Όπως και να το δει κανείς, σε όποιο πεδίο κι αν εστιάσει οι μέρες αυτές των Εορτών αποτελούν πάντα αυτό που λέμε «περίοδο ανασύνταξης». Ένα «διάλλειμα», έστω και καταθλιπτικό πολλές φορές, έστω και γεμάτο άγχος αφού στο τέλος του χρόνου κάποιοι τρέχουν να προλάβουν όσα δεν έκαναν μια ολόκληρη χρονιά. «Διάλλειμα» στη μέση της σαιζόν που εκ των πραγμάτων προσφέρεται για ξεκούραση, αναστοχασμό και ανασύνταξη. ..
Βέβαια χρειάζεται ισορροπία, αφού αν το παρακάνει κανείς, μπορεί να την πατήσει. Βλέπεις δεν είναι το ίδιο όπως το καλοκαίρι.
Τότε, κανονικά, με το μεγαλύτερο χρονικό διακοπών και τους αργότερους ρυθμούς, έχει κανείς δυνατότητα να το ρίξει έξω. Ίσως λίγο περισσότερη ξεκούραση κι ανεμελιά, περισσότερο διάβασμα και σκέψη, μεγαλύτερη άνεση στην επιλογή στόχων για τη σαιζόν που (θεωρητικά) ξεκινά τον Σεπτέμβριο. Ενώ τώρα όλα αυτά γίνονται κάπως πιο βίαια.
Φυσικά όταν «ξεφεύγει» κανείς υπάρχει κίνδυνος να την πατήσει. Ο Ζίκο για παράδειγμα είχε δώσει 11 μέρες άδεια στους παίκτες του «Θρύλου» με αποτέλεσμα μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων οι ποδοσφαιριστές «σέρνονταν» κι από πρώτοι ήλθαν με το ζόρι πέμπτοι σ’ εκείνη τη χρονιά που ήταν η τελευταία που πήρε πρωτάθλημα ο ΠΑΟ. (Εδώ που τα λέμε κι ο Μάρκο Σίλβα εννιά μέρες άδεια τους έχει δώσει φέτος, αλλά το μόνο κοινό σημείο του «λευκού Πελέ» αλλά μέτριου προπονητή με τον μέτριο ποδοσφαιριστή, αλλά πολύ καλύτερο προπονητή Σίλβα είναι ότι και των δυο η μητρική τους γλώσσα είναι τα Πορτογαλικά).
Στην ανασύνταξη αυτής της περιόδου διαφορετικές πάντως είναι οι προτεραιότητες διαφορετικών πολιτικών. Για παράδειγμα ο μεν Τσίπρας μετράει και ξαναμετράει δυνάμεις, «δύσκολες στροφές» της διαπραγμάτευσης, αλλά και ενδεχόμενες «εφεδρείες». Ενώ Μειμαράκης και Μητσοτάκης με το ζόρι θα φάνε γαλοπούλα σπίτι τους. Ο Τσίπρας θέλει να ρυθμίσει ασφαλιστικό και αγροτικό – να κόψει δηλαδή συντάξεις, να ανεβάσει τα όρια ηλικίας και να φορολογήσει τους αγρότες. Οι Μειμάρ και Κυριάκος να κυνηγήσουν ακόμη και το τελευταίο «κουκί» και να έχουν δυνάμεις να πείσουν – ιδίως όποιος νικήσει- ότι αυτοί στη θέση του Τσίπρα θα τα πήγαινε καλύτερα.
Λογικά ο πρωθυπουργός θα μπει στη νέα χρονιά με την ματιά του στραμμένη σε τρεις ή και τέσσερις πλευρές (και κίνδυνο να αλληθωρίσει) : το εσωκομματικό / ενδοκυβερνητικό πεδίο, την διαπραγμάτευση και τις αντοχές που έχουν απομείνει (αν έχουν απομείνει) στην κοινωνία, αλλά και τις εξελίξεις σε όλη την αντιπολίτευση κι ιδίως αυτή προς στο κέντρο και την κεντροαριστερά. Το Νεοδημοκρατικό δίδυμο από την άλλη έχει το μειονέκτημα να μην έχει χρόνο για χάσιμο, αλλά και το πλεονέκτημα να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα. Κι ακόμη περισσότερο ο όποιος νικητής να έχει μια ισχυρότερη νομιμοποίηση – ώθηση.
Λογικά αυτό θα τον κρατά σε «φόρμα». Από την άλλη μπορεί και να πάθει υπερκόπωση – όχι μόνο ο όποιος νικητής της 10ης Ιανουαρίου, αλλά και οι δυνάμεις της ΝΔ. Και στον αντίποδα η χαλάρωση στο Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να τους φέρει στη νέα χρονιά πιο «φρέσκους» ή πάλι να φανεί ότι έχουν χάσει την φόρμα τους.
Και κάπως έτσι ερχόμαστε στην αρχική διαπίστωση για την ανάγκη ισορροπημένης διαχείρισης αυτού του εορταστικού «μπρέικ». Σε κάθε περίπτωση, χρόνια πολλά και του χρόνου να είμαστε καλά…
Αναγνώστης Κέντρος
Μέσα από μια σατυρική παράσταση
