Χωρίς ψευδαισθήσεις

μίλησε για λάθη που έκανε και επικέντρωσε για τους συνεργάτες που διάλεξε. Δεν κατονόμασε βέβαια κανένα, ακόμα και για τον Γιάνη Βαρουφάκη ανάφερε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για την πρώτη φάση της σύγκρουσης. Με άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Ως συνήθως, ο Πρωθυπουργός παίζει ένα άλλο ρόλο όταν δίνει συνεντεύξεις σε ξένα Μ.Μ.Ε, όταν μιλάει με ξένους ηγέτες , για να μεταμορφωθεί όταν μιλάει στο εσωτερικό της χώρας.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο κ.Τσίπρας οφείλει να μιλήσει κάποια στιγμή για το κόστος των αυταπατών ή των λαθών ή των συνειδητών κατ΄άλλους ψεμμάτων για την χώρα. Ο κύριος αυτός οδήγησε την χώρα στον γκρεμό, έπαιξε με την θέση της χώρας στην Ε.Ε και στο ευρώ, χρέωσε 100 δις ευρώ την Ελλάδα, κορόιδεψε κυνικά ένα ολόκληρο λαό με ένα ψευτοδημοψήφισμα, έκλεισε τις Τράπεζες, μας έκανε γνωστό τι είναι τα capital controls που μας συνοδεύουν από τότε, ψήφισε ένα 3ο Μνημόνιο και επιβάρυνε την ζωή μας 15 δις ευρώ μέτρα, ψήφισε στην πορεία ένα 3ο plus και ένα 4ο Μνημόνιο, ψήφισε το Υπερταμείο για 100 χρόνια, μας δέσμευσε με επιτόκια μέχρι το 2060 ! Η ζημιά που έφερε στην χώρα ο ίδιος και ο στενός πυρήνας των συνεργατών του είναι ανυπολόγιστη και αυτό ας μην περιμένει να ξεχαστεί. Τα δε ηθικολογικά ότι «πάντως δεν βάλαμε το χέρι στο μέλι» ( τελευταία γραμμή άμυνας ) ας τα αφήσει προς το παρόν. Υπάρχουν θέματα που θα ψαχτούν όταν θα πρέπει και δεν είναι λίγα.Τα κονδύλια για παράδειγμα για τους μετανάστες και οι όλες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν αφήνουν ερωτηματικά. Το ίδιο και η μη έκδοση νέων τιμών για τα φάρμακα το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και άλλα ...

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ο Α. Τσίπρας είναι ο αρχηγός μιας παρέας που σαφώς δεν υπολογίζει ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, που έδειξε με διάφορους τρόπους το ύφος και το ήθος του, την αντίληψή του για την άσκηση της πολιτικής. Ο κύριος «θα τον πετάξω με τς κλωτσιές τον Στουρνάρα» , ο κύριος που είπε όλα αυτά τα δακρύβρεχτα και υποκριτικά περί του γάλατος των παιδιών και ήταν έτοιμος να ληστέψει – κατά Βαρουφάκη – 16 δις ευρώ της Ε.Ε και που σήμερα υβρίζει και υπονομεύει την Δικαιοσύνη, δεν είναι μια τυχαία περίπτωση και δεν ερμηνεύεται εύκολα πολιτικά η ιδεολογικά. Περισσότερο φαίνεται αυτός και ένας στενός πυρήνας γύρω από αυτόν να φέρονται με ένα πρωτοφανή κυνισμό και ετσιθελισμό, δίχως σχέδιο, αδίστακτος ως προς τις επιθέσεις κατά όσων έχουν άλλες απόψεις. Φαίνεται σαν να εκφράζει μια πορεία ύπνωσης της ελληνικής κοινωνίας με συνεχή ψέμματα και φτηνές δικαιολογίες, μια πορεία εκτσογλανισμού της κοινωνίας.

Γι αυτό ας μην έχει κανείς ψευδαισθήσεις. Ο Τσίπρας του 2017 δεν έχει αλλάξει και πολύ από τον Τσίπρα του 2014 η του 2015. Κάνει απλά όσα του ζητάνε για να διατηρήσει την εξουσία του, αλλά δύσκολα μπορεί να κρύψει τον τυχοδιωκτισμό του, την συνεχή δημιουργία εχθρών όταν τα βρίσκει δύσκολα, την πρόθεσή του να κάνει τα πάντα για να κρατηθεί όσο γίνεται με τις μικρότερες απώλειες. Τι άλλο δείχνει η σιωπή του για το πραξικόπημα που περιγράφει ο Βαρουφάκης, η προσπάθεια να ελέγξει τα Μ.Μ.Ε, η έχθρα του προς τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας και εσχάτως την ανήθικη επίθεση πέρα από κάθε όριο προς την Δικαιοσύνη που φαίνεται ότι φοβάται για το μέλλον όταν θα χρειαστεί να διερευνηθούν επιλογές του (τι έγινε το 2015, υπόθεση Καμένου κ.ά).

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ο σημερινός Πρωθυπουργός είναι ένας αδίστακτος τυχοδιώκτης και λαϊκιστής και προφανώς θα κάνει τα πάντα στην πορεία προς τις εκλογές. Ασφαλώς μια Κυβέρνηση που έχει την εμπιστοσύνη του 13% του λαού δεν έχει και πολλά περιθώρια, αλλά κανένας δεν μπορεί να αισθάνεται ήσυχος όταν απέναντί του έχει κάποιον που είναι ικανός να φτάσει στα όρια θέματα συνταγματικής τάξης , υπονομεύοντας ένα σύγχρονο κράτος δικαίου με διακριτές εξουσίες.

Η συσπείρωση των πραγματικά δημοκρατικών, μεταρρυθμιστικών, φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων είναι απαραίτητη περισσότερο πάρα ποτέ. Σε τελευταία ανάλυση, όταν θα τελειώσει με τον λαϊκισμό ας συγκρουστούν τότε οι διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις. Τώρα, ο μείζων κίνδυνος είναι άλλος .