Ακατανόητες συνεχείς αλλαγές θέσης από την δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ
Το Λιμάνι της Αγωνίας δεν είναι μόνο η τρίτη σε δύναμη δημοτική παράταξη του Πειραιά και η παλαιότερη σε λειτουργία, αφού έχει παρουσία συνεχώς από το 1998. Είναι και η παράταξη, που όσο κι αν κάποιοι το αρνούνται, έχει ευθεία αναφορά στο κυβερνών κόμμα. Και βεβαίως, η παράταξη που συνδέθηκε άμεσα προεκλογικά με την παράταξη της Ρένας Δούρου στην Περιφέρεια Αττικής. Τσίπρας – Δρίτσας – Δούρου μαζί ήταν στην εξέδρα κατά την τελευταία προεκλογική συγκέντρωση στην πλατεία Κοραή.
Με βάση τα παραπάνω, ο λόγος του εκ των πραγμάτων έχει βαρύνουσα σημασία για τα δημοτικά πράγματα και την πόλη. Και φασικά δεν νοείται η συνεχής αλλαγή στάσης για το ίδιο θέμα. Για παράδειγμα, για το θέμα της ανάπλασης του Αγίου Διονυσίου. Μια ολοκληρωμένη μελέτη με χρηματοδότηση από την Περιφέρεια Αττικής και την Αντιπεριφέρεια Πειραιά, με προσωπική στήριξη της Ρένας Δούρου και του Γιώργου Γαβρίλη.
Πριν από λίγα χρόνια, το Λιμάνι της Αγωνίας είχε υπερψηφίσει μια μελέτη για την ανάπλαση της περιοχής του Αγίου Διονυσίου που είχε φέρει η δημοτική αρχή Μιχαλολιάκου, η οποία δυστυχώς δεν κρίθηκε πλήρης και το έργο απεντάχθηκε και δεν χρηματοδοτήθηκε. Πλέον, το έργο εξασφάλισε χρηματοδότηση από πόρους της Περιφερειας, υπάρχουν υπερώριμες μελέτες και εντάχθηκε στο Τεχνικό Πρόγραμμα του Δήμου Πειραιά.
Τον περασμένο Δεκέμβριο, έκανε την πρώτη του υπαναχώρηση. Δεν ψήφισε το έργο στο Δημοτικό συμβούλιο, ψελίζοντας δε κάτι ακατάληπτα του τύπου «δεν ξέρουμε αν θα ωφεληθούν οι κάτοικοι ή οι επενδυτές». Την ώρα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ομνύει υπέρ των επενδύσεων. Τότε το Portnet είχε αναδείξει το θέμα, ασκώντας μάλιστα αυστηρή κριτική στη δημοτική παράταξη της αριστεράς.
Έξι μήνες αργότερα, την περασμένη εβδομάδα, το Λιμάνι της Αγωνίας εκδίδει ανακοίνωση στην οποία κρίνει τα πεπραγμένα της Δημοτικής Αρχής Μώραλη. Θέλοντας προφανώς να εμφανιστεί ως μια σοβαρή κίνηση, αν και σε γενικές γραμμές ασκεί σκληρή κριτική στη Δημοτική Αρχή, τολμά και αναφέρει μια σειρά από πρωτοβουλίες και έργα της τα οποία κρίνει θετικά. Μεταξύ αυτών λοιπόν διαβάζει κανείς: «Πάντως, το ΛτΑ δεν διστάζει να κρίνει θετικά (…) την ανάπλαση στον Άγιο Διονύσιο, με χρηματοδότηση και εποπτεία του έργου από την Περιφέρεια».
Θα υπέθετε κανείς ότι, αν δεν έχουν τρελαθεί, απλώς υπάρχουν δυο τάσεις που συγκρούονται στο εσωτερικό του ΛτΑ.
Η μια, η πιο «κινηματική», που βολεύεται με το «όχι σε όλα» και την άγονη αντιπολίτευση, κυριαρχούσε τον Δεκέμβριο.
Η άλλη, η πιο θεσμική, η πιο στενά συνδεδεμένη με την κυβέρνηση (βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι άλλωστε ο Θοδωρής Δρίτσας και η Ελένη Σταματάκη), θα μπορούσε να φανταστεί κανείς ότι επικράτησε τώρα.
Σύμφωνα με το πιο πιθανό σενάριο, οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, πράγμα που σημαίνει ότι θα απαιτούνται ευρύτερες συγκλίσεις δημοτικών παρατάξεων για να διοικηθούν οι δήμοι. Αν και είναι πολύ νωρίς για να κάνει κανείς προβλέψεις, φυσιολογικά το Λιμάνι της Αγωνίας θα διεκδικήσει εκ νέου την τρίτη θέση, με ένα ποσοστό πάνω από 10% (το 2014 είχε 17.5%). Μπορεί να είναι δηλαδή καθοριστική δύναμη για τη συγκρότηση της όποιας Δημοτικής Αρχής. Θα πρέπει να έχει θέσεις ευθύνης και κυρίως σταθερές προγραμματικές αρχές. Άλλωστε πρόσφατα, πάλι το Λιμάνι της αγωνίας τάχθηκε υπέρ της απλής αναλογικής, κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στην κουλτούρα των συνεργασιών, που αυτή φέρνει. Αλλά συνεργασίες χωρίς πρόγραμμα, ούτε στέρεα βάση έχουν, ούτε μπορούν να αντέξουν.
Οι συνεχείς, ακατανόητες αλλαγές θέσης (αν και η τελευταία επανήλθε σε σωστή κατεύθυνση), χωρίς αιτιολόγηση κάθε φορά, φανερώνουν μια παράταξη που – παρότι είναι είκοσι χρονών – χρειάζεται να καταβάλει πολύ κόπο ακόμη για να ενηλικιωθεί. Να είναι σοβαρή και υπεύθυνη, κυρίως απέναντι σε εκείνους που θα την ψηφίσουν, δίνοντας της εντολή συνεργασίας -με βάση το δικό της πρόγραμμα- με εκείνον ή εκείνους που θα έχουν τις πιο συγγενείς προγραμματικές αρχές.
Αλλά αν αλλάζει κάθε τόσο άποψη, με βάση ποιες αρχές θα συνεργαστεί;
