Μεταγραφές και κρυφτούλι…

palta 1

Υπάρχουν μετεγγραφές που γίνονται με τυμπανοκρουσίες, διαφημίζονται με διθυραμβικά πρωτοσέλιδα και ξεφουσκώνουν πριν φτάσουν τα Χριστούγεννα. Αποδεικνύονται παλτά! Ο Ολυμπιακός, αλλά για να είμαστε δίκαιοι και όλες οι μεγάλες ομάδες, έχουν πλούσια συλλογή παλτών στην ιστορία τους, σε βαθμό που μπορούν να αντιμετωπίσουν ακόμη και πολικές θερμοκρασίες. Η περίπτωση του Τζούρτζεβιτς εμπλουτίζει απλώς τη φετινή κολεξιόν.

Υπάρχουν κι άλλες που γίνονται από ανάγκη, ή αφορούν παίκτες που αγοράζονται «κοψοχρονιά», συνήθως μαζί με έναν σταρ, για να συμπληρωθεί το μπάτζετ που ζητάει η ομάδα που πουλάει. Για παράδειγμα, ο μύθος λέει ότι το μεγάλο όνομα του Αργοναύτη της δεκαετίας του ’60 ήταν ο Τσανακτσής. Και ήρθε στον Ολυμπιακό μαζί του και κάποιος μικρός ονόματι Γιώργος Δεληκάρης. Η ιστορία είναι γνωστή.

Υπάρχουν και περιπτώσεις παικτών που έρχονται χωρίς να γεμίζουν το μάτι, αλλά αρπάζουν την ευκαιρία απ’ τα μαλλιά, συμπληρώνουν ένα κενό και, χωρίς να γίνουν ποτέ σταρ, αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου και παίρνουν τη φανέλα του βασικού στο σπίτι τους. Πριν, όχι και τόσα πολλά, χρόνια, στο λιμάνι πίναν νερό στο όνομα του Τάσου Πάντου. Δεν έβαλε ποτέ γκολ (ακόμη και πέναλτι σε ένα 6-0 επί της ΑΕΚ έχασε), δεν ήξερε ως μπακ-χαφ τη μπάλα πχ. του Γεωργάτου, αλλά το πάθος του, το πείσμα και η μαχητικότητά του τον έκαναν έναν από τους πιο «τίμιους» παίκτες της ομάδας.

Στην πολιτική, οι μεταγραφές μεταξύ όμορων χώρων είναι συνηθισμένες. Μετακινήσεις λέγονται πιο κομψά. Υπάρχουν βέβαια και οι μεταγραφές «βόμβες» που ξαφνιάζουν και διχάζουν. Περισσότερο από ότι είχε διχάσει η μηδέποτε ολοκληρωθείσα μετακίνηση του Κούδα από τον ΠΑΟΚ στον Ολυμπιακό. Τα ανάκτορα προσπάθησαν να κάνουν κάποτε πρωθυπουργό τον υπουργό της «κυβέρνησης του βουνού» Τσιριμώκο, ο Ανδρέας πήρε από την Νέα Δημοκρατία και έκανε βουλευτή Επικρατείας τον Γιάννη Μπούτο, ο Μητσοτάκης είχε κάνει υπουργό του τον Μίκη Θεοδωράκη, ο Γιώργος Παπανδρέου έβαλε στα ψηφοδέλτιά του τον Στέφανο Μάνο και τον Ανδρέα Ανδριανόπουλο.

Σχεδόν κανένας από αυτούς δεν έκανε όμως καριέρα στη νέα του ομάδα. Ακόμα και οι γυρολόγοι, τύπου Λιχάν Αχμέτ, που έχει περάσει σχεδόν από όλα τα κόμματα (ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι, ΔηΣυ) αγωνίζονται κάθε φορά για την εκλογική τους επιβίωση.

Ίσως αυτή είναι μια ειδοποιός διαφορά. Στο ποδόσφαιρο μπορείς να κάνεις καριέρα και στη δεύτερη και στην τρίτη ομάδα. Στην πολιτική αυτό δεν είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. Από την άποψη αυτή η ανοχή της μετακίνησης Καμμένου στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εντυπωσιακή. Στην πραγματικότητα ο βασικός εταίρος της κυβέρνησης κάνει καριέρα εδώ και πέντε –έξι χρόνια με την φανέλα μιας ομάδας που πάντοτε βρισκόταν απέναντι του. Στην αρχή φορώντας την αντιμνημονιακή στολή, κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση και ο Καμμένος τρίτο – τέταρτο κόμμα. Μετά, φορώντας στολή παραλλαγής, έγινε βασικός εταίρος και κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης. Και στη συνέχεια, παρά τα όσα φάουλ που κάνει και τις κίτρινες που δέχεται, δεν βγαίνει με τίποτα από την ενδεκάδα. Εκτός και αν…

Εκτός και αν βγει, στηρίζοντας με το κόμμα του την κυβέρνηση χωρίς να συμμετέχει σ’ αυτήν, με ψήφο ανοχής δηλαδή, για να… ξεκουραστεί. Και να την ξεκουράσει.
Ο Τζούρτζεβιτς, στις μεταγραφές του χειμώνα, μπορεί να κουνήσει μαντήλι. Ο Καμμένος, στο ακραίο αυτό σενάριο που ήδη συζητείται, μπορεί απλώς να κρυφτεί.

eep logo