Φταίει το κακό το ριζικό μας;

Παίρνω αφορμή από τα πεπραγμένα της Δημοτικής αρχής και παραθέτω μερικές σκέψεις μου.
Οι πολίτες στην ερώτηση αν βελτιώθηκε η καθημερινότητα τους λέμε ότι θα απαντήσουν αρνητικά. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά ας βάλουμε, ο καθένας, τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις στο γενικό ερώτημα αν φταίει μόνο ο Δήμαρχος –τα παράπονα σας στο Δήμαρχο- ή γενικότερα φταίει... το κακό το ριζικό μας.

Ξεκινάμε λοιπόν:
• φταίει ο Δήμαρχος που δεν πετάμε τα σκουπίδια στον κάδο απορριμμάτων;
• φταίει ο Δήμαρχος που παρκάρουμε όπου νάναι στο κέντρο του Πειραιά;
• φταίει ο Δήμαρχος που βάζουμε εξατμίσεις στο μηχανάκι, ώστε να ακούγεται με πολλαπλάσιο ήχο και στις 12 η ώρα τη νύχτα, να νομίζεις ότι δέχεσαι επίθεση, όταν περνάει κάποιος με μηχανάκι έξω από το σπίτι σου;
• φταίει ο Δήμαρχος που παρκάρουμε στις ράμπες που είναι για τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή πάνω στα πεζοδρόμια κόβοντας το πέρασμα στο αμαξίδιο με το όποιο μετακινούνται;
• φταίει ο Δήμαρχος που συνεχίζουν να υπάρχουν ουρές στις διάφορες υπηρεσίες;
• φταίει ο Δήμαρχος που υπάρχουν σκουπίδια χύμα διπλά στο κύμα;
• φταίει ο Δήμαρχος που καταστρέφονται –όχι από φυσική φθορά- παιδικές χάρες, αθλητικές εγκαταστάσεις, πάρκα κ.ά.;
• φταίει ο Δήμαρχος για τις «νάρκες» των ζώων συντροφιάς που συναντάμε καθημερινά στο δρόμο;
• φταίει ο Δήμαρχος για την εξάπλωση τραπεζοκαθισμάτων πέραν των ορίων της άδειας που έχουν οι καταστηματάρχες;
• φταίει ο Δήμαρχος για τις καθυστερήσεις των έργων του μετρό και του τραμ, με όση και όποια ταλαιπωρία προκαλείται από αυτήν για τους πολίτες;
• φταίει ο Δήμαρχος για τα συχνά μποτιλιαρίσματα στο κέντρο της πόλης μας;

Θα μπορούσε να παραθέσει κανείς ατέλειωτες σειρές για πλείστα όσα μας ταλανίζουν και η εξάλειψη τους θα συντελούσε στην κανονικότητα της καθημερινότητας μας.
Το συμπέρασμα είναι πως για όλα τα ανωτέρω μεγάλη ευθύνη έχει ο Δήμαρχος, ως αρχή που οφείλει να καθοδηγεί, να προλαμβάνει και να μεριμνά για τη λήψη όλων εκείνων των μέτρων που θα διευκόλυνε την καθημερινή ζωή των πολιτών. Όμως φταίμε και όλοι εμείς που έχουμε αποδεχτεί αυτό το αλαλούμ και δεν επιδιώκουμε να το αλλάξουμε.
Μπορώ να πω ότι το έχουμε δεχτεί μοιρολατρικά. Έχουμε συνηθίσει την ασχήμια. Αυτό όμως είναι σαν εκείνη την άποψη, ότι δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, γιατί είναι θέμα DNA.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν πως, για να συνυπάρξουμε με κάποιον, απαιτείται πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων! Ακόμη θέλουμε την εξουσία, για να εξυπηρετούμε τους δικούς μας.
Όσο επικρατούν αυτές οι αντιλήψεις και απόψεις, οι πληγές στην κοινωνία μας θα παραμένουν ανοιχτές. Επομένως είτε δεν υπάρχει καθόλου γιαλός είτε αυτός θα είναι στραβός. Το «στραβά αρμενίζουμε» απουσιάζει από τη σκέψη μας.

Όταν σε προηγούμενο άρθρο μου έλεγα ότι η απλή αναλογική κάνει τους ανθρώπους καλυτέρους, εννοούσα πιο υπεύθυνους έλεγα συνυπεύθυνους με τα προβλήματα της καθημερινότητας.Στο Δημοτικό συμβούλιο θα έχουμε πλέον με την απλή αναλογική τη συμμέτοχη περισσότερων πολιτών, δημοτικών συμβούλων, με κουλτούρα συνεργασίας αντί την παρουσία πολιτών που έχουν εθιστεί σε άγονες αντιπαραθέσεις.
Η απλή αναλογική, είπα, είναι μια πρόκληση, αφού αναζωογονεί τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να συμμετέχουν περισσότεροι πολίτες στο σχεδιασμό και τον έλεγχο της καθημερινότητας. Να παραδεχτούμε επιτέλους ότι «στραβά αρμενίζουμε» και να δεχτούμε την απλή αναλογική ως πρώτο βήμα. Η τοπική αυτοδιοίκηση βέβαια έχει να διεκδικήσει και αλλά βήματα πιο σημαντικά. Αυτό δε σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνουμε το πρώτο βήμα.

Απαιτούνται γενναίες αλλαγές από όλους μας. Αλλιώς ας συνεχίσουμε να παραμυθιαζόμαστε με την άποψη ότι «η απλή αναλογική θα καταστρέψει την τοπική αυτοδιοίκηση», λες και τώρα όλα λειτουργούν ρολόι. Το δύσκολο είναι να αλλάξει μια κοινωνία που δε θέλει να αλλάξει ή δεν μπορεί να αλλάξει. Μια κοινωνία στην οποία έχουν γίνει βιώματα πλέον, αν όχι και στάση ζωής, η άγονη αντιπαράθεση και ο στείρος διχαστικός λόγος.