Με μια «άδολη» μανδήλα

1 François Millet Gleaners 1857 Musee d Orsay

"Και ανοίξας το χρηματοφυλάκιον εμέτρησεν εις την χείρα της θεια - Αχτίτσας και προ των εκθάμβων οφθαλμών αυτής εννέα στιλπνοτάτας αγγλικάς λίρας.
Και ιδού διατί η πτωχή γραία εφόρει τη ημέρα των Χριστουγέννων καινουργή "άδολην" μανδήλαν, τα δε δύο ορφανά είχον καθαρά υποκαμισάκια δια τα ισχνά μέλη των και θερμήν υπόδεσιν διά τους παγωμένους πόδας των".

Αντί για τυπικές ευχές ένα συγκλονιστικό απόσπασμα από την «Σταχτομαζώχτρα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Γραμμένο στα 1889, είναι ίσως το καλύτερο ελληνικό χριστουγεννιάτικο διήγημα. Οπως λέει κι ένας φίλος θα το ζήλευε κι ο Ντίκενς ακόμη.

Από το Portnet “Χρόνια πολλά” !

ΥΓ1
Η θεία Αχτίτσα (Σταχομαζώχτρα) ήταν μια γυναίκα η οποία είχε χάσει τον άντρα της και τους δυο γιους της. Ο τρίτος της γιος ήταν κάπου στην Αμερική. Ζούσε πολύ φτωχικά μαζί με τα δυο ορφανά εγγονάκια της το Γέρο και την Πατρώνα. Φρόντιζε τα παιδιά με πολλή αγάπη και στοργή. Όμως επειδή ήταν φτωχή, αναγκαζόταν να κάνει πολλές δουλειές. Το κυριότερο εισόδημά της όμως προερχόταν από το σταχομάζωμα γι' αυτό και ονομάστηκε Σταχομαζώχτρα. Παραμονή των Χριστουγέννων ο γιος της, από την Αμερική, της έστειλε ένα γράμμα με ένα σημαντικό ποσό χρημάτων. Αν και επιχείρησαν οι συντοπίτες της να την εκμεταλλευτούν και να της κλέψουν ένα σημαντικό ποσό από τα χρήματα που της έστειλε ο γιος της, τελικά η καλή συγκυρία το έφερε να εμφανιστεί ένας ξένος έμπορος που γνώριζε καλά σχετικά με τις εμπορικές συναλλαγές και της έδωσε όλο το μεγάλο ποσό που έστελνε ο ξενιτεμένος γιος. Έτσι αυτό το γράμμα άλλαξε σε μια στιγμή τη ζωή των δυο ορφανών και της γιαγιάς τους.

ΥΓ2
Μην μείνετε όμως στην παραπάνω περίληψη. Διαβάστε το εδώ http://users.sch.gr/geioanni/sel-politismos/sel_LOGOTEXNIA_ISTORIA_1/1/3.htm. Πραγματικά συγκλονιστικό!