«Το Φαρμακείο του Βαγγέλη»

1 farmakeio dritsa

Ήταν αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν ένας νεαρός με μαύρο μούσι, μαύρο μαλλί σχεδόν αφάνα, φορώντας σανδάλια και συνοδευόμενος από τον επίσης νεαρό τότε δικηγόρο Πειραιά (πολλά χρόνια αργότερα δημοτικό σύμβουλο με το Λιμάνι της Αγωνίας), Γιάννη Καρδαρά, έμπαινε στο ιστορικό φαρμακείο

που βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Βασιλέως Γεωργίου και Αλκιβιάδου, στο Δημοτικό, στο κέντρο του Πειραιά. Για να συζητήσουν με τον υπό συνταξιοδότηαη τότε ιδιοκτήτη του την εξαγορά της επιχείρησης. Εκείνος ο νεαρός ήταν ο Βαγγέλης Δρίτσας. Ένα χαρισματικό, λαμπερό πρόσωπο, γόνος μιας μεγάλης αστικής οικογένειας του Πειραιά με μέλη αρκετούς φαρμακοποιούς, ήδη πρόεδρος της -μεγάλης σε αριθμό μελών- Κινηματογραφικής Λέσχης Πειραιά και ανερχόμενος παράγοντας του ευρύτερου χώρου της κεντροαριστεράς στην πόλη. Το «deal» έγινε και το φαρμακείο «Ευάγγελου Δρίτσα» ήταν πλέον γεγονός.

Βεβαίως στον Πειραιά υπήρχε και το φαρμακείο που διηύθυνε παλαιότερα ο πατέρας του, Πάνος Δρίτσας, στη διασταύρωση Ακτής Μουτσοπούλου και Μπουμπουλίνας, στο Πασαλιμάνι, εκείνο που αργότερα πέρασε στην ευθύνη της νύφης του Ευαγγελίας, συζύγου Δημητρίου Δρίτσα, πριν μετακινηθεί, πολλά χρόνια αργότερα, στην Πραξιτέλους. Αλλά υπήρχε και το φαρμακείο της επίσης νύφης του Πέγκυς, συζύγου Γιάννη Δρίτσα, επίσης φαρμακοποιού, στη Σωτήρος, στο Πασαλιμάνι, της μητέρας του Πάνου Ι.Δρίτσα, που σήμερα διατηρεί φαρμακείο στο ισόγειο της οικογενειακής πολυκατοικίας στη Γρηγορίου Λαμπράκη.

Μια «δυναστεία» φαρμακοποιών θα μπορούσε να πει κανείς, οπωσδήποτε μια μεγάλη οικογένεια, που με νύφες, γαμπρούς, ανήψια και εγγόνια, άφησε ισχυρό το αποτύπωμά της στον Πειραιά, μετακινούμενη μάλιστα με ήπιο και καθόλου προκλητικό τρόπο από συντηρητικές σε αριστερές θέσεις.
Το «φαρμακείο του Βαγγέλη» όμως, στο Δημοτικό, έμελλε να αναδειχθεί σε «στρατηγείο». Το οποίο αφορούσε όχι μόνο τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειας, αλλά και τις πολιτικές διεργασίες ενός ολόκληρου κόσμου στον Πειραιά, για μια σειρά δεκαετιών.

Στις νυχτερινές εφημερίες, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, μετατρεπόταν σε σημείο αναφοράς για ζυμώσεις πολιτικές και κοινωνικές. Η δημιουργία για παράδειγμα της ΕΚΙΤΕΠ (Εταιρείας Κινηματογράφου Τέχνης και Πολιτισμού), που διαδέχθηκε την Κινηματογραφική Λέσχη Πειραιά, «σφραγίστηκε» σε μεγάλο βαθμό εκεί. Ο Βαγγέλης, φυσικός ηγέτης θα μπορούσε να πει κανείς μιας πολύ μεγάλης παρέας, είχε μια καλή κουβέντα για όλους όσους περνούσαν από το φαρμακείο του πριν κατευθυνθούν σε κάποιο ταβερνάκι του Πειραιά. Από εκεί περνούσε ο μεγάλος του αδελφός Γιάννης, εκεί απασχολήθηκαν στη συνέχεια τα άλλα του αδέλφια Δημήτρης και Θοδωρής (παρότι αυτοί δεν ήταν φαρμακοποιοί), από εκεί πέρναγε σχεδόν όλος ο Πειραιάς. Στις έντονες ζυμώσεις της ανανεωτικής αριστεράς της εποχής, ο Βαγγέλης Δρίτσας πρόβαλλε ως μια σοβαρή πιθανότητα εξωκομματικού υποψηφίου δημάρχου. Η αρρώστια του αποφάσισε αλλιώς και, τέτοιες μέρες, το 1986, μετά από μια μάχη που κράτησε πάνω από ένα χρόνο, εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Έκτοτε, μια μεγάλη του φωτογραφία με το χαμόγελό του και ένα φωτεινό κόκκινο κασκόλ, κρεμασμένη στη κλασική ξύλινη προθήκη των φαρμακείων, πάνω από τον πάγκο, υποδεχόταν όποιον έμπαινε στο φαρμακείο. Την επιχείρηση ανέλαβαν τα αδέλφια του και μάλιστα η τύχη η νύφη του Λία να ονομάζεται Ευαγγελία επέτρεψε να μην αλλάξει η κλασική πινακίδα στην πρόσοψη: Φαρμακείον Ε. Δρίτσα.

Στο φαρμακείο αυτό έγιναν ζυμώσεις καθοριστικές, ώστε αρκετά χρόνια αργότερα, το 1998, να εμφανιστεί ένας ανεξάρτητος δημοτικός συνδυασμός, το Λιμάνι της Αγωνίας, με υποψήφιο δήμαρχο πια, τον Θοδωρή Δρίτσα. Και φυσικά το φαρμακείο αυτό στο Δημοτικό, μαζί με τα άλλα της οικογενείας, βοήθησαν για την καθιέρωση αυτού του συνδυασμού. Που το 2002 μπήκε πανηγυρικά με 7.5% στο δημοτικό συμβούλιο, εκλέγοντας δημοτικούς συμβούλους τον υποψήφιο δήμαρχο Θοδωρή Δρίτσα και εκείνο τον παλιό, νεαρό δικηγόρο, που συνόδευε τον αδελφό του Βαγγέλη στις διαπραγματεύσεις για την απόκτησή του. Παιχνίδια της μικρο-ιστορίας...

Τα παρακάτω, ως πιο πρόσφατα, είναι λίγο-πολύ γνωστά. Το 2007 ο Θοδωρής εκλέγεται βουλευτής κι αποχωρεί από την οικογενειακή επιχείρηση, επανεκλέγεται ξανά και ξανά, γίνεται εκ νέου υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, αναδεικνύεται σε υπουργό Ναυτιλίας και πρώτο σε ψήφους βουλευτή του Πειραιά, το κέντρο της πόλης περνά μια μεγαλύτερη κρίση από εκείνη που υφίσταται ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, ο Δημήτρης στην αρχή και στη συνέχεια η Λία συνταξιοδοτούνται. Και την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, ένα μεγάλο υπαίθριο πάρτυ με μεζέδες και ποτά, μέσα κι έξω από το «Φαρμακείο του Βαγγέλη», μπροστά από τα έργα του τραμ, μια σύναξη από τα παλιά, ήρθε να αποχαιρετίσει μια ολόκληρη εποχή. Το φαρμακείο περνάει σε άλλα χέρια. Τελικά όλες οι διαδρομές κάπως ολοκληρώνονται...

Αναγνώστης Κέντρος

eep logo