Του Ζαχαρία Ζούπη*Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ν.Δ αποτελεί ένα πολύ σημαντικό γεγονός που εκπέμπει καθαρά μηνύματα.
Πρώτον, γιατί συνιστά έκπληξη πρώτου μεγέθους να εκλέγεται θριαμβευτικά ένας υποψήφιος για τον οποίο πριν λίγες βδομάδες εκφράζονταν ερωτηματικά , ακόμα και αν θα περάσει στον δεύτερο γύρο και ο οποίος δεν φάνηκε να στηρίζεται ανοικτά τουλάχιστον από τους «θεούς του Ολύμπου» της Ν.Δ. Έκπληξη βέβαια δεν σημαίνει και τύχη, τυχαίο γεγονός. Το στοιχείο της έκπληξης αντίθετα αναδεικνύει δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας που αναζητούν άλλους τρόπους έκφρασης, πολιτικής παρέμβασης σε ένα μίζερο πολιτικό σκηνικό όπου οι παλιές και «νέες» πολιτικές δυνάμεις φαίνεται να διαγκωνίζονται – με κάποιες διακριτές εξαιρέσεις – για την διασφάλιση της απραξίας και της μη αλλαγής. Το αποτέλεσμα δείχνει δηλαδή μια κινητικότητα, μια αναζήτηση για κάτι το νέο. Ας μην ξεχνάμε. Το αποτέλεσμα των βουλευτικών εκλογών διαμορφώθηκε από το γεγονός ότι το 50% των ψηφοφόρων απείχαν.
Δεύτερο γιατί είναι νίκη του καθαρού λόγου και της ύπαρξης μεταρρυθμιστικής ατζέντας κόντρα στα θολά σχήματα, στην γενικολογία, αλλά και στα παιχνίδια παρασκηνίου που το τελευταίο διάστημα εκφράστηκε από την συζήτηση περί Τσιπρο-καραμανλικο-παυλοπουλικού συμπλέγματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε για ευρωπαική πολιτική, μεταρρυθμίσεις, ανανέωση και κόντρα με τον λαικισμό που χαντάκωσε και χαντακώνει την χώρα και εκ των αποτελεσμάτων φαίνεται ότι έπεισε. Φαίνεται μάλιστα να έπεισε και ευρύτερες δυνάμεις από τις παραδοσιακές νεοδημοκρατικές δυνάμεις. Πολλοί βέβαια ,ακόμα και από την Ν.Δ τον εμφάνισαν περίπου ως Θάτσερ ,ως νεοφιλελεύθερο και άλλα παρόμοια. Ανοησίες. Η επίκληση του φόβου επικράτησης νεοφιλελεύθερων πολιτικών και επιλογών ήταν και συνεχίζει να είναι σε μεγάλο βαθμό ο τρόπος κάλυψης της πελατειοκρατίας ,του κρατισμού , του βολέματος των ημετέρων ,της διασπάνθισης του δημοσίου χρήματος ,του τινάγματος στον αέρα των κρατικών ταμείων. Μήπως και τον Σημίτη δεν τον έλεγαν «δεξιό» όταν η «αριστερά» του ΠΑΣΟΚ ήτα οι υποστηρικτές του Τσοχατζόπουλου; Άλλωστε είναι και λίγο προκλητικό να προβάλλονται εκτιμήσεις περί φόβου επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού σε μια χώρα που έφτασε να έχει πριν λίγα χρόνια 1.οοο.οοο δημοσίους υπαλλήλους!
Τρίτο , γιατί το αποτέλεσμα είναι προιόν μιας εντυπωσιακής μαζικότητας που ξεπέρασε τις 400.000 πολίτες που έσπευσαν να ψηφίσουν σε μια εποχή κατήφειας , απαισιοδοξίας ,αναξιοπιστίας παλιών και νέων κρατούντων .Το γεγονός αυτό διασφαλίζει την ενότητα στον χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης ,περιορίζει τα περιθώρια για εσωκομματικά παιχνιδάκια και αναδεικνύει ένα εν δυνάμει ισχυρό, συσπειρωμένο πόλο απέναντι σε ένα ΣΥΡΙΖΑ που έχει να χειριστεί πολύ δύσκολα μέτρα και δείχνει να δίνει αγώνα δρόμου για να συγκροτήσει το δικό του Κράτος, προκαλώντας την ευαισθησία πολιτών από όλους τους χώρους.
Ασφαλώς αυτά αποτελούν σημαντικά εφόδια για τον νέο Πρόεδρο της Ν.Δ, πολύ περισσότερο που σήμερα τίποτα στην πολιτική σκακιέρα δεν είναι όπως χθες . Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κόμματα σαν την Ν.Δ αλλάζουν, διαθέτοντας παγιωμένες χρόνια αντιλήψεις ακόμα και αν απορρίφθηκαν αλλεπάλληλες φορές. Όπως και το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν αυτονόητο ότι θα αλλάξει όταν εκλέχτηκε ο Κώστας Σημίτης με σημαία το τρίπτυχο Εκσυγχρονισμός – Κεντροαριστερά – Εκσυγχρονισμός και στην πράξη φάνηκαν τεράστιες δυνάμεις συντήρησης που εμπόδισαν κάθε πιο τολμηρό βήμα. Αυτές οι δυσκολίες βέβαια δεν εμπόδισαν τον πρώην Πρωθυπουργό να νικήσει δις και να κυβερνήσει οχτώ χρόνια ,έχοντας ουσιαστικά απέναντι .Όλα επομένως θα κριθούν από το βαθμό ανταπόκρισης του νέου Προέδρου σ΄αυτά που συμβόλισε: Μεταρρυθμίσεις – Αντιλαϊκισμός – Συνέπεια. Το σίγουρο είναι, ότι αν καταφέρει να τα πετύχει , θα διευρύνει καθοριστικά την απήχηση της Ν.Δ σε δυνάμεις της νεολαίας ,των ανθρώπων του ιδιωτικού τομέα και των ανέργων , σε δυνάμεις του Κέντρου, ακόμα και των παρυφών της Κεντροαριστεράς .Αυτή είναι και η πρόκληση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Το γεγονός αυτό θα επιφέρει σοβαρές αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Η μεν Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ βρίσκεται μπροστά σε μια νέα κατάσταση μη μπορώντας πια να εφησυχάζει, με τον χώρο ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται μπροστά στην ανάγκη νέων πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών για να μην βρεθεί αποκομμένος από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς και απομονωμένος από όλους λόγω πολιτικών επιλογών ,ύφους πολιτικής και επιμονής σε ξεπερασμένα σχήματα. Ο δε χώρος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς (ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ) αντιμετωπίζει ένα άμεσο κίνδυνο λόγω της αδυναμίας του να πάρει μεγάλες πρωτοβουλίες και της μη αίσθησης του timing στην πολιτική έχοντας ξεχάσει το λενινιστικό απόφθεγμα «παρά πέντε είναι νωρίς και πέντε είναι αργά».
Αποκτά ενδιαφέρον λοιπόν το πολιτικό παιχνίδι. Την κατάληξη των διεργασιών που ξεκίνησαν χθες θα την δούμε και ίσως πολύ πιο σύντομα απ ότι περιμέναμε. Είναι καλό αυτό το νέο ενδιαφέρον… Για την χώρα ,αλλά και για την Δημοκρατία...
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων
Μέσα από μια σατυρική παράσταση
