Πρώτη προτεραιότητα η σταθερότητα της χώρας

του Ζαχαρία Ζούπη

Στο Συνέδριο της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων το 1991, ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης Δήμαρχος Αθηναίων τότε και Πρόεδρος της Κ.Ε.Δ.Ε προσπαθώντας να απαντήσει σε διάφορους Δημάρχους, είχε πει το αμίμητο: «Οι τελευταίες παρθένες πια στην Ελλάδα είναι οι Καρυάτιδες». Αυτή η ατάκα μάλλον είναι πιο επίκαιρη παρά ποτέ αυτή την περίοδο. Με αφορμή την αναμφισβήτητα πολύ σοβαρή υπόθεση της παρακολούθησης του κινητού του Νίκου Ανδρουλάκη, υπόθεση για την οποία πρέπει να δοθούν πλήρεις εξηγήσεις και απαντήσεις, πολλοί επιχειρούν να εμφανίσουν σχεδόν ότι για πρώτη φορά στην χώρα γίνεται παρακολούθηση στην χώρα και σχεδόν ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία. Δυστυχώς για άλλη μια φορά ένα πολύ σοβαρό θέμα που πρέπει να διερευνηθεί μέχρι τέλους για να φανεί η αλήθεια και οι υπεύθυνοι, αλλά και για να διαμορφωθεί ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας της ΕΥΠ, ένα νέο πλαίσιο για να δίνεται το ok για παρακολουθήσεις, εργαλειοποιείται ενόψει και των επικείμενων βουλευτικών εκλογών. Φαντάζομαι να δεχόμαστε πως πρέπει να γίνονται παρακολουθήσεις για εθνικούς λόγους ή για λόγους που συνδέονται με την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του οργανωμένου εγκλήματος και ότι αυτό δεν συνιστά πρόβλημα. Πρόβλημα ασφαλώς είναι το ξεχείλωμα, η δημιουργία στεγανών, η αυθαιρεσία και αυτά λύνονται μόνο θεσμικά. Τουλάχιστον στις Δημοκρατίες.

Η υπόθεση βρίσκεται ήδη στην Δικαιοσύνη, θα έρθει στην Βουλή τόσο στην Ολομέλεια όσο και στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας και απ΄ ότι φαίνεται θα συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή η οποία θα διερευνήσει την καταγγελία. Άρα ότι μπορεί να γίνει, θα γίνει και ότι έχει προταθεί υλοποιείται. Δεν νομίζω να έχω ακούσει άλλη πρόταση. Από εκεί και πέρα βρίσκεται σε εξέλιξη μια επιχείρηση πολλαπλών στοχεύσεων.

ΠΡΩΤΟ: Επιχειρείται μια προσπάθεια να σβηστεί η ιστορία του τόπου και κάποιοι να «ξεπλυθούν». Θυμόμαστε όμως και τις παρακολουθήσεις Τόμπρα και τον Μαυρίκη. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να υποτιμά ότι θυμόμαστε και για την περίοδο 2015-2019, αφού δεν πέρασαν δα και πολλά χρόνια. Στην περίοδο αυτή οι παρακολουθήσεις που ανακαλύπτουν τώρα, έφτασαν από τις 8.000 τις 13.500! ( Τα στοιχεία από σειρά ρεπορτάζ). Παράλληλα, το Κ.Κ.Ε από το 2016 αλλά και κομματικα και κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν αποχωρήσει τώρα ( Ν. Κοτζιάς, Π. Λαφαζάνης, Γ. Βαρουφάκης, Γ .Πανούσης, όπως και ο Πρόεδρος της ΠΕΝΕΝ έχουν κάνει δημόσιες καταγγελίες για παρακολούθηση των τηλεφώνων τους. Απέναντι σ αυτές τις καταγγελίες επικράτησε και επικρατεί σιωπή. Δεν ασχολήθηκε κανείς. Μιλάμε εν ολίγοις για την πλήρη υποκρισία μέσω της οποίας προσπαθείται να χτυπηθεί προσωπικά ο Πρωθυπουργός και να σβηστεί το παρελθόν όλων αυτών των « πολιτικών παρθένων». Να πούμε την αλήθεια. Και τα τρία κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα διέπρεψαν σε κάποιες έστω περιόδους σε παράνομες παρακολουθήσεις, η δε Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ξεχωριστό ζήλο αυξάνοντας θεαματικά τις παρακολουθήσεις (πάντα με βάση τα στοιχεία των ρεπορτάζ). Ας μη « ανακαλύπτουν την Αμερική» λοιπόν! Σημαίνει αυτό προσπάθεια συμψηφισμού ή «θαψίματος» της πολύ σοβαρής υπόθεσης παρακολούθησης του κινητού του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ που τότε ήταν ένας από τους υποψηφίους και ευρωβουλευτής; Όχι. Σημαίνει όμως ότι πρέπει να ξέρουμε για τι συζητάμε και να μην παριστάνουν κάποιοι τους αποφοίτους Κατηχητικού.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Επιχειρείτο όλο το προηγούμενο διάστημα βασικά από το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ότι αυτά τα χρόνια η Ελλάδα είναι μια χώρα που οι «μισοί πεθαίνουν από κορονοϊό» και οι άλλοι μισοί από πείνα, ότι ...κινδυνεύει η Δημοκρατία από τον ακροδεξιό Κ. Μητσοτάκη, ότι χτυπιέται η ελευθεροτυπία, ότι κυνηγούνται οι δημοσιογράφοι. Τώρα σ΄όλα αυτά επιχειρείται να προστεθεί και ότι παρακολουθούμαστε συλλήβδην. Αυτά μπορεί να προκαλούν γέλωτα τουλάχιστον σε ένα 70%-75% των πολιτών, αλλά δεν πρέπει να υποτιμούνται. Ο λαϊκισμός, η ψευδολογία, η εχθροπάθεια δίνουν σταθερά το παρόν και σε πολλές περιπτώσεις κάνουν ζημιά στην διεθνή εικόνα της χώρας αλλά και στην εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσμούς, όσο και αν το πιο σύντομο ανέκδοτο στην Ευρώπη πρέπει να είναι το «ακροδεξιός, αντιδημοκράτης Μητσοτάκης». Απέναντι ΄αυτό οι δυνάμεις που έδωσαν την μάχη για να μην πέσει η χώρα στον γκρεμό και να μην διολισθήσει σε πραγματικά ορμπανικού ή βενεζουελικού τύπου Δημοκρατία δεν μπορεί να δίνουν την εικόνα ότι «σφάζονται». Δεν είναι καλό για την ευστάθεια του Πολιτικού Συστήματος και σε τελευταία ανάλυση ας σκεφτούν κάποιοι ότι έτσι απλά βοηθούν άλλες δυνάμεις και ότι συνήθως σε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις που μετατρέπονται σε συνολικά μετωπικές συνήθως χάνει ο « μικρότερος». Το ΠΑΣΟΚ έχει απόλυτο δίκιο να ζητάει πλήρη διαλεύκανση της καταγγελίας του Προέδρου του. Είναι αδιανόητο όμως να ξεχνά ότι αυτό αρχικά μόνο του, αλλά στην συνέχεια σε πλήρη συνεργασία με την Ν.Δ για τρία σχεδόν χρόνια συνέβαλε στην σωτηρία της χώρας που θα είχε βγει από τα Μνημόνια από τις αρχές του 2015, αν δεν είχε μεσολαβήσει η « περήφανη διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα της ντροπής, το 3ο Μνημόνιο και όσα ζήσαμε. Είναι δείγμα πολιτικής μυωπίας να μην βλέπει ότι ο υπαρξιακός του αντίπαλος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που αφού το ευτέλισε , το ενοχοποίησε και το προπηλάκισε ποικιλοτρόπως, στην συνέχεια το πήγε από το 43% στο 13.5% πριν σχηματιστεί η Κυβέρνηση Α. Σαμαρά – Ε. Βενιζέλου, την οποία κάποιοι θεωρούν πηγή της κακοδαιμονίας του ΠΑΣΟΚ είτε γιατί δεν έχουν διαβάσει ιστορία είτε γιατί στελέχη του θέλουν να σβηστούν οι ευθύνες τους για την συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ. Είναι δε αλλόκοτο η αθώωση του Α. Λοβέρδου να μην αξιοποιείται για μια συνολική ανάδειξη της σκευωρίας που κρέμασε δέκα πολιτικά στελέχη στα μανταλάκια και καταγγελίας όσων πρωτοστάτησαν σ΄ αυτή. Δεν ξέρω αν αυτή είναι η στρατηγική του και θέλει «να κάνει αριστερή στροφή» , αν φοβάται ότι θα του λένε ότι χαρίζεται στην Ν.Δ αν πράξει διαφορετικά. Θεωρώ πάντως απαραίτητο, να δει συνολικά την στρατηγική του ξανά.

ΤΡΙΤΟ: Επιχειρείται μια συνολική αποδόμηση της Κυβέρνησης με μονοθεματική αντιπολίτευση και με προσπάθεια να μην έρθουν στην επιφάνεια κρίσιμα θέματα (ελληνοτουρκικά, εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού από τον Ερντογάν, ανάπτυξη, επιτυχία φέτος στον Τουρισμό) στα οποία η Κυβέρνηση έχει απ΄ότι εδειχναν οι τελευταίες έρευνες του Ιουλίου έχει σημαντική αποδοχή, ενώ ο Κ. Μητσοτάκης εμφανιζόταν με τεράστιο πολιτικό απόθεμα. Έτσι γράφτηκαν πολλες αναλύσεις για την συμπεριφορά των κεντρώων ψηφοφόρων που οι περισσότερες έδειχναν ότι οι συγγραφείς τους μάλλον δεν έχουν μελετήσει καλά την διαχρονική πολιτική συμπεριφορά του 20% της κοινωνίας. Προαναγγέλθηκε η κατάρρευση της Κυβέρνησης για πολλοστη βέβαια φορά αυτά τα τρία χρόνια. Ζητήθηκε η παραίτηση του Πρωθυπουργού! Γράφτηκαν « ρεπορτάζ » για ζυμώσεις αλλαγής του Προεδρου της Ν.Δ. Επανεμφανίστηκε η περίφημη ομάδα κάποιων που αυτοαποκαλούνται « Καραμανλικοί) .Εν ολίγοις τα είδαμε όλα και μάλλον από όλα αυτά προέκυπτε ένα άγχος τόσο πολιτικών κύκλων αλλά όχι μόνο . Είναι εύλογο το άγχος της αντιπολίτευσης, μιας και οι εκλογές πλησιάζουν. Ωστόσο η επανάληψη των ίδιων συνθημάτων και προφητειών μάλλον κουράζουν. Το πιο αστείο ήταν ένα δημοσίευμα της ΕΦ.ΣΥΝ τις ημέρες του δεκαπενταύγουστου που αναρωτιόταν « Που είναι οι δημοσκοπήσεις;» αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να γίνονται δημοσκοπήσεις ( στις παραλίες;) και να κρυβονται γιατί «δεν συμφέρουν την Κυβέρνηση». Το πολύ κωμικοτραγικό στοιχείο είναι ότι η ίδια εφημερίδα είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική στην OPINION POLL και σε μένα προσωπικά γιατί είχαμε δημοσιεύσει έρευνα στις ...5-9-2019!

Είναι φανερό ότι η «υπόθεση Ν. Ανδρουλάκη» είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Κάποιοι θεώρησαν ότι « τώρα είναι η ώρα να χτυπήσουμε δυνατά» και κάποιοι άλλοι έκριναν ότι είναι ευκαιρία να απαλλαγούν από το άγχος της απάντησης στο ερώτημα «αν δεν προκύψει αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, εσείς τι θα κάνετε;» Όλες αυτές οι τακτικές, όλα όσα έχουν συμβεί αυτό το Καλοκαίρι θα αποτυπωθούν από τις αρχές Σεπτεμβρίου. Άρα ας μην εκτίθενται κάποιοι. Κοντός ψαλμός αλληλούια.

Το μέγα όμως πρόβλημα για την χώρα αυτή την ώρα που βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις είναι η αλήθεια, η σταθερότητα, η αντιπαράθεση αλλά με πολιτικές και επιχειρήματα. Ας μην γελιούνται. Όσοι επιμείνουν στην οξύτητα, στον λαϊκισμό , την εχθροπάθεια και βέβαια την υποκρισία , θα δουν ότι στο τέλος θα τιμωρηθούν. Οι δε θεωρητικοί της θεωρίας ότι το αντισύριζα μέτωπο δεν υπάρχει πια, μάλλον θα καταλάβουν ότι βιάστηκαν για άλλη μια φορά.