Με αφορμή το Χάι Λάιφ
Το γεγονός ότι οι δημοτικές ομάδες της αριστεράς στον Πειραιά είχαν και έχουν μια σχετική αυτονομία από την κεντρική γραμμή του κόμματος είναι αδιαμφισβήτητο. Και ιστορικά κατοχυρωμένο. Άλλωστε, από την πρώτη εμφάνισή του, το μακρινό 1998, το Λιμάνι της Αγωνίας ως αυτόνομο σχήμα κατέβηκε στις εκλογές, κόντρα μάλιστα στο συνδυασμό που υποστήριζε ο επίσημος Συνασπισμός.
Αλλά και αργότερα, όταν το «Λιμάνι» υποστηρίχθηκε από τον ΣΥΝ, και στην πορεία ο επικεφαλής του Θοδωρής Δρίτσας συμμετείχε σε ψηφοδέλτια του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε βουλευτικές εκλογές, η σχετική αυτονομία του «Λιμανιού» ήταν δεδομένη. Θα έλεγε κανείς ότι, σε ένα βαθμό, το ίδιο ισχύει και για το διάδοχο σχήμα «Πειραιάς για Όλους» του Νίκου Μπελαβίλα.
Μπερδεμένες καταστάσεις
Παρ΄ όλα αυτά εκπλήσσουν όσους παρακολουθούν τα πράγματα στο ΣΥΡΙΖΑ οι αποστάσεις που κρατάει η Κουμουνδούρου σε ένα θέμα που προσπαθεί να αναδείξει - εδώ και μήνες - η δημοτική της παράταξη στον Πειραιά. Πρόκειται για το παλιό σινεμά Χάι Λάιφ (που στέγασε τα τελευταία χρόνια το Passport και το Kremlino) και τις καταστροφές που, όπως υποστηρίζει η δημοτική παράταξη, έχουν γίνει στη σκηνή του.
Όσο το θέμα ήταν ένα εύλογο αίτημα να διατηρήσει τον «πολιτιστικό» του χαρακτήρα ο χώρος, μετά την πώληση του κτιρίου σε επιχειρηματικό όμιλο, η Κουμουνδούρου δεν είχε λόγο να ενοχλείται. Η επιμονή όμως, κάθε τόσο να καταγγέλλεται ο επιχειρηματίας για καταστροφές, προκάλεσε σύμφωνα με απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες του Portnet τη δυσφορία ηγετικών κύκλων του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμη και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα.
Ο λόγος είναι ότι βασικός συντελεστής στον Όμιλο που αγόρασε το κτίριο (το οποίο επί δεκαετίες στέγαζε το ΚΚΕ και είχε περάσει σε τραπεζικό όμιλο) είναι πολιτικός μηχανικός, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και εκ των προσωπικών συνομιλητών του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην πράξη δηλαδή, η δημοτική παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να επιτίθεται κατά ενός επιχειρηματία, που όπως ο ίδιος υποστηρίζει δεν κάνει κάτι μεμπτό, ενώ παράλληλα είναι στέλεχος του κόμματος.
Η ιστορία του κτηρίου
Το ιστορικό αυτό κτίριο, στο κέντρο του Πειραιά, που κάποτε στέγασε και τα δικαστήρια της πόλης, περιήλθε στην ιδιοκτησία του ΚΚΕ, αν και είχε ενδιαφερθεί -επί δημαρχίας Παπασπύρου- και ο Δήμος Πειραιά να το αγοράσει. Στο ισόγειό του λειτουργούσε ο κινηματογράφος Χάι Λάιφ (δίπλα στο ομώνυμο ουζερί και το ιστορικό σαντουιτσάδικο «Corfu»), ο οποίος δεν ήταν πάντοτε αυτό που θα λέγαμε «κύτταρο πολιτισμού».
Η αίθουσά του πάντως, όντως είχε εξαιρετικά στοιχεία, από τα οποία ξεχώριζαν τα θεωρεία. Σε γενικές γραμμές αυτά δεν υπήρχαν ή είχαν έντονα αλλοιωθεί ήδη από τη μετατροπή της αίθουσας σε πολυχώρο μουσικών και άλλων εκδηλώσεων. Σε κάθε περίπτωση, όταν το κτίριο περιήλθε στα χέρια των νέων του ιδιοκτητών, έγινε γνωστό πως ενδιαφέρθηκε ο όμιλος ΖΑΡΑ να εγκατασταθεί εκεί. Τότε συγκεντρώθηκαν υπογραφές για να διασωθεί ως χώρος πολιτισμού το ισόγειο, όπου βρισκόταν παλιά ο κινηματογράφος. Πλην όμως το ΖΑΡΑ υπαναχώρησε και οι ιδιοκτήτες του κτιρίου (στους οποίους η αγορά του κόστισε περίπου 6.5 εκατομμύρια ευρώ) αναζητούν πλέον νέους τρόπους αξιοποίησής του, εξετάζοντας και το ενδεχόμενο τμηματικής πώλησής του.
