Του Λεωνίδα Κουτρουμάνου
Με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα, εάν έχεις σήμερα μία πρώτη κατοικία, η οποία κινδυνεύει με πλειστηριασμό, έχεις την δυνατότητα να υποβάλλεις αίτημα στην ηλεκτρονική πλατφόρμα και να επιτύχεις ευνοϊκή ρύθμιση του δανείου σου και παράλληλα προστασία του σπιτιού σου. Πλην όμως τα κριτήρια υπαγωγής είναι ιδιαίτερα αυστηρά ενώ δεν πρέπει να λησμονούμε το βασικό μέγεθος, που αφορά δάνεια με υπόλοιπο έως 130.000€. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις ουσιαστικά δεν προστατεύονται.
Πρόσφατα, ο αρμόδιος Υπουργός, κ. Γεωργιάδης, προέβη σε μία δήλωση σε σχέση με την προστασία της α’ κατοικίας από 30 Απριλίου και εντεύθεν που προκάλεσε ποικίλες και οργίλες αντιδράσεις. Η στήλη δεν συνηθίζει να σχολιάζει τέτοιες δηλώσεις. Η ουσία κατά την άποψη του γράφοντος έγκειται στο ποιοι, πόσο και για πόσο θα πρέπει να προστατευτούν από έναν επικείμενο πλειστηριασμό.
Τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια και η μη εξυπηρέτηση τους αποτελούν το δεκαετές αγκάθι της Ελληνικής κοινωνίας. Ο Νόμος Κατσέλη προσέφερε μία προστασία αρκετά ευρεία, επικρίθηκε όμως, για το γεγονός ότι στρατηγικοί κακοπληρωτές επεχείρησαν και εν πολλοίς πέτυχαν να υπαχθούν στις προστατευτικές του διατάξεις. Εντούτοις, απολογιστικά υπήρξε ένας Νόμος που προστάτευσε αρκετούς δανειολήπτες, οι οποίοι βρέθηκαν στο «χείλος του γκρεμού» ανυπαιτίως. Οι περιπτώσεις βέβαια δεν εξαντλήθηκαν. Υπάρχουν ακόμα δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που κινδυνεύουν. Γιατί πίσω από κάθε πλειστηριασμό ενός ακινήτου κάποιου επώνυμου, όπως λ.χ. ο Λάκης Γαβαλάς, υπάρχουν πλείστες όσες περιπτώσεις «ανώνυμων Γαβαλάδων», που την περιπέτεια τους δεν αγγίζει ποτέ το φως της δημοσιότητας.
Πρέπει όλοι αυτοί οι άνθρωποι να διατηρήσουν την κυριότητα στα ακίνητα τους; Με ποιο τίμημα (ύψος κουρέματος, δόσεις κ.ο.κ) για τις δανειολήπτριες τράπεζες; Και με ποια κριτήρια; Η σημερινή Κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει την ψήφιση ενός Νόμου που θα ισχύει από 1-1-2020 και θα θέτει κάτω από την ομπρέλα του κάθε κόκκινο δάνειο, υπό προϋποθέσεις που απομένει να εξετασθούν όταν το σχέδιο Νόμου δημοσιευτεί.
Ανεξάρτητα όμως από το επερχόμενο σχέδιο Νόμου, η ουσία παραμένει αναλλοίωτη. Υπάρχουν δανειολήπτες που ανέλαβαν δανειακές υποχρεώσεις εξ υπαρχής δυσβάστακτες και αντικειμενικά μη δυνάμενες να εξυπηρετηθούν για τα επόμενα 35 χρόνια από την ημερομηνία δανεισμού. Και τούτο, χωρίς να παραγνωρίζεται η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΙ ΚΑΙΡΙΑ ευθύνη των δανειστριών τραπεζών που αφρόνως χορηγούσαν δάνεια με υπερκοστολόγηση των βεβαρυμμένων ακινήτων και χωρίς καμία πρόβλεψη για τη δυνατότητα πραγματικής αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων των πελατών τους.
Κατά συνέπεια, η όποια νομοθετική πρόβλεψη θα πρέπει να θεσμοθετεί την κατά περίπτωση αξιολόγηση της δυνατότητας υπαγωγής σε προστατευτική διάταξη από εκπλειστηρίαση α’ κατοικίας. Με ελαστικά κριτήρια και με πνεύμα διατήρησης των κεκτημένων των δανειοληπτών αλλά και σκοπώντας παράλληλα στην αποφυγή δημιουργίας μίας νέας ομάδας προστατευμένων στρατηγικών κακοπληρωτών.
