Ενεργοί πολίτες του Πειραιά συγκροτούν Κίνηση για την απόδοση της Πειραϊκής στους Πειραιώτες!
Όπως πληροφορείται το Portnet, η κίνηση αυτή, που σαφέστατα δεν θα έχει κομματικά χαρακτηριστικά, στόχο θα έχει την πίεση σε όλα τα επίπεδα (κυβέρνηση και υπ. Πολιτισμού, Αντιπεριφέρεια Πειραιά, Δήμο και κυρίως Αρχαιολογική Υπηρεσία) ώστε να ενεργοποιηθούν επιτέλους οι απαραίτητες διαδικασίες για να προχωρήσει η ανάπλαση της Πειραϊκής.
Όπως προκύπτει και από τη φωτογραφία, ο αρχαιολογικός χώρος Κονωνείου Τείχους έχει κηρυχθεί ήδη από το 1982. Οι δε εργασίες αποκάλυψης και ανάδειξης επιχωσμένων τμημάτων του τείχους υποτίθεται ότι έχουν ξεκινήσει από το 2005. Λέμε υποτίθεται, γιατί στην πραγματικότητα καμιά εργασία δεν πραγματοποιείται εκεί.
Όπως θυμούνται έμπειροι αυτοδιοικητικοί, ακόμη πιο παλιά, προς τα τέλη της δεύτερης θητείας Λογοθέτη (1994-1998) ξεκίνησε η διαδικασία έξωσης των καταστημάτων που είχαν αναπτυχθεί πάνω στην πλατεία η οποία είχε δημιουργηθεί με επιχώσεις μπαζών επί Σκυλίτση. Η πλατεία αυτή (με την καφετέρια «Διρός», το ουζερί «Ιππόκαμπος», κα) συνεχιζόταν παρακάτω προς την πλαζ της Φρεαττύδας με την πλατεία «Νίκης» που δημιουργήθηκε επί δημαρχίας Γιάννη Παπασπύρου (1982-1986). Αποτελούσε δε κατά κάποιον τρόπο κι έναν πολιτικό συμβιβασμό μεταξύ της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη και του νεοεκλεγέντος δημάρχου Γ.Παπασπύρου, που ήταν και οι δύο κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Η Μελίνα «ξήλωσε» από τα βράχια της Πειραϊκής τις πέργκολες των ταβερνών και των ουζερί. Ο μπαρμπα-Γιάννης συντάχθηκε με τους καταστηματάρχες που αντιδρούσαν στην απόφαση του υπ.Πολιτισμού κι είχαν κρεμάσει μαύρες σημαίες σε όλη την Πειραϊκή. Τελικά, οι πέργκολες κάτω από τον δρόμο, πάνω στα βράχια, όντως ξηλώθηκαν, παρέμειναν μόνο στο άπλωμα μπροστά τον «Διρό», ενώ χρηματοδοτήθηκε γενναία η δημιουργία της πλατείας Νίκης, ουσιαστικά μπροστά από το «Μεταξά».
Αναμφισβήτητα, η αισθητική εικόνα που παρουσίαζαν οι πέργκολες που παρέμειναν ήταν απαράδεκτη. Πλην όμως, η πλατεία ήταν λειτουργική, επισκέψιμη, ενώ μέχρι και μια μικρή παιδική χαρά λειτουργούσε εκεί. Και βεβαίως παρακάτω, η πιο νέα πλατεία Νίκης, χωρίς τραπεζοκαθίσματα, με ωραία μαρμάρινα παγκάκια, πλακόστρωτους διαδρόμους, περιποιημένο κήπο και φωτισμό, αποτελούσε για χρόνια αυτό που με καμάρι έλεγαν οι Πειραιώτες «το μπαλκόνι της Πειραϊκής». Με θέα μέχρι τη Βουλιαγμένη και τον ορίζοντα του Σαρωνικού, την πλαζ της Φρεαττύδας από κάτω, ήταν και θα μπορούσε να παραμείνει ένα αγαπημένο σημείο περιπάτου και νοερής απόδρασης.
Όλα αυτά μέχρι που η Αρχαιολογική Υπηρεσία αποφάσισε ότι πρέπει να δεσμεύσει τον χώρο για να αποκαλύψει – κάποτε αλλά πότε; - τμήματα του Κονώνειου Τείχους που βρίσκονται εκεί. Ότι δεν υπάρχουν κονδύλια και δεν μπορούν να γίνουν γρήγορα οι εργασίες ήταν για χρόνια μια εύλογη εξήγηση. Τελευταία όμως, η Περιφέρεια έχει εξασφαλίσει σχετικές πιστώσεις, έχουν υπάρξει ανάλογες μελέτες, ο Δήμος υποστηρίζει την πρόταση να γίνουν δυο μεγάλες τομές, ώστε αν βρεθούν σημαντικά αρχαία να αναδειχθούν, έχει υπάρξει αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την πλήρη ανάπλαση της ακτογραμμής από τη Σχολή Δοκίμων μέχρι την πλαζ της Φρεαττύδας με τη δημιουργία ξύλινου περιπάτου πάνω στα βράχια και την διαπλάτυνση του πεζοδρομίου, αλλά η Αρχαιολογική Υπηρεσία κωφεύει.
Η είδηση λοιπόν ότι βρίσκεται στα σκαριά η συγκρότηση κίνησης ώστε η Κοινωνία των Πολιτών να πιέσει για την αποδέσμευση αυτής της εξαιρετικής ακτογραμμής του Πειραιά έρχεται ως ένα ελπιδοφόρο σημάδι. Μια γενιά «έχασε» την Πειραϊκή. Ας ελπίσουμε ότι η επόμενη θα την ξανακερδίσει. Με σεβασμό στις αρχαιότητες, αλλά και στο δικαίωμα των απλών πολιτών στην αναψυχή και στην απόλαυση που μπορεί να προσφέρει η Πειραϊκή…
