Ο Γιάννης Πολυμενέας μας αποχαιρέτησε ανήμερα της γιορτής του και μια μέρα αφ’ ότου συμπλήρωσε τα 79 του χρόνια.
Φιγούρα ξεχωριστή στον Πειραιά πρόλαβε να είναι και κοσμοπολίτης και “αλήτης”. Και του λιμανιού και του σαλονιού. Και Ιταλοσπουδαγμένος και ” κολλημένος” Πειραιώτης – Καστελλιώτης για την ακρίβεια.
Ο Γιάννης, γεννημένος το 1946 πρόλαβε την αναζήτηση της δεκαετίας του ’60 και την “Χαμένη Άνοιξη”, κατά Τσίρκα. Και την αντίσταση κατά της χούντας και την ελευθεριακή και πολιτισμική Άνοιξη που ακολούθησε τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981.
Ο Πολυμενέας, πιο ΠΑΣΟΚ απ’ το ΠΑΣΟΚ, εκλέχθηκε πρώτος αιρετός διαμερισματικός σύμβουλος και πρόεδρος του κεντρικού διαμερίσματος Πειραιά το 1982, επί Γιάννη Παπασπύρου.
Όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να συνεργαστεί με το τότε ΚΚΕ εσωτερικού και τα στελέχη του στον δήμο ή να αποτελέσει κεντρικό στέλεχος της ΕΚΙΤΕΠ, όλη την δεκαετία του ’80.
Η τεκμηρίωση του στην μουσική απαράμιλλη. Οι “ΑΝΗΣ- ΗΧΟΙ” του χειμώνα ήταν δημιούργημα του. Οι βραδιές τζαζ στο υπόγειο της ΕΚΙΤΕΠ επίσης. Οι “Συναυλίες της Δευτέρας” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά επίσης.
Παράλληλα ο Γιάννης δεν ήξερε και δεν αναγνώριζε σύνορα. Συνεργάστηκε στην ΕΚΙΤΕΠ με πολύ νεώτερους του , δινοντας τους πρωταγωνιστικό ρόλο και μένοντας συνειδητά ο ίδιος στα πίσω καθίσματα.
Ο αντισυμβατικός Πολυμενέας που ήταν ο πρώτος που πάντρεψε με πολίτικο γάμο με την Ντόρις στο Φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ο Παπασπύρου.
Ο Γιάννης, του οποίου τον γιο, τον Γιώργο, Τζώρτζη τον λέγαμε τότε, τον υποδεχθήκαμε σαν να κάναμε πάρτι στην κλινική του Βλασσόπουλου στο Πασαλιμάνι.
Ο Πολυμενέας που υποδεχόταν με χαρά ξενύχτηδες νέους στο σπίτι του στην Καστέλλα με κάθε ευκαιρία. Ο Γιάννης που συμβούλευε, υποστήριζε, πίεζε πάντα για καλό – αφήστε με να ξέρω κάτι παραπάνω.
Ο συνάδελφος, φίλος και υπερβολικά προσωπικός μου υποστηρικτής δεν είναι πια εδώ.
Ένας ευαίσθητος, καλλιεργημένος και πάνω από όλα καλός άνθρωπος μας την έσκασε.
Στα 79 του. Τουλάχιστον μπορούμε να πούμε ότι χάρηκε την ζωή και την έζησε όπως ήθελε.
Ο Γιάννης Πολυμενέας. Ακατάτακτος. Μια κατηγορία μόνος του.
Αντίο, φίλε Γιάννη. Σε ευχαριστώ για όλα.
Νότης Ανανιάδης
