του Ζαχαρία Ζούπη
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια αύξηση του ποσοστού των βασικών πόλων του δικομματισμού. Αυξάνοντας και η Ν.Δ και ο ΣΥΡΙΖΑ τα ποσοστά τους φτάνουν ήδη σε ένα άθροισμα γύρω στο 65%, την στιγμή που το άθροισμά τους στις Ευρωεκλογές έφτασε μόλις το 56.87%. Στις επόμενες μέρες θα φανεί αν θα ο ΣΥΡΙΖΑ θα ηττηθεί με ακόμα μεγαλύτερη διαφορά, αν θα έχουμε αυτοδυναμία της Ν.Δ και τι ακριβώς θα συμβεί με τα μικρά κόμματα και βασικά το ΚΙΝΑΛ, την Χρυσή Αυγή, το Κ.Κ.Ε, την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και την ΜΕΡΑ 25. Θα σημείωνα δε ότι από άποψη πολιτικού αποτελέσματος και των διεργασιών που θα ακολουθήσουν, ουσιαστικά το ποσοστό του ΚΙΝΑΛ έχει μια αξία.
Όλες οι έρευνες δείχνουν αυτοδυναμία της Ν.Δ. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει και η αγωνία των πολιτών υπάρχει: Και αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, τι θα συμβεί; Θα οδηγηθούμε σε ένα κύκλο συνεχών αναμετρήσεων με απλή αναλογική από τις οποίες δεν θα συγκροτείται Κυβέρνηση, η χώρα θα περάσει σε φάση αστάθειας και η Οικονομία θα βαλτώσει; Θα επιτραπεί η νεκρανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει υποστεί τρεις συνεχόμενες συντριπτικές ήττες; Θα επιτραπεί η παραγραφή των αδικημάτων της περιόδου της αριστεροακροδεξιάς λαϊκίστικης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που βρίσκονται ή θα βρεθούν υπό εξέταση;
Το κλειδί των απαντήσεων φαίνεται να το κρατάει το ΚΙΝΑΛ, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει τι θα κάνει μετεκλογικά. Ζητάει την ψήφο των πολιτών χωρίς να τους διευκρινίζει πως θα την αξιοποιήσει. Θα την συμβάλει για να μπούμε σε μια φάση κανονικότητας και ανασυγκρότησης, νέου βηματισμού της χώρας ή σε μια φάση διάλυσης, επανάκαμψης του λαϊκισμού και της αποσταθεροποίησης. Η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ δεν απαντάει, λες και είναι θέμα της και όχι θέμα της κοινωνίας. Πορεύεται υπερασπιζόμενη μια αυτονομία που κανείς πλην του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αμφισβητήσει μέσα σε μια θολή γραμμή.
Η γραμμή των ίσων αποστάσεων, η γραμμή της παλιάς και της νέας δεξιάς που αντίποδάς της είναι δήθεν μόνο το ΚΙΝΑΛ απλά δεν συνιστά άποψη και γραμμή και μάλλον παραπέμπει σε αντιλήψεις Κ.Κ.Ε όσον αφορά την πολιτική συμμαχιών. Η γραμμή χτυπάω τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί δήθεν επιδιώκω την στρατηγική του ήττα και ταυτόχρονα δεν βλέπω το κόμμα σ΄ένα μετεκλογικό μπλογκ ώστε να σφραγιστεί η στρατηγική του ήττα και να συμβάλω στην εθνική ανόρθωση, αποτελεί τον ορισμό της πολιτικής υπεκφυγής και αυτά πληρώνονται. Μοιάζει με ρουσφέτι στον παραπαίοντα ΣΥΡΙΖΑ που θα παραπαίει μετεκλογικά ακόμα περισσότερο, εκτός και αν το ΚΙΝΑΛ του δώσει οξυγόνο.
Δεν ξέρω ποιος ή ποιοι επεξεργάστηκαν μια τέτοια γραμμή. Δεν ξέρω αν εξωπολιτικά κέντρα πιέζουν σ΄αυτή την κατεύθυνση, όχι γιατί αγαπούν το ΚΙΝΑΛ, αλλά γιατί θέλουν να στηρίξουν τον Α. Τσίπρα που έμπρακτα έδειξε ότι διασφαλίζει τα συμφέροντά τους. Ξέρω όμως ότι είναι ανιστόρητο να καταφεύγεις σε ένα αντιδεξιισμό δεκαετίας ΄80 που αφορά πολύ λίγους. Ξέρω ότι το απολίτικο σλογκανάκι « όχι νέα περιπέτεια με την Ν.Δ μετά την περιπέτεια με τον ΣΥΡΙΖΑ » ξεπλένει όλα όσα είπε και έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν Αντιπολίτευση και σαν Κυβέρνηση, ότι βάζει στην ίδια μέρα αυτούς που γέμισαν την κοινωνία λαϊκισμό, τυχοδιωκτισμό, χαρακτηρισμούς, διχασμό και αυτούς με τους οποίους συγκυβέρνησαν δύο πρώην Πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ επί τρία σχεδόν χρόνια για να κρατηθεί η πατρίδα όρθια. Δεν το λες και πολιτική αυτή, ιδίως όταν διατυπώνεται δημόσια από την Πρόεδρο που ήταν μια καλή Υφυπουργός της Κυβέρνησης Σαμαρά ή από τον πρώην Πρόεδρο που ως Πρωθυπουργός έσπευσε να ζητήσει την στήριξη Σαμαρά γιατί η χώρα δεν άντεχε όσα συνέβαιναν την εποχή των πλατειών.
Ίσως στελέχη του ΚΙΝΑΛ να ανάβουν λαμπάδα για να αναδειχθεί αυτοδύναμη η Ν.Δ και έστι να μην βρεθούν μπροστά σε διλήματα. Ίσως να έχουν την ψευδαίσθηση ότι τους ταιριάζει καλύτερα ο ρόλος της Αντιπολίτευσης και ότι έτσι το 7%-8% θα «φάει», θα απορροφήσει το 27%-28%. Μιλάμε για σκιζοφρενική αντίληψη των πολιτικών εξελίξεων.
Αν η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ήθελε ισχυρό ΚΙΝΑΛ θα συσπείρωνε δυνάμεις και δεν θα έδιωχναν τον Ε.Βενιζέλο με ότι αυτό συμβολίζει. Δεν θα λάνσαρε μύθους περί του « ανθρώπου μαγνήτη» κ. Γ. Καμίνη που μόλις τον έβλεπαν οι παλιοί Πασόκοι που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα έτρεχαν να γυρίσουν. Θα πάλευε για μεγάλο ποσοστό που θα συνέβαλε στην στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ απομονώνοντας τον και μετεκλογικά. Θα ένιωθε και δική της υπόθεση την ανασυγκρότηση της χώρας και δεν θα την έκανε δώρο στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Δυστυχώς το ΚΙΝΑΛ που αρχίζει να πιέζεται από την αύξηση των ποσοστών των δύο μονομάχων διευκολύνει με την τακτική του την Ν.Δ να σχηματίσει αυτοδύναμη Κυβέρνηση. Διευκολύνει ιδιαίτερα μεσαία στρώματα και νέους να ψηφίσουν για να υπάρχει κυβερνητική λύση και όχι να ζήσουν περιπέτειες. Το ΚΙΝΑΛ ήδη πιέζεται δημοσκοπικά και θα πιεστεί κι άλλο απ΄ότι όλα τα στοιχεία δείχνουν. Ο κίνδυνος της ανερμάτιστης πολιτικής της ηγεσίας της κινδυνεύει να οδηγήσει σε μαρασμό το κόμμα έτοιμο να μπει σε περιπέτειες , ενώ η Ν.Δ θα κυβερνά και θα δίνει την μάχη της Ανασυγκρότησης, της Ανάπτυξης, του Εκσυγχρονισμού.
Αυτό άραγε θέλει η ηγεσία του; Δεν ξέρω, Οι άνθρωποι πάντως της Κεντροαριστεράς δεν αρέσκονται σε μικρομάγαζα για να γίνεται μια νομή μιας ψευτοεξουσίας. Θέλουν την παράταξη μεγάλη, να πρωταγωνιστεί στο άνοιγμα νέων δρόμων για την χώρα, να πρωταγωνιστεί στον πόλεμο κατά του λαϊκισμού μέχρι τέλους.
