Την Παρασκευή γιόρταζε μια ξεχωριστή ενορία του Πειραιά. Το «Ρόδον το Αμάραντον», στην καρδιά της Πειραϊκής. Η ενορία, που παίρνει το όνομά της από την ομώνυμη εκκλησία, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν, ένα πολιτικό ενδιαφέρον.
Ήταν μέχρι σχεδόν την δεκαετία του ’80 μια συνοικία που συγκέντρωνε τρεις κοινωνικοοικονομικές κατηγορίες κατοίκων του Πειραιά. Πρόσφυγες και γενικότερα πολύ φτωχούς πολίτες. Μικρομεσαίας οικονομικής τάξης που άρχισαν να χτίζουν εκεί, στην αδόμητη ακόμα αυτή περιοχή, τα σπίτια τους. Και τέλος, από ένα σημείο κι έπειτα, ήδη πριν τον πόλεμο άρχισαν να χτίζουν ναυτικοί και κυρίως καπετάνιοι και μηχανικοί, που σημαίνει ευκατάστατοι και ανώτερα οικονομικά στρώματα για την εποχή, που είχαν τα λεγόμενα «καπετανόσπιτα». Αυτό το μίγμα αντιπροσώπευε σχεδόν την κοινωνική διαστρωμάτωση όλης της χώρας. Σε γενικές γραμμές, πάνω –κάτω το ίδιο συνέβαινε στην Α΄ Πειραιά, χωρίς τα νησιά – δηλαδή στο Δήμο Πειραιά.
Το αποτέλεσμα στις βουλευτικές εκλογές του Δήμου Πειραιά για τα δύο μεγάλα κόμματα έδινε σε μεγάλο βαθμό και το αποτέλεσμα της Επικράτειας.
Πλην όμως το συγκεκριμένο αποτέλεσμα της μικρής αυτής ενορίας, του «Ρόδου του Αμάραντου», έδινε μεταπολεμικά και μέχρι το 1990, με εντυπωσιακή ακρίβεια, το τελικό αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών.
Την ώρα που πολιτικοί αναλυτές έλεγαν στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ «ας περιμένουμε την ενσωμάτωση της Β΄ Αθηνών», ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, υπομειδιώντας, έλεγε στον τότε γκουρού των εκλογών, Ηλία Νικολακόπουλο: «Ρίξτε μια ματιά στο τι βγάζει το Ρόδον το Αμάραντον»!
Μέχρι την ίδια εποχή πάνω-κάτω και το New Hampshire στη βορειοανατολική ακτή των ΗΠΑ έδινε το τελικό αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών εκεί.
Χρόνια Πολλά λοιπόν και στο ελληνικό /Πειραϊκό new Hampshire. Στο Ρόδον το Αμάραντον!