Στίγμα της προσωπικής του άποψης για τον ΟΛΠ, ανεξαρτήτως του τι τελικά θα επιβάλλουν στην κυβέρνηση «οι συνθήκες», έδωσε στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη το μεσημέρι στους ναυτιλιακούς συντάκτες ο υπ. Ναυτιλίας. Συγκεκριμένα σε μια αποστροφή της απάντησης του σε ερώτηση του Portnet για τα λιμάνια ο Θ. Δρίτσας είπε ότι αρχικά είχαμε παραχώρηση έκταση του δήμου Πειραιά στον ΟΛΠ, που ελεγχόταν από το ελληνικό δημόσιο, στη συνέχεια, πολλά χρόνια αργότερα μετατροπή του ΟΛΠ σε Α.Ε. με μία μετοχή που κατείχε το δημόσιο κι εν συνεχεία την είσοδο του στο Χρηματστήριο, όπου την πλειοψηφία των μετοχών πάλι έλεγχε το δημόσιο. «Όλα αυτά ήταν νόθες λύσεις», υπογράμμισε, που υποτίθεται εξυπηρετούσαν τον μετασχηματισμό του λιμανιού υπέρ του δημόσιου συμφέροντος, κάτι που ποτέ δεν έγινε!
Εντυπωσιάζει η δήλωση αυτή για πολλούς λόγους. Όχι τόσο γιατί δίνει ανάγλυφα την ιδεολογική προσέγγιση του υπουργού στο τι σημαίνει κατ’ αυτόν λιμάνι και πόλη. Αλλά γιατί η θέση του βρίσκεται προφανέστατα σε πολύ μεγάλη απόσταση από αυτό που – με τον ένα ή άλλο τρόπο – ετοιμάζεται να κάνει η κυβέρνηση με το λιμάνι του Πειραιά. Και κυρίως γιατί με αυτή την κριτική εμφανίζεται να διαφωνεί με την λιμενική πολιτική τριών τουλάχιστον κυβερνήσεων δύο σημαντικών Ελλήνων πολιτικών. Του Ελευθερίου Βενιζέλου, επί των ημερών του οποίου ιδρύθηκε ο ΟΛΠ, παίρνοντας με αναγκαστικό νόμο εκτάσεις του δήμου Πειραιά. Και του Κώστα Σημίτη επί της κυβέρνησης του οποίου ο ΟΛΠ (όπως και ο ΟΛΘ) έγιναν ΑΕ και μπήκαν στο Χρηματιστήριο. Αυτές άλλωστε είναι οι τρεις σημαντικότερες τομές στην λιμενική ιστορία της χώρας. Μια απάντηση των πρωταγωνιστών, τουλάχιστον, των δύο τελευταίων τομών θα είχε ενδιαφέρον. Τουλάχιστον θα τροφοδοτούσαν τον δημόσιο διάλογο για το τι είναι και τι θα μπορούσε να είναι ένα λιμάνι, τι σημαίνει δημόσιο συμφέρον και πως αυτό εξυπηρετείται καλύτερα…Ν.Α.
