάσεις που δεν πείθουν, η εμφάνιση της εικόνας μιας χώρας που καταρρέει οδηγούν πολύ απλά σε μεγάλα προβλήματα και σε αδιέξοδα. Αυτά τα μεγέθη θα επιδεινωθούν όσο δεν αλλάζουν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρο, κινδυνεύει όμως και το ΠΑΣΟΚ όσο ακολουθεί την τακτική «μην τυχόν φανεί ότι στηρίζουμε τον Μητσοτάκη». Πολύ περισσότερο όταν στα θέματα της μεταρρυθμιστικής ατζέντας, της δέσμης αλλαγών υπάρχει αναντιστοιχία επίσημης κομματικής γραμμής και αντίληψης των ψηφοφόρων τους.
Ας πάρουμε το εύρημα της έρευνας της Marc, σύμφωνα με το οποίο υπέρ της επιστολικής ψήφου τάσσονταν το 76,9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και το 71,8% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Ενώ αυτή είναι η άποψη των ψηφοφόρων τους και τα δύο κόμματα καταψήφισαν το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο στις ευρωεκλογές! Μάλιστα αρχικά το δέχτηκαν επί της αρχής, στη συνέχεια ψήφισαν υπέρ της αντισυνταγματικότητας και τελικά το καταψήφισαν γιατί ενοχλήθηκαν από την «τροπολογία Κεραμέως». Είναι αυτό πολιτική που βασίζεται σε αρχές και αξίες; Τι θα πουν στους αποδήμους; Είναι πολιτική στάση που πείθει κανέναν; Εδώ η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους λέει «Ναι». Σε ποιους απευθύνονται; Δεν ξέρω, αλλά στενεύουν το ακροατήριό τους.
Το ίδιο φαίνεται ότι μπορεί να δούμε και όταν έρθει η ώρα να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Σύμφωνα με εύρημα της Opinion Poll, το 57,1% της κοινής γνώμης τάσσεται υπέρ. Ειδικά δε ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ θετική στάση τηρεί το 58,5%. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ (που, σημειωτέον, ήταν και το μοιραίο κόμμα που με την στάση του οποίου δεν επιτράπηκε η αναθεώρηση του άρθρου 16 στην τελευταία συνταγματική αναθεώρηση) δεν έχει εκδηλώσει καθαρά τη στάση του και καταφεύγει στα γενικά που συζητάμε στη χώρα τριάντα χρόνια (να αναβαθμιστεί πρώτα η δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση και λοιπές γενικότητες). Το ερώτημα επανέρχεται: Σε ποιους απευθύνονται; Το ίδιο θα φανεί και στο νομοσχέδιο για τη Δικαιοσύνη και σε άλλα...
Εχω την αίσθηση ότι η κυριαρχία Μητσοτάκη έχει οδηγήσει σε απελπισία. Αντί επαναχάραξης στρατηγικής και διατύπωσης ενός σύγχρονου λόγου, εκδηλώνεται μια αμυντική στάση και μια προσφυγή στην καταγγελιομανία. Ισως και γι’ αυτό στους κεντρώους ψηφοφόρους ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιλέγεται ως κατάλληλος πρωθυπουργός από το 43,9%, ενώ ακολουθεί ο «Κανένας» με 24,1%, ο Νίκος Ανδρουλάκης με13,2% και ο Στέφανος Κασσελάκης με 5,7%, ενώ το εντυπωσιακό εύρημα βρίσκεται στον ποιον επιλέγουν οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι. Σε αυτούς η σειρά κατάταξης είναι: «Κανένας» 33,1%, Κυριάκος Μητσοτάκης 21,7%, Στέφανος Κασσελάκης 17,2% και Νίκος Ανδρουλάκης 14%. Είναι λογικά τα αποτελέσματα. Οταν έχεις θολό λόγο, όταν δεν έχεις σαφή στρατηγική, όταν σε βασικά θέματα αλλαγών αντιτίθεσαι ακόμα και απέναντι στην κυρίαρχη άποψη των ψηφοφόρων σου, τότε οδηγείσαι στο πουθενά. Μάλλον πρέπει να τα ξανασκεφτούν όλα, διαφορετικά μπορεί να βρεθούν προ απροόπτων στις ευρωεκλογές.
Σε τελευταία ανάλυση, όποιος και να είναι δεύτερος, αν αυτό είναι το διακύβευμα στο σχεδιασμό τους, ας λάβουν υπόψη ότι: Πρώτον, αυτό δεν αφορά και πολλούς πολίτες και βέβαια, όποιος και αν είναι δεύτερος, αν η Νέα Δημοκρατίας προηγείται με 20% δεν έχει και κανένα νόημα...
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Πολιτικός αναλυτής, διευθυντής Ερευνών της Opinion Poll
*από το manifesto.gr
