Του Νίκου Γιαννή
Θα ήθελα να διατυπώσω ορισμένες σκέψεις για τα παιδιά και τους γονείς που προσπαθούν και αγωνιούν για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο
αυτό το διάστημα και που συνδέουν τις σπουδές με τη μεταγενέστερη επαγγελματική πορεία και την πορεία στη ζωή.
Η πόρτα που ανοίγει τις πόρτες σήμερα κι ακόμη περισσότερο στο μέλλον δεν είναι απλώς το πτυχίο. Το πτυχίο είναι μέρος των απαραίτητων τυπικών προσόντων. Η περιουσία και η δύναμη δεν είναι τα χρήματα και τα υλικά αγαθά, είναι η γνώση που αποκτάται με αφορμή την απόκτηση πτυχίου αλλά και το προσωπικό διανοητικό "σκάψιμο", η περιπέτεια της μάθησης και κατοικεί μέσα στο κεφάλι μας.
Ένα μάθημα δεν γίνεται μάθηση παρά μόνον όταν του κάνουμε σωστή και αποδοτική χρήση, μέχρις ότου επιτύχουμε ν' αλλάξουμε προς το καλύτερο οι ίδιοι εξ΄ αυτού. Ένα πτυχίο από μόνο του δεν φέρνει την προσωπική αλλαγή.
Επίσης περιουσία και δύναμη είναι ο σεβασμός που εμπνέει ο χαρακτήρας μας, στον εαυτό μας και στους άλλους. Η γνώση βοηθά στην απόκτηση του, δεν αρκεί όμως για να έχεις καλό χαρακτήρα, αντιθέτως αρκετοί ικανοί και μορφωμένοι άνθρωποι αδικούν τον εαυτό τους λόγω του χαρακτήρα τους.
Η γνώση και η απόκτηση της είναι διαρκής, δια βίου, διεργασία, είναι ουσιαστικό απόκτημα και όχι τυπική κατάσταση όπως το πυχίο, κρίνεται εν τοις πράγμασι και συνεχώς, στον στίβο της επαγγελματικής ενασχόλησης και της καθημερινής ζωής, καθώς ο εργοδότης, ο πελάτης, οι συνεργάτες απαιτούνκαι δικαίως αποτελέσματα και μάλιστα απτά και μετρήσιμα, όπως κάνουμε κι εμείς με τους άλλους. Η γνώση είναι ο πλέον αποφασιστικός παράγων προκειμένου να είμαστε κύριοι του εαυτού μας, αυτή η πολυτιμότερη όλων, υπόρητη δύναμη.
Ακόμη κι αυτή η γνώση όμως δεν αρκεί. Χρειάζεται να κάνει ο καθένας μας και σωστές επιλογές. Ο Πλάτων παρομοιάζει την ανθρώπινη ψυχή με ένα κλουβί, όπου η γνώση είναι τα πουλιά που πετούν. Γεννιόμαστε με το κλουβί άδειο και, καθώς μεγαλώνουμε μαζεύουμε τα πουλιά και τα βάζουμε στο κλουβί για μελλοντική χρήση. Όταν χρειαζόμαστε πρόσβαση στη γνώση, βάζουμε το χέρι μας στο κλουβί, ψάχνουμε για ένα πουλί και μερικές φορές πιάνουμε το λάθος. Έτσι, συνεχίζω εγώ, έξυπνοι, ικανοί, εργατικοί και μορφωμένοι άνθρωποι μερικές φορές δεν τα καταφέρνουν όσο θα ήθελαν, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί και ν’ αποτύχουν, όμως ο μόχθος της γνώσης, που πηγάζει από τη δική σου δίψα γι' αυτήν κι όχι γιατί σου επιβάλλεται απ' έξω, από εξετάσεις και καταναγκασμούς, δεν πάει ποτέ χαμένος. Η γνώση δεν είναι κουβάς που τον γεμίζεις είναι φλόγα που την ανάβεις.
Τέλος θέλει και τύχη, να έλθουν τα πράγματα καλά, που κι αυτή όμως είναι πιο πιθανή αν συνοδεύεται από τη σκληρή δουλειά και τις σωστές επιλογές, γι΄ αυτό οι αρχαίοι κι ο λαός μας λένε "συν Αθηνά και χείρα κίνει", πάντως μόνη της η τύχη δεν αρκεί, ούτε κατά διάνοια.
Καλή επιτυχία λοιπόν και καλά μυαλά σε όλους.
