Του Ζαχαρία Ζούπη
Ο Μάρτιος δεν έφερε μόνο άρωμα Άνοιξης. Έφερε μαζί και κάτι από το αποκρουστκό άρωμα του 2015. Η Κυβέρνηση που δια στόματος Ε. Τσακαλώτου δήλωνε ότι αν δεν κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση αρχές του Δεκεμβρίου του 2016 «χανόμαστε», αμέριμνη, μοιραία και τυχοδιωκτικά παρατείνει την διαπραγμάτευση και οδηγεί την υπόθεση στα άκρα.
Tότε, αυτό το απίστευτα δραματικό 2015, πίστευαν ότι επειδή βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ, θα τρομάξουν οι Ευρωπαίοι και όλα θα αλλάξουν, ότι όλοι θα υποκλιθούν μπροστά μας και οι αγορές θα χορεύουν στους ρυθμούς που μας αρέσουν. Παρακολουθούσαμε τον Γ. Βαρουφάκη να πηγαινοέρχεται, να παίζει με τις τύχες της χώρας σε συνεννόηση με τον Α. Τσίπρα, να οδηγούνται τα πράγματα στα άκρα, να κλείνουν συνειδητά οι Τράπεζες, να γίνεται το πιο απατηλό δημοψήφισμα που έγινε ποτέ παγκόσμια και κάποιοι πολύ επαναστάτες να δίνουν τα ρέστα τους σε ντελίριο ανευθυνότητας,ψευτιάς, κοροϊδίας, λαϊκισμού, εξαπάτησης των πολιτών. Αποτέλεσμα; Μια αδιάντροπη κωλοτούμπα .Τι πληρώσαμε σαν χώρα; Ζημιά κατά 85 δις. ευρώ της Ελληνικής Οικονομίας, ένα 4ο αχρείαστο, αριστερό όμως Μνημόνιο , ανελέητη αύξηση φόρων και μειώσεις συντάξεων, capital controls που ακόμα υπάρχουν και κανείς δεν κουβεντιάζει αν και πότε θα αρθούν, αφελληνοποίηση των Τραπεζών.
Τι γίνεται τώρα δύο χρόνια μετά και αφού η χώρα πήγε ολοταχώς προς τα πίσω; Περίπου μια από τα ίδια. Παράταση, ψεύτικα λόγια ( αντίμετρα κ.ά) ,νέες ιδεοληψίες η και «ελπίδες». Η Ευρώπη διαλύεται λένε στελέχη της Κυβέρνησης και θα κυριαρχήσουν οι λαϊκιστές. Ο κ. Σ. Κούλογλου με την γνωστή δήλωσή του έδειξε πως κάποια έστω στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελε πολύ μια νίκη των ακροδεξιών στην Ολλανδία που θα δημιουργούσε αύξηση της ανησυχίας για την συνοχή της Ευρώπης με την ανόητη ελπίδα ότι όλα τα θέματα που μας αφορούν θα συζητηθούν διαφορετικά.
Πολιτική ηλιθιότητα; Επίμονος τυχοδιωκτισμός; Ανοησία; Όλα μαζί; Το αποτέλεσμα είναι σαφές ήδη : Η Οικονομία σε πλήρη αδυναμία,σε συνθήκες ασφυξίας και κατάρρευση, οι επενδυτές (Έλληνες και ξένοι) απομακρύνονται ενώ καρκινοβατούν και οι ήδη υπογεγραμένες, συμφωνημένες ιδιωτικοποιήσεις. Οι Τράπεζες πάλι αγωνιούν, 4 δις ευρώ έχουν φύγει από την χώρα από τις αρχές του χρόνου (!), η ανεργία καλά κρατεί και το Κράτος ενώ πληρώνει κανονικά ότι αφορά την λειτουργία του αυξάνοντας μάλιστα το μισθολογικό κόστος του (κατά 170 εκατομ. ευρώ το 2016), συνεχίζει να διαφημίζει την υπεραπόδοση των φόρων (μας λένε δηλαδή με χυδαιότητα ότι μας κατακρεούργησαν με τους φόρους τους) την στιγμή που χρωστάει ...9 δις ευρώ σε προμηθευτές και συνεργαζόμενους με το δημόσιο και παγώνοντας 150.000 συντάξεις που εκκρεμούν. Πολιτική σκιζοφρένεια.
Δυστυχώς οι κυβερνούντες δείχνουν ζαλισμένοι από τις δημοσκοπήσεις και συνεχίζουν να προχωρούν δίχως σχέδιο, ανεβάζοντας καθημερινά αρκετά εκατομμύρια ευρώ τον λογαριασμό που θα μας έρθει. Δείχνουν ανεπίδευκτοι εκπαίδευσης, ενδιαφερόμενοι μόνο για την αυτοσυντήρησή τους. Είναι επικίνδυνοι και έχουν μάθει να παίζουν σε λίγο διαφοροποιημένες version το ίδιο έργο. Όπως το 2015 δεν άλλαξαν την Ευρώπη,αλλά τον εαυτό τους, έτσι και το 2017 παίζουν καταστροφικό παιχνίδι αγοράζοντας χρόνο, τζογάροντας το μέλλον της χώρας. Η κατάληξη είναι προδιαγεγραμένη: Η θα προσκυνήσουν αποδεχόμενοι τα πάντα η θα πάνε σε εκλογές κρατώντας ασφαλώς κουρελιασμένες αγωνιστικές σημαίες, ελπίζοντας ότι σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας Μητσοτάκη κάποιοι θα αφήσουν ανοικτό το πεδίο να μπούμε σε φάση συνεχών εκλογών με απλή αναλογική, διαλύοντας την χώρα, με το GREXIT μπροστά και πάλι. Μόνο και μόνο για να μείνουν στο πολιτικό παιχνίδι.
Αυτοί αυτό μπορούν, αυτό νομίζουν ότι τους συμφέρει, αδιαφορώντας για την χώρα. Η Αντιπολίτευση θα τολμήσει συντονισμένα να αντιδράσει ζητώντας εκλογές, με την υπόσχεση όλων των κομμάτων του ευρωπαικού τόξου ότι δεν θα αφήσουν ακυβέρνητη την χώρα; Ας μην ξεχνούν, ότι ο Α. Τσίπρας τους δούλεψε ωμά το κρίσιμο 2015. Ας μην πιαστούν κάποιοι χρήσιμοι ηλίθιοι πάλι νομίζοντας ότι αν κρατούν αποστάσεις θα ανασυγκροτηθούν.
