του Γιώργου Αλεβιζόπουλου*
Τον τελευταίο καιρό κατακλυζόμαστε από απόψεις κομμάτων, συνδικάτων και φορέων για το λιμάνι του Πειραιά, πολλές από τις οποίες είναι εκτός πραγματικότητας. Κάποιες απόψεις ακολουθούν τη συντεχνιακή λογική και κάποιες βρίσκουν την ευκαιρία να καταγγείλουν την κυβέρνηση.
Ωστόσο καμιά άποψη δεν θίγει το ρόλο του ΟΛΠ και τη συμβολή του στην ανάπτυξη του λιμανιού και της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά, καθώς επίσης την κοινωνική του δράση και τη δημιουργία προϋποθέσεων για νέες θέσεις εργασίας.
Γίνεται προσπάθεια να επηρεαστεί η κοινή γνώμη, κρύβοντας όμως την αλήθεια.
Διαβάζουμε ότι πουθενά δεν έχει γίνει τέτοια παραχώρηση, αλλά αυτό που ισχύει είναι πως ο ΟΛΠ είναι ένα λιμάνι με πολυσύνθετες δραστηριότητες, όπως ακτοπλοΐα, κρουαζιέρα, τέρμιναλ, RO-RO, εμπορευματοκιβώτια, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, περιβαλλοντικές και εφοδιαστικές υπηρεσίες. Έχοντας κύριο μέλημά του την κερδοφορία για τη διοίκηση, τους μετόχους και τους εργαζόμενους, επεδίωξε να έχει κέρδη μέσω εισπρακτικών τακτικών και όχι μέσω αναπτυξιακών πολιτικών. Για παράδειγμα, αναφέρω μισθώματα ακριβότερα και από τα βόρεια προάστεια και πολυετείς συμβάσεις παραχώρησης διαφόρων δραστηριοτήτων.
Οι εργαζόμενοι στο χώρο της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης καταθέτουμε τις απόψεις μας για τη σύμβαση παραχώρησης, αλλά θέτουμε και κάποια ερωτήματα.
Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μεταλλεργατών ποτέ δεν λειτούργησε συντεχνιακά, πάλευε και εξακολουθεί να παλεύει για δίκαιες κοινωνίες, για δουλειά, για ανάπτυξη, για μέτρα ασφάλειας και υγιεινής, για σύγχρονες υποδομές. Θεωρώντας ότι ο ΟΛΠ θα έπρεπε να κινηθεί σε αναπτυξιακή πολιτική υπέρ των συμφερόντων της χώρας, των εργαζομένων, της υγιούς επιχειρηματικότητας, έχουμε προτείνει σχετικά μέτρα:
* Να ενταχθεί η ζώνη στον αναπτυξιακό νόμο.
* Να αξασφαλίσει ο ΟΛΠ τα αναγκαία κονδύλια και σε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα να προχωρήσει σε κατασκευή πλωτών δεξαμενών, που θα εξασφάλιζε εκατοντάδες θέσεις εργασίας, θα έδινε αντικείμενο σε πολλές επιχειρήσεις της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης και θα αναζωογονούσε την αγορά της περιοχής.
* Να κατασκευάσει πλοία για να καλύψουν τις άγονες γραμμές της ακτοπλοΐας.
* Να επανεξετάσει την τιμολογιακή πολιτική του με κριτήριο τη μείωση του κόστους και στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης.
* Να προβεί άμεσα σε χωροθέτηση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης.
* Να αξιοποιηθεί η ΝΑΥΣ ΟΛΠ, η αναπτυξιακή εταιρία του ΟΛΠ, εξασφαλίζοντας τις αναγκαίες αρμοδιότητες και πόρους για τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των υποδομών της ζώνης. Άλλωστε, αυτός ήταν ο σκοπός της δημιουργίας της, η προσέλκυση πελατών.
Διαβάζοντας τη σύμβαση παραχώρησης, βρίσκουμε τις παρακάτω δεσμεύσεις:
* Να απαγορεύεται η αλλαγή χρήσης του χώρου.
* Να παραμείνει ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη όσο ισχύει η σύμβαση παραχώρησης.
* Να υλοποιηθεί η συντήρηση και ο εκσυχρονισμός των υποδομών και η τοποθέτηση των πλωτών δεξαμενών.
* Εξασφαλίζεται ότι οι ναυπηγοεπισκευαστικές υπηρεσίες θα έχουν ανεμπόδιστη πρόσβαση στις λιμενικές υποδομές και την ακτογραμμή του παραλιακού μετώπου της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης, ωστε να εκτελούν τις απαραίτητες εργασίες.
* Θα συνεχίσει να παρέχεται επαρκής χώρος δεξαμενισμού και χερσαία έκταση με αμερόληπτη τιμολογιακή μεταχείριση για βραχείας διάρκειας επισκευές σκαφών.
Το συνδικαλιστικό μας κίνημα παλεύει για αυτά τα αιτήματα από τη δεκαετία του 1970 και σήμερα έχουν όλα συμπεριληφθεί στη σύμβαση παραχώρησης.
Δεν μπορούμε λοιπόν να μην προβληματιζόμαστε για τη στάση των συναδέλφων του ΟΛΠ κι ένα μέρος της αριστεράς, που αντιδρά στη σύμβαση παραχώρησης. Γι’ αυτό θα πρέπει να μας απαντήσουν:
* Γιατί δεν κατήγγειλαν δημόσια τη σύμβαση με την Αντιρρυπαντική (Βασιλειάδη) για τα στερεά κατάλοιπα;
* Γιατί δεν κατήγγειλαν τη σύμβαση με τον κ. Μελισσανίδη για τα υγρά κατάλοιπα;
* Γιατί δεν κατήγγειλαν τη σύμβαση για διάφορους καθαρισμούς (Πολυχρονόπουλου - Πηρούνια);
* Γιατί ανέχτηκαν την πώληση του πλωτού γερανού και των νερουλάδικων;
* Αναρωτήθηκαν πόσο στοίχισε η ΝΑΥΣ ΟΛΠ, που το μόνο της έργο είναι μια μελέτη, ενώ για κόστισε χιλιάδες ευρώ;
* Αληθεύει ότι στον προβλήτα 1, που διαχειρίζεται ο ΟΛΠ, καταγράφονται ζημιές εκατομμυρίων ευρώ;
Επίσης θα πρέπει να μας απαντήσει ο π. υπουργός Λαφαζάνης, γιατί δεν έφερε νόμο για τη χωροθέτηση της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης με το πάγωμα της διάταξης Μανιάτη, αφού δεν υπήρχε μνημονιακή δέσμευση και το αίτημα είχε ήδη τεθεί από εμάς.
Συνάδελφοι του ΟΛΠ, αφήστε τις συντεχνιακές πρακτικές. Φορείς και κόμματα, ξεπεράστε τα παιδικά βιώματα και ελάτε όλοι μαζί να στηρίξουμε τα συγκεκριμένα μέτρα, που είναι αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος και που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής, δημιουργώντας χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα είναι γνωστό ότι οι μεταλλεργάτες ποτέ δεν χειροκρότησαν κυβέρνηση για να έχουν καλές εργασιακές σχέσεις κι ότι όσα έχουμε κατακτήσει έως σήμερα (35ωρο, τοπική συλλογική σύμβαση εργασίας) τα επιβάλλαμε με μακροχρόνιους αγώνες.
*Ο Γιώργος Αλεβιζόπουλος είναι Συντονιστής της παράταξης Ριζοσπαστική Ενότητα Μεταλλεργατών (ΡΕΜ)
