Του Νότη Ανανιάδη
Αν έχει μια γοητεία η πολιτική, αυτή την οφείλει στο απρόβλεπτό της. Στη μη γραμμική της συνέχεια. Εκεί που νομίζεις ότι υπάρχει μια σειρά προκαθορισμένων εξελίξεων και μπορείς πλέον να προβλέψεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, έρχεται ένα απρόβλεπτο, καμιά φορά τυχαίο γεγονός, που ανατρέπει και θέτει τα πάντα σε αμφισβήτηση. Πόσο μάλλον, όταν δεν είναι ένα, αλλά δύο - ή μάλλον δυόμιση - αυτά τα γεγονότα. Η περίπτωση της Ελλάδας αυτό το καλοκαίρι.
Μέχρι και τα μέσα Ιουλίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανιζόταν κυρίαρχος. Φάνταζε απρόσβλητος από κάθε αντιπολιτευτική κριτική. Με τον τσαμπουκά των Τούρκων στον Έβρο και την προκλητική εργαλειοποίηση του προσφυγικού, όχι μόνο ενισχύθηκε στα μάτια της κοινής γνώμης στο εσωτερικό, αλλά αναδείχθηκε κι ως εκφραστής της πολιτικής σταθερότητας στο εξωτερικό. Δεν ήταν μικρό πράγμα το ότι πέρασαν από τον Έβρο όλοι οι κορυφαίοι εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών θεσμών, τονίζοντας ότι τα ελληνικά σύνορα είναι τα σύνορα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Η διαχείριση της πρώτης φάσης της πανδημίας ήταν υποδειγματική και υποχρέωσε την αντιπολίτευση να τρέχει πίσω από την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, που αν και «νεοφιλελεύθερη», υιοθέτησε μια σχεδόν σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Ενίσχυσε το ΕΣΥ με προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, αύξηση των ΜΕΘ και αξιοποίηση ιδιωτικών δωρεών. Την ίδια ώρα, υιοθετώντας στην πράξη ένα παλιό σύνθημα του «κινηματικού» ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο έλεγε «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» προχώρησε έγκαιρα σε ένα γενικό lockdown. Η τεράστια ζημιά και ύφεση στην οικονομία ήταν αναμενόμενη. Αλλά η Ελλάδα έγινε για πρώτη φορά πρωτοσέλιδο - μετά από 16 χρόνια και τους Ολυμπιακούς της Αθήνας - στα μεγάλα μέσα του εξωτερικού για καλό. Η χώρα έγινε παράδειγμα προς μίμηση παγκοσμίως!
Παρά δε την κρίση της πανδημίας, τα ελληνικά ομόλογα κατάφερναν να ενισχύουν τα ταμεία του δημοσίου με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους και χαμηλά επιτόκια. Και η κυβέρνηση Μητσοτάκη να γυρίσει μετά από μια τετραήμερη (!) Σύνοδο Κορυφής με ένα εντυπωσιακό πακέτο χορηγήσεων και χαμηλότοκων δανείων, συνολικού ύψους 72 δις! Ποσό, που αν απορροφηθεί και διοχετευθεί σε κρίσιμους κλάδους της οικονομίας, μπορεί πραγματικά να αλλάξει τη χώρα.
Κάπως έτσι, λίγο πριν τις διακοπές, αφού ενδιαμέσως ενίσχυσε την κυβέρνησή του με απολύτως δικά του στελέχη σε κρίσιμους τομείς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είδε να κλείνει ο κύκλος των δημοσκοπήσεων, επιβεβαιώνοντας την πολιτική του κυριαρχία.
Κι ύστερα ήρθαν οι διακοπές, η ανεμελιά, ο τουρισμός και η έκρηξη των κρουσμάτων του κορωνοϊού με καθημερινά τριψήφιο αριθμό. Το γεγονός ότι τα κρούσματα είναι νέοι (μέσος όρος ηλικίας 36 ετών) δεν έχει πιέσει ακόμη τις αντοχές του ΕΣΥ - λίγοι περισσότεροι από 20 είναι διασωληνωμένοι, όταν έχουμε φτάσει να διαθέτουμε περίπου 800 ΜΕΘ! Πολλοί φοβούνται όμως ότι τα χειρότερα είναι μπροστά μας, με την επιστροφή των νέων από τις διακοπές. Η κριτική που ασκείται από την αντιπολίτευση για την χαλάρωση, για το κακό μήνυμα που η ίδια η κυβέρνηση έστειλε, για επικοινωνιακή και μόνο διαχείριση, για πρώτη φορά ακούγεται πειστική. Και η συνολική εικόνα παραπέμπει και πάλι στο 2004, όταν όλοι, κοινωνία και πολιτική ηγεσία δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε την επιτυχία της διοργάνωσης των Αγώνων, με αποτέλεσμα η Αθήνα να γίνει ξανά, σε μεγάλο βαθμό, εκείνη που γνωρίζαμε καλά και η εικόνα της κάθε άλλο ελκτική ήταν.
Το χειμώνα, αμέσως μετά την κρίση στον Έβρο, ήρθε η κρίση της πανδημίας. Αυτό το καλοκαίρι, η σειρά αντιστράφηκε. Την έξαρση των κρουσμάτων ακολούθησε η έξαρση της Τουρκικής προκλητικότητας. Η οποία στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε σταματήσει. Με αποτέλεσμα, αυτές τις ώρες, εδώ και μέρες, να βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος νεύρων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με την Ελλάδα να μετράει τις αντοχές της και τις φιλίες της και τα αποτελέσματα στο δεύτερο αυτό σκέλος να είναι ιδιαιτέρως αμφιλεγόμενα.
Είχε μεσολαβήσει το «μισό», όπως το χαρακτηρίσαμε, αλλά τελικά άμεσα συνδεδεμένο με την Τουρκική νευρικότητα, γεγονός της μερικής χάραξης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Η αντιπολίτευση δεν πείθει με την κριτική της (ο ίδιος ο Τσίπρας ζητούσε μερική οριοθέτηση, μόλις πριν δυο μήνες), αλλά αφήνει ανοιχτά μια σειρά ζητήματα σχετικά με την επήρεια κάποιων νησιών και ιδίως ανατολικά του 28ου, μέχρι και το Καστελόριζο. Ήδη, ακραίοι συντηρητικοί κύκλοι, αλλά κατά έναν πρωτοφανή τρόπο και μια εθνικιστική αριστερή ρητορική, κατηγορούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, σχεδόν ως μειοδότη.
Κάπως έτσι, φέτος το καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι ούτως ή άλλως χαμένο για τον τουρισμό, στυλοβάτη της εθνικής οικονομίας, ξαφνικά το imperium Μητσοτάκη αμφισβητείται, ακριβώς στα πεδία που δομήθηκε: οικονομία, υγεία, εθνικά θέματα.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις του φθινοπώρου αναμένονται ήδη με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον…
