Όταν φεύγουν άνθρωποι από δίπλα μας καταλαβαίνουμε πολλά. Κυρίως την αξία της ζωής και της οικογένειας ευρύτερα. Γιατί οικογένεια είναι και οι φίλοι μας. Άνθρωποι που μας αγαπούν και μας σέβονται.
Ο Μανώλης είχε πολλούς φίλους. Ανθρώπους για τους οποίους γινόταν χαλί να τον πατήσουν. Ανθρώπους που ακόμη και αν του ζητούσαν στις 06.00 το πρωί να κάνουν γύρισμα εκείνος έτρεχε για να μην τους χαλάσει χατίρι.
Όμως η μεγάλη του αδυναμία ήταν ο γιος του ο Ιάσωνας. Είχε παθολογική αδυναμία στον γιό του, ενώ με την πρώην γυναίκα του την Χριστίνα είχε μια σχέση ιδανική. Αυτό που λέμε «τον τέλειο χωρισμό». Δεν είναι τυχαίο ότι ο άτυχος ; σκηνοθέτης ήταν εκείνος που στήριζε καλλιτεχνικά την πρώην σύζυγό του παρέχοντας γνώσεις και κάμερες για την δουλειά της, που δεν ήταν άλλη από διοργάνωση γάμων.
Ο γιος του και οι ώρες που ξόδευε με χαρά για να βρίσκεται δίπλα του, ήταν η ισορροπία του στην μεγάλη πίεση της δουλειάς.
Μια δουλειά που πριν από πέντε χρόνια τον έστειλε με εγκεφαλικό στο Νοσοκομείο.
Είναι γνωστό άλλωστε στους μυημένους ότι ο Μανώλης υπέστη πολύ σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο αλλά επανήλθε μετά από 7 μήνες νοσηλείας στο Σισμανόγλειο εξαιτίας της κράσης και του νεαρού της ηλικίας του.Καλό ταξίδι αδερφέ..
(το κείμενο αποχαιρετισμού είναι της Κατερίνας Αναγνώστου)Ο Μανώλης Τσιράκης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 42 ετών λόγω καρδιακού επεισοδίου.
Το τελευταίο αντίο την Παρασκευή στο κοιμητήριο του Tιμίου Προδρόμου το Σχιστό, στις 4 το απόγευμα.
