Συνέντευξη του διευθύνοντος συμβούλου της ΝΑΥΣΟΛΠ κ. Απ. Σίγουρα στο Portnet.gr
Τους άξονες με τους οποίους θα κινηθεί και βάσει των οποίων μπορεί να αλλάξει σε θετικό πρόσημο η πορεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Πειραιά, αναλύει με συνέντευξη που παραχώρησε στο Portnet.gr, ο διευθύνων σύμβουλος της θυγατρικής του ΟΛΠ για την Ζώνη, κ. Απ. Σίγουρας.
Ολόκληρη η συνέντευξη του κ. Σιγούρα έχει ως εξής :
• Θεωρείται δεδομένη η απαξίωση της ελληνικής ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, ιδίως λόγω του ανταγωνισμού. Ποιοι οι βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στην εξέλιξη αυτή;
Το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και δημιουργήθηκε σε βάθος δεκαετιών. Κάποτε είμασταν μία φθηνή χώρα με πολύ καλή ποιότητα υπηρεσιών και αρκετά ελαστική από πλευράς κανονισμών, νομοθεσιών, κτλ. Σταδιακά γίναμε μία πολύ ακριβή χώρα, με διατήρηση της πολύ καλής ποιότητας αλλά με αυξημένο ανταγωνισμό από τις γειτονικές χώρες (Τουρκία, Κροατία, Μαυροβούνιο, κτλ.), με αυξημένες υποχρεώσεις τήρησης κανόνων αλλά και με παλιά, αναχρονιστική νοοτροπία σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Και αυτό μία Αγορά όπως αυτή της Ναυπηγοεπισκευής που είναι έντονα διεθνής, δεν το συγχωρεί. Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και το μεγάλο θέμα που έχει δημιουργηθεί με το Σκαραμαγκά αλλά και το πρόβλημα των ναυπηγείων Ελευσίνας, τα οποία προβλήματα αποτελούν σημαντική τροχοπέδη στην πορεία της Ναυπηγοεπισκεής στην Ελλάδα.
• Πως νομίζετε ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να ανατραπεί;
Έχω συχνά χρησιμοποιήσει την αναλογία ότι στη Ζώνη σήμερα είναι σαν να παράγουμε αξιόπιστο γιαπωνέζικο αυτοκίνητο αλλά το χρεώνουμε ως ακριβό γερμανικό. Πρέπει να αυξήσουμε λίγο την παρεχόμενη ύλη και να μειώσουμε τις τιμές. Δεν μπορούμε, εκ των πραγμάτων πλέον, να γυρίσουμε στο παρελθόν. Θα πρέπει να προσαρμοστούμε στις ανάγκες της Αγοράς, να αρχίσουμε να παράγουμε κάτι διαφορετικό από το συμβατικό προϊόν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουμε αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά. Αλλά μία στρατηγική συνδυασμού νέων προϊοντων με συμβατικά, όπως για παράδειγμα οι μετατροπές σε πλοία για καύση αερίου, η κατασκευή ανεμογεννητριών, η κατασκευή πλατφορμών πετρελαιοειδών, η εξιδίκευση σε mega yachts, κτλ. είναι ιδέες στις οποίες έχουμε καινοτόμες λύσεις και οι οποίες απαιτούν τεχνικά 80%-90% των ήδη υπαρχουσών υποδομών. Παράλληλα θα συμφωνήσω ότι απαιτείται και η στήριξη της Πολιτείας, αλλά ας μην ξεχνάμε και το «Συν Αθηνά και Χείρα Κίνει». Τέλος, για να μειωθεί περαιτέρω το κόστος θα πρέπει να συνεισφέρουν όλοι, με απλά λόγια, να ρίξουν όλοι οι εμπλεκόμενοι νερό στο κρασί τους και να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις. Στις εποχές που ζούμε αυτό δεν είναι ντροπή.Ίσως επίσης παρατηρήσατε ότι δεν αναφέρομαι σε θέματα απεργιών και συνδικαλισμού. Το κάνω εσκεμμένα, γιατί θεωρώ ότι είναι κάτι που προκάλεσε προβλήματα στο παρελθόν και είναι κρίμα να προβάλλουμε κακές εικόνες του παρελθόντος στο μέλλον, για το καλό το δικό μας πρέπει αυτά να τα αφήσουμε πίσω μας. Και καλό θα είναι να μην ξεχνάμε αυτό που έλεγαν οι πρόγονοί μας «Τα εν Οίκω μη εν Δήμω», αντίθετα, οι νεοέλληνες γενικά έχουμε την τάση να υπερθεματίζουμε τα αρνητικά μας στοιχεία και να ξεχνάμε τεχνιέντως τα θετικά. Αυτό δεν μας βοηθά και πρέπει να σταματήσει.
• Μιλώντας ειδικότερα για την ΝΕΖ Πειραιά – Περάματος πως η ΝΑΥΣΟΛΠ θα μπορούσε να συμβάλει στην «αναγέννηση» της, δεδομένου και του γεγονότος ότι επί σειρά δεκαετιών κυρίως ο δυτικός Πειραιάς ζούσε από τη Ζώνη.
Όπως ανέφερα και προηγουμένως, το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο και με πολλούς βαθμούς ελευθερίας – δυστυχώς ΔΕΝ μπορεί να λυθεί με λίγες, ακόμη και εάν είναι συντονισμένες κινήσεις. Εμείς από την πλευρά μας κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να αναστρέψουμε το αρνητικό κλίμα, μαχόμενοι σε πολλές κατευθύνσεις. Για παράδειγμα, έχουμε, σε συνεργασία με το Υπουργείο, φθάσει στο τελικό στάδιο για την εκχώρηση από το Εθνικό Αποθεματικό Απροβλέπτων ποσού 8 εκατομμυρίων Ευρώ για κατάρτιση και πιστοποίηση 1.500 τεχνιτών σε 24 ειδικότητες σχετικές με τη Ζώνη. Αποτελεί κοινό υποσύνολο απαιτήσεων των εφοπλιστών, των εργοδοτών, των εργαζομένων και της Πολιτείας η δημιουργία κρίσιμης μάζας από Certified Workers και σε αυτήν την κατεύθυνση κινούμαστε. Επιπρόσθετα ασχολούμαστε έντονα με το θέμα επιχορηγήσεων από ΕΣΠΑ, τόσο σε θέματα Πληροφορικής όσο και απλούστευσης διαδικασιών. Ακόμη, έχουμε καταβάλλει πολλαπλές και συνεχείς προσπάθειες να βελτιώσουμε το περιβάλλον εργασίας στη Ζώνη, με απομάκρυνση απορριμάτων, εγκαταλελειμμένων αυτοκινήτων, εγκατάσταση καμερών ασφαλείας και πινακίδων, κτλ. Τέλος, έχουμε επενδύσει χρόνο και χρήμα για την προώθηση των εργασιών στη Ζώνη σε Ελλάδα και Εξωτερικό, έχοντας διοργανώσει ημερίδες Καινοτομίας και επαγγελματικές αποστολές. Η ΝΑΥΣΟΛΠ έχει επενδύσει στο να φέρει τα εμπλεκόμενα μέρη κοντά. Έχω χρησιμοποιήσει στο παρελθόν τη φράση «ο εχθρός είναι αλλού», θέλοντας να τονίσω ότι όπως είναι η κατάσταση σήμερα, ειλικρινά δεν έχει κανένα νόημα να πολεμάμε μεταξύ μας εντός συνόρων και να βγάζουμε από μόνοι μας τα μάτια μας. Και απευθύνομαι προς όλους, εργοδότες, εργαζόμενους, Κράτος, κτλ. Στη ΝΑΥΣΟΛΠ ψάχνουμε να βρούμε Κοινά Υποσύνολα, δηλαδή ενέργειες οι οποίες θα ενδιαφέρει όλους να υλοποιηθούν και παράλληλα θα έχουμε τις λιγότερες αντιστάσεις. Ένα από αυτά είναι το θέμα των Certified Workers που αναφέρθηκε προηγουμένως.
• Ανταγωνισμός. Ποιες δυνάμεις ανταγωνίζονται την Ελλάδα στον χώρο της ναυπηγοεπισκευής;
Έχουμε γείτονες οι οποίοι δεν ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατά συνέπεια δεν υπόκεινται πλήρως στους ορθούς μεν αλλά αυστηρούς δε όρους και κανόνες της ΕΕ. Ακόμη, πιστεύω ότι είναι περιτό να αναφέρω ότι το ακριβό Ευρώ έναντι του δολλαρίου έχει δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Γείτονες χώρες όπως η Τουρκία, η Κροατία, το Μαυροβούνιο, η Αίγυπτος κτλ. προσφέρουν ίσως χαμηλότερη από εμάς ποιότητα αλλά σε ανταγωνιστικούς χρόνους και χαμηλές τιμές, γεγονός πολύ σημαντικό με την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί σήμερα
• Ποια τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτουν;
Χαμηλές τιμές, ιδίως στο εργατικό κόστος, πιό ευέλικτη νομοθεσία και υπακοή σε κανονισμούς – μην ξεχνάμε ότι οι χώρες αυτές είναι εκτός Ερωπαϊκής Ένωσης – και δυστυχώς για εμάς πλέον μας έχουν πλησιάσει στην ποιότητα και στους χρόνους. Για να χρησιμοποιήσω την ίδια με πριν αναλογία, είναι σαν να παράγουν κορεάτικο αυτοκίνητο και να χρεώνουν κορεάτικο αυτοκίνητο, συνεπώς ο πελάτης τους «ότι δίνει, παίρνει»
• Πως μπορεί η χώρα – και ειδικότερα ο ΟΛΠ- να απαντήσει σ’ αυτά τα δεδομένα;
Ο ΟΛΠ έχει επενδύσει εμπράκτως τα τελευταία χρόνια στη Ζώνη. Είναι άδικο να κατηγορούμε τον ΟΛΠ ότι δεν έχει συνεισφέρει και ότι οι Υποδομές φταίνε που δεν έχουμε δουλειές. Τον τελευταίο χρόνο ο ΟΛΠ έδωσε περίπου 550.000 Ερώ για την επισκευή της μεγάλης πλωτής δεξαμενής, 100.000 Ευρώ για καλωδιώσεις ενώ είναι ήδη σε διαδικασία διαγωνισμού η επισκευή της μικρής πλωτής δεξαμενής.
Ακόμη, είναι σε εξέλιξη η δημιουργία φακέλου χωρικού καθεστώτος ενίσχυσης για τη Ζώνη, το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα για χρηματοδότηση υποδομών και αν το θέλετε, περισσότερου «νοικοκυρέματος» της κατάστασης που επικρατεί.Τέλος είναι στρατηγική αποφαση της Πολιτείας να στηρίξει τη Ζώνη, ακριβώς γιατί αποτελεί μέρος της Νεώτερης Ιστορίας μας και θα είμαστε για πάντα χώρα Ναυτιλίας. Εμείς οφείλουμε να υλοποιήσουμε τα σχέδια της Πολιτείας, αρκεί βέβαια να έχουμε από αυτήν την ουσιαστική υποστήριξη που απαιτείται καθ’όλη τη διάρκεια των σχετικών εργασιών
• Γιατί τελικά ένας έλληνας εφοπλιστής να επιλέξει να φέρει ένα καράβι του σ’ ένα ελληνικό ναυπηγείο;
Στο τρίπτυχο Ποιότητα – Χρόνος – Κόστος είμαστε παραδοσιακά ακόμη από τους καλύτερους – αν όχι οι καλύτεροι στο πρώτο, έχουμε πολύ καλές επιδόσεις στο δεύτερο και δυστυχώς τα τελευταία 10 χρόνια υστερούμε στο τρίτο. Θεωρώ ότι με τις συνδυασμένες ενέργειες που κάνουμε τελευταία θα μπορέσουμε να μειώσουμε το κόστος και να γίνουμε ανταγωνιστικοί, όχι γιατί θα γίνουμε ποτέ οι φθηνότεροι, αλλά γιατί θα παράγουμε τη σωστή αξία για αυτό που χρεώνουμε. Προσωπικά πιστεύω ότι σε αρκετές περιπτώσεις εργολαβιών Ναυπηγοεπισκευής στη Ζώνη αυτό ισχύει ακόμη και σήμερα. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω κάτι που άκουσα από έναν από τους μεγάλους έλληνες εφοπλιστές τελευταία, ότι κατά κάποιο τρόπο υπάρχει και ευθύνη συνείδησης να βοηθηθεί το λιμάνι και η Χώρα που ανέδειξε τους περισσότερους από τους έλληνες καραβοκύριδες.
