Τουρισμός: η βαριά-ελαφριά βιομηχανία μας

tourismos paralia

της Ξένιας Κουναλάκη

Δεκαπενταύγουστος. Το μουσείο Καλαβρύτων ερμητικά κλειστό. Οι επισκέπτες περνούν από μπροστά και διαβάζουν την πινακίδα: «Το μουσείο θα παραμείνει ανοικτό όλες τις μέρες του Αυγούστου, εκτός από το Σάββατο 15.8». Στην αρχαία Φενεό το μουσείο είναι κλειστό την επομένη - χωρίς κάποια ειδοποίηση αυτήν τη φορά. Με ένα επιδεικτικό -όσο και εύγλωττο- λουκέτο. Ισως για να υποχρεωθεί κανείς να κάνει σλάλομ μουσείων το εορταστικό τριήμερο. Στον δε αρχαιολογικό χώρο της ομηρικής πόλης, που διαφημίζεται με δεκάδες πινακίδες στη διαδρομή, δεν υπάρχει καμία ένδειξη τι βρέθηκε εκεί. Τρεις τέντες και μερικά εργαλεία δείχνουν ότι υπάρχουν σε εξέλιξη ανασκαφές, αλλά οι τουρίστες που καταφτάνουν κάθιδροι έπειτα από ένα «αρχαιολογικό σαφάρι» στο λιοπύρι δυσκολεύονται να μαντέψουν τι ακριβώς είναι αυτό που βλέπουν. Ευτυχώς σήμερα πληροφορούμαστε, έστω κατόπιν εορτής, από τις σελίδες της «Κ», ότι στη διάρκεια 5ετούς ερευνητικού προγράμματος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, ήρθε στο φως «το οχυρωματικό τείχος που προστάτευε τη βόρεια πλευρά της ακρόπολης της Αρχαίας Φενεού από εχθρικές επιθέσεις».

Στα περιφραγμένα ερείπια της Μονής Ζαρακά, λίγο έξω από τη Στυμφαλία, βόσκουν καμιά δεκαριά κατσίκια. Μόλις πάει να εισέλθει στον χώρο ο επισκέπτης ακούει ένα διαπεραστικό σφύριγμα από τον γείτονα που καραδοκεί: «Εϊ, μην μπείτε μέσα, έχει φίδια». Οι εκκλησίες είναι κλειστές και οι ντόπιοι συνήθως δεν έχουν ξεκάθαρη άποψη πότε θα ανοίξουν. «Μπορεί αύριο, αν περάσει ο κυρ-Βασίλης που τη φροντίζει», και άλλες αοριστίες.

Στο σπήλαιο των Λιμνών ένα κοριτσάκι κάνει την ξενάγηση στα αγγλικά. Θα ’ναι-δεν θα ’ναι 14 ετών. Δεν ξέρει τι λέει, κυριολεκτικά. Οπου δεν ξέρει τη μετάφραση μιας ελληνικής λέξης, απλώς «αγγλοποιεί» την ελληνική και την προφέρει με «ξενική» προφορά. «Υπάρχουν αμφιβολίες», λέει στα ελληνικά. «There are amfivoles», στα αγγλικά. Το σουρεαλιστικό σκηνικό συμπληρώνεται από νυχτερίδες, σταλακτίτες και σκοτάδι. Εντγκαρ Αλαν Πόε, αλλά χωρίς αγγλικό στίχο. «Αν βγάλετε φωτογραφίες, θα χάσω τη δουλειά μου», μας προειδοποιεί. Ολοι συνετίζονται αμέσως, ο εκβιασμός περνάει και η προλεταριακή αλληλεγγύη νικάει τα πάντα. (Μόνο στο τέλος, όταν περνάει κανείς από το κατάστημα του σπηλαίου και διαπιστώνει ότι οι φωτογραφίες διατίθενται εκεί έναντι αδρού τιμήματος, συνειδητοποιεί γιατί απαγορεύονται.)

Ο τοπικός ταξιτζής χρεώνει όσο «σε κόψει» - μονοπώλιο γαρ. Γυναίκες-ούφο, υπερευγενικές, πες τους ένα 50άρικο, σιγά μην αντιδράσουν. Ουδείς κόβει απόδειξη κι αν κόψει είναι, φυσικά, αθεώρητη. Ολοι γκρινιάζουν ασταμάτητα, γιατί -ω τι έκπληξη- δεν ασχολούνται μόνο με τον τουρισμό, αλλά είναι και αγρότες και για πρώτη τους φορά θα φορολογηθούν κανονικά, χωρίς ελαφρύνσεις. Αν ο τουρισμός δεν ήταν η «βαριά» μας βιομηχανία, η υπόθεση θα είχε πολλή πλάκα. Θα μπορούσαμε όλα αυτά να τα αντιμετωπίσουμε με περισσή ελαφρότητα και να γελάσουμε με την καρδιά μας. Αλλά επειδή προς το παρόν όλο τον τουρισμό μνημονεύουμε ως βασική πηγή εσόδων και ανάπτυξης, οι τραγελαφικές μας εμπειρίες από τις διακοπές δεν χρειάζεται να είναι τόσο γραφικές. Μπορούμε να περάσουμε ωραία και με λίγο περισσότερο επαγγελματισμό, δεν θα πλήξουμε.

eep logo