Καμπανάκια και καμπάνες!

kampanakia

Κυβέρνηση φυσικά βγαίνει μετά από εκλογές. Αν οι δημοσκοπήσεις όμως χτυπούν ένα καμπανάκι,

το να έχουμε επαναλαμβανόμενες δημοσκοπήσεις που δείχνουν συνεχώς μια μικρότερη ή μεγαλύτερη σημαντική διαφορά του κυβερνώντος κόμματος από την διαρκώς προηγούμενη αξιωματική αν τιπολίτευση, είναι σαν να βαράει η καμπάνα της Παναγίας των Παρισίων.

Όταν στις έξι πρώτες αγωνιστικές έχεις απώλεια 10 βαθμών και λέγεσαι Ολυμπιακός, πρέπει να παραδεχθείς ότι το καμπανάκι έχει χτυπήσει προ πολλού και είναι θέμα χρόνου να αναλάβει δράση ο Κουασιμόδος. Ομοίως, όταν οι τρεις μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων δείχνουν σταθερά και επίμονα επί ένα χρόνο ένα προβάδισμα της ΝΔ από 12 έως 14 μονάδες, δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς τις λεπτομέρειες. Ο Κουασιμόδος έχει κάνει τη δουλειά του και για όποιον δεν καταλαβαίνει υπάρχει ο ΩΡΛ.

Ανατρέπεται η κατάσταση; Ναι, και στις δύο περιπτώσεις, αλλά υπό προϋποθέσεις. Οι σημαντικότερες εκ των οποίων είναι ο χρόνος μέχρι τις εκλογές ή την λήξη του πρωταθλήματος, η δυνατότητα βελτίωσης εκείνου που σήμερα φαίνεται να χάνει και η έφεση στο «αυτογκόλ» που έχει ή δεν έχει εκείνος που προηγείται.
Σε ότι αφορά τον χρόνο, εντοπίζονται οι μεγαλύτερς διαφορές μεταξύ ποδοσφαίρου και πολιτικής. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, αν και δεν φημίζεται για την αρτιότητα της διοργάνωσής του, τουλάχιστον όμως είναι γνωστό ότι έχει έναν συγκεκριμένο αριθμό αγωνιστικών. Αν λοιπόν στο 20% της διαδρομής είσαι σημαντικά πίσω, έχεις όντως τη δυνατότητα να καλύψεις την απόσταση. Εφόσον ο αντίπαλος έχει έφεση στο αυτογκόλ και συ μπορείς πραγματικά να βελτιωθείς.

Η περίπτωση του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ που δείχνουν ότι θα είναι οι φετινοί πρωταγωνιστές. Ο Θρύλος έκανε το χειρότερο δυνατό ξεκίνημα, έμεινε από νωρίς πίσω να κυνηγά αγχωμένος τους ανταγωνιστές του και έκανε μια ακόμα ήττα και μάλιστα εκτός έδρας από τον Ατρόμητο. Την ίδια στιγμή τι κάνανε οι αντίπαλοί του; Ο ΠΑΟΚ έφερε μια ισοπαλία από την πολύ αδύνατη Λάρισα και η ΑΕΚ έφαγε ένα «χαστούκι», χάνοντας από τον Αστέρα Τρίπολης, που όπως και να το κάνουμε, δεν μπορεί να αποτελεί φόβητρο για μια ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα. Εκείνο που μένει πλέον στον Ολυμπιακό, είναι να βελτιωθεί ο ίδιος, προσδοκώντας στις επόμενες 14 αγωνιστικές να καλύψει τη διαφορά από τους αντιπάλους του.

Στο χώρο της ελληνικής πολιτικής σκηνής οι διαφορές είναι σημαντικές, μην πούμε χαοτικές. Ο Μητσοτάκης, χωρίς να παίζει μπάλα που μαγεύει, πήρε από νωρίς το προβάδισμα κι ακόμη και όταν κάνει γκέλες, δεν φαίνεται ο αντίπαλός του να έχει τη δυνατότητα να βελτιωθεί. Μάλλον, για να πούμε την αλήθεια, όπως κατά κανόνα συμβαίνει σε όλες τις κυβερνήσεις, τις περισσότερες γκέλες τις κάνει η ομάδα του Τσίπρα.

Το δικό τους πρωτάθλημα τυπικά λήγει σε δυο χρόνια. Στην Ελλάδα όμως η ολοκλήρωση της τετραετίας (ή σχεδόν τετραετίας) είχαμε μεταπολιτευτικά μόνο σε δυο περιπτώσεις. Το 1989 και το 2004. Όποιος δεν ποντάριζε σε νίκη της Νέας Δημοκρατίας, του Μητσοτάκη της πρώτης φοράς ή του Καραμανλή τη δεύτερη, μάλλον θα έπρεπε να αποτελεί αντικείμενο έρευνας για τη ΝΑΣΑ, αφού θα αποδείκνυε ότι υπάρχουν εξωγήινοι που ζουν ανάμεσά μας. Θα ήταν ούφο δηλαδή ο άνθρωπος. Η βέβαιη ήττα τότε κράτησε τις δύο κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, πρώτα του Ανδρέα και μετά του Σημίτη στη θέση τους μέχρι την λήξη του αγώνα. Είναι ένα σενάριο που μπορεί να επαναληφθεί.

Η μεγάλη διαφορά από τότε είναι ότι πλέον ο πολιτικός χρόνος μέχρι τη λήξη της κυβερνητικής θητείας είναι ναρκοθετημένος. Μείωση του αφορολόγητου κατ’ αρχήν και «κόφτης» συντάξεων στη συνέχεια. Φυσιολογικά, το καλύτερο σκορ θα μπορούσε να το πετύχει η κυβέρνηση αν πήγαινε σε εκλογές μετά από μια ενδιάμεση επιτυχία. Έξοδος από τα μνημόνια για παράδειγμα (παρά τη συνέχιση της επιτροπείας) και ένα success story να στηρίζει από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων το ηθικό των οπαδών της.

Σαν να πανηγύριζε δηλαδή το «Φως» αν ο Ολυμπιακός κέρδιζε με 2-1 τον υπό διάλυση Παναθηναϊκό την ώρα που η ΑΕΚ κέρδιζε το πρωτάθλημα...

Αναγνώστης Κέντρος