Τρεις παρατηρήσεις και ένα συμπέρασμα

zoupis zaxarias

του Ζαχαρία Ζούπη

Ας κάνουμε, χωρίς εισαγωγές, ορισμένες απλές παρατηρήσεις από όσα έχουν ειπωθεί και έχουν γίνει από τις 25 Ιανουαρίου μέχρι και σήμερα, που φτάνουμε ολοταχώς στην ώρα μηδέν για τη χώρα:

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: Όλο το οικοδόμημα στο οποίο στήριξε την ανοδική του πορεία ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχτηκε ένα ζωτικό ψεύδος, ένας μύθος φτιαγμένος για να ακούγεται εύηχα στα αυτιά των πολιτών. Ο κ. Γ.Μπαλάφας έφτασε μάλιστα στο σημείο πρόσφατα να αναρωτιέται: Πότε είπαμε εμείς ότι θα σκίσουμε τα Μνημόνια; Άλλωστε φαίνεται και από το τι γίνεται μέχρι στιγμής.

Το προεκλογικό τρίπτυχο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν: Κατάργηση των Μνημονίων και των Εφαρμοστικών Νόμων (με ένα ή πολλούς νόμους-άρθρα δε με ενδιαφέρει) – Γενναία μείωση του χρέους της χώρας – Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ύψους 11 δις ευρώ. Είδατε άραγε κάτι από αυτά; Ακόμα και από το Πρόγραμμα για την ανθρωπιστική κρίση έμειναν μόλις 200 πολυδιαφημισμένα εκατομμύρια ευρώ, την ίδια ώρα που υπογραφόταν από τον κ. Καμμένο Συμφωνία ύψους 500 εκατ. ευρώ για να επιδιορθωθούν «μπαχατέλες».

Κάποιους βέβαια δεν τους απασχολεί το θέμα. Άλλοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να τιμωρήσουν τους προηγούμενους. Άλλοι τον ψήφισαν γιατί πάντα ήθελαν να είναι με Κόμμα Εξουσίας που θα τους διασφαλίζει τα συντεχνιακά και ατομικά συμφέροντά τους. Είναι αυτοί που στην πραγματικότητα ποτέ δεν πίστεψαν στον «επαναστατικό οίστρο» ομιλιών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα έχουν σήμερα το θράσος να αναδεικνύουν το παλαιοκομματικής κοπής επιχείρημα: Μα όλοι τα ίδια δεν έκαναν; Όλοι άλλα έλεγαν προεκλογικά και άλλα έκαναν μετεκλογικά.

Συγχαρητήρια! Αυτό ήταν και είναι το πρότυπο της Αριστεράς; Αυτό το αξιακό πλαίσιο πολιτικής συμπεριφοράς έχουν πια οι αριστεροί;

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν παντελώς απροετοίμαστη να χειριστεί οποιαδήποτε Διαπραγμάτευση, μη έχοντας καν πυξίδα και έχοντας εγκαταλείψει από την πρώτη στιγμή το προεκλογικό πλαίσιο που υποτίθεται ότι θα έθετε.

Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του κυρίου Τσακαλώτου περί απειρίας και λαθών και ανετοιμότητας (!) της Κυβέρνησης, όπως και του κ.Φίλη που σημείωσε ότι «Είχαμε την ψευδαίσθηση ότι οι δανειστές θα ήταν πιο ελαστικοί». Όμως τι να τις κάνεις αυτές ή και άλλες δηλώσεις; Αν «τολμήσει» κάποιος να διαβάσει όλες τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις του Γ.Βαρουφάκη, κινδυνεύει να ζαλιστεί από τις αλλαγές γραμμής πλεύσης κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα.

Αν «τολμήσει» κανείς να δει τις αλλαγές δηλώσεων του Μαξίμου, κατά τη διάρκεια κάθε εβδομάδας θα εκπλαγεί και θα ανησυχήσει. Ας αναφέρουμε ενδεικτικά την ηρωική δήλωση της προηγούμενης βδομάδας, ότι δε θα πληρώσουμε τη δόση στο ΔΝΤ, όταν έσπευδε να την πληρώσει μια μέρα πριν λήξει η προθεσμία! Μεγάλα λόγια, μεγάλα ψέματα, μεγάλες αντιφάσεις.

Ας επανέλθουμε όμως: Στην αρχή δεν θέλαμε ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ούτε παράταση της συμφωνίας και βεβαίως, ούτε τα 7,2 δις ευρώ της δόσης. Λίγο μετά θέλαμε και την παράταση και τη δόση με μία «συμφωνία-γέφυρα» αλλά χωρίς αξιολόγηση. Η «συμφωνία-γέφυρα» ουδέποτε οικοδομήθηκε και ως εκ τούτου η Κυβέρνηση δήλωσε ότι αναζητά μία «ενδιάμεση συμφωνία». Μετά, η «ενδιάμεση συμφωνία» έγινε «μίνιμουμ». Συμφωνία όπου η ενδιαφέρουσα ιδέα ήταν «ότι εμείς θα βάζαμε το μίνιμουμ και οι άλλοι τα λεφτά». Της «μίνιμουμ» Συμφωνίας είχε προηγηθεί το αίτημα μιας «τμηματικής συμφωνίας» η οποία θα οδηγούσε σε τμηματική εκταμίευση των χρημάτων που στην αρχή δε θέλαμε να πάρουμε. Μετά προκρίθηκε η ιδέα μιας Συμφωνίας «πακέτο», που σημειωτέον από την αρχή ζητούσαν οι δανειστές. Μένει το ερώτημα βέβαια ποιο είναι το «πακέτο». Θα σας πω το πρωτότυπο: Κανείς δεν ξέρει ακριβώς. Το μόνο που γνωρίζουμε όλοι πια είναι ότι η Ελληνική πλευρά έχει διολισθήσει σε όλα και μάλιστα χωρίς να πάρει φράγκο. Δεν ήθελε παράταση, ζήτησε παράταση. Δεν ήθελε αξιολόγηση, κάνει αξιολόγηση. Δεν συζητούσε αυξήσεις φόρων, συμφώνησε σε ένα πακέτο μεγάλης φορολογικής επιβάρυνσης. Δεν κουβέντιαζε για εργασιακά και Ασφαλιστικό, τα συζητάει και τα δύο. . Κατάγγελνε τις ιδιωτικοποιήσεις. Τις κάνει κανονικότατα αν και δηλώνει ότι θα τις κάνει αλλιώς (πολύ σημαντικό αυτό). Δεν δεχόταν την Τρόϊκα, τελικά διαπραγματεύεται μόνο με την Τρόϊκα και με την Τρόϊκα θα συμφωνήσει, αφού η εκτίμηση περί Πολιτικής Συμφωνίας διαψεύστηκε πολλάκις.

Συγγνώμη, αλλά αυτό το λες υπερήφανη ή μη διαπραγμάτευση; Και δεν αναφέρθηκα στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου που πανηγυρίστηκε, παρουσιάστηκε σαν αποτέλεσμα «υπερήφανης διαπραγμάτευσης», κρύφτηκε από τη Βουλή και μετά από δύο μήνες ανακαλύφθηκε από τον Πρωθυπουργό, ότι «δουλευτήκαμε» και ενώ … προφορικά (!) μας είχαν υποσχεθεί διευκόλυνση χρηματοδότησης, δεν το έκαναν! Επαναλαμβάνω ότι ήταν τόσο σοβαρή συμφωνία και τόσο υπερήφανη διαπραγμάτευση που για το πιο φλέγον θέμα, αυτό της χρηματοδότησης της χώρας, συνεννοήθηκε … προφορικά ο Γιάνης! Τραγωδία… Δυστυχώς …

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΡΙΤΗ: Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια μια Κυβέρνηση είχε τόσο λαϊκή στήριξη και τόσο «πρόθυμη» αντιπολίτευση να στηρίξει μέτρα. Ωστόσο, πρώτη φορά μια Κυβέρνηση δεν μπορεί να συμφωνήσει στο εσωτερικό της, σε τίποτα στρατηγικής σημασίας. Πρώτη φορά και μάλιστα σε τόσο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα. Πώς να συνεννοηθεί αλήθεια ο καταγγέλλων τους γονυπετείς πρώην κυβερνώντες original υπέρ της ρήξης Παναγιώτης Λαφαζάνης (Η υπόκλισή του στο αφεντικό της Gazprom θα πρέπει να γίνει αφίσα) και ο σοσιαλδημοκράτης Δημήτρης Παπαδημούλης, ο οπαδός της δραχμής Κώστας Λαπαβίτσας, η εγωπαθής κ. Ζωή που επικαλείται τους αγώνες της που ουδείς γνωρίζει και ο Αλέξης Τσίπρας αγνώστου στίγματος; Πώς να συνεννοηθεί ο Πασοκογενής Αλέξης Μητρόπουλος και ο εκλεγμένος με τρία κόμματα σε δύο χρόνια Μιχελογιαννάκης;

Το αποτέλεσμα είναι απλό: Φωνάζουν, αλλά δεν έχουν πάρει μια απόφαση, μια οποιαδήποτε απόφαση. Να αποφασίσουν για συμφωνία ή ρήξη. Δεν έχουν το πολιτικό σθένος, το πολιτικό βάρος, αλλά και την Παιδεία να πάρουν στους ώμους τους το μέλλον της χώρας. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Γι αυτό ο Τσίπρας συμμετέχει σε δείπνο με την Μέρκελ και ανακαλύπτει πως δεν είναι τυχαίο που εκλέγεται τόσα χρόνια και μετά επιστρέφει στην Ελλάδα και κατηγορεί όλους τους άλλους ως «Μερκελιστές»! Γι αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης εξέφρασε το θαυμασμό του για τον Σόιμπλε , υπέγραψε την Συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου και τώρα «απειλεί» ότι δε θα υπογράψει οποιαδήποτε Συμφωνία. Γι αυτό απειλεί ότι δε θα πληρώσει τις δόσεις στο ΔΝΤ και σπεύδει να τις πληρώσει και πιο νωρίς. Γι αυτό τους δανειστές τους ονομάζει μία εταίρους και μία οικονομικούς εγκληματίες.

Το αξιοθαύμαστο δε είναι ότι όσο φουντώνει η ανούσια και ανεύθυνη λογοδιάρροια των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο εντείνεται η επικίνδυνα, εθνικά ανεύθυνη και διχαστική επίθεση κατά όσων στο εσωτερικό της χώρας μπορεί να έχουν διαφορετική άποψη. Χαρακτηρισμοί σαν «εσωτερική Τρόϊκα», «Μερκελιστές», «5η φάλαγγα» και άλλες ανοησίες, δεν αποτελούν απλά δείγματα τυχοδιωκτισμού. Συνιστούν δείγματα επικίνδυνα ολοκληρωτικής αντίληψης, η οποία παραπέμπει σε σταλινικές πρακτικές καταδικασμένες από τους πραγματικά αριστερούς πολίτες. Η αντιπολίτευση έχει χρέος να ανοίξει μέτωπο σε αυτές τις φραστικές προβοκάτσιες και στον διχασμό του λαού. Η ώρα είναι κρίσιμη για τη χώρα για να συνεχίσουν να παίζουν κάποιοι τους δήθεν επαναστάτες. Η αντιπολίτευση οφείλει να θέσει αποφασιστικά τέρμα σε αυτούς τους φραστικούς τραμπουκισμούς, που προσβάλλουν τουλάχιστον τον μισό ελληνικό λαό, η δε Κυβέρνηση θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι είναι Κυβέρνηση του 42%, με το κεντρικό κόμμα να το έχει ψηφίσει κάτι παραπάνω από το 1/3 των πολιτών, από τους οποίους τουλάχιστον οι μισοί δεν πίστευαν στις προεκλογικές δεσμεύσεις του Αλέξη Τσίπρα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αυτά έγιναν το προηγούμενο διάστημα και έφεραν τη χώρα στο σημείο μηδέν , σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, σε νέα φάση ύφεσης και νέου γύρου μαζικών απολύσεων, σε αδιέξοδο. Ήδη κυβερνητικά στελέχη παραδέχονται ότι υπήρξε καθυστέρηση γιατί η Κυβέρνηση δεν είχε ιδέες, δεν είχε προτάσεις. Ασφαλώς το «κάναμε λάθη» δεν συνιστά άφεση αμαρτιών. Όλα αυτά θα συζητηθούν. Το μείζον όμως αυτή τη στιγμή είναι άλλο.

Η Κυβέρνηση θα πρέπει να ολοκληρώσει το Σχέδιό της, να δει πόσα χρήματα χρειάζεται, άρα και τι δάνεια θα πάρει. Να επιταχύνει και να καταλήξει σε Συμφωνία. Εκτιμώ ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκεί «το πάει». Αν όμως αυτή η εκτίμηση είναι σωστή, μην το καθυστερεί. Γιατί μέχρι να τα βρουν στο ΣΥΡΙΖΑ, κάθε μέρα μεγαλώνει ο Λογαριασμός που ήδη έχει μεγαλώσει και αυτόν θα τον πληρώσουμε εμείς, όλοι εμείς. Αν δε κάποιοι αμετανόητοι νομίζουν ότι θα βρουν αυτά που χρειάζονται από τη Ρωσία ή από τη Βραζιλία, ας τα βρουν. Μόνο να αποφασίσουν κάτι. Γιατί η χώρα θα καταρρεύσει και ας μην γελιούνται κάποιοι: Κανείς δε θα τους το συγχωρέσει, ούτε καν οι πιο σκληροί υποστηρικτές τους.

eep logo