Μάθε παιδί μου γράμματα!

mathe paidi mou grammata

Του Δημήτρη Καπράνου

Ο Κώστας Τσάκωνας, δεν ήταν "το μεγάλο ταλέντο". Ήταν, όμως, "μούρη", είχε χαρακτηριστική φωνή, ήταν "φάτσα"! Όπως ήταν ο Φερναντέλ, όπως ήταν ο Μάρτι Φέλντμαν. "Ήταν ο τελευταίος κλόουν" μου είπε ο γιος μου, που ασχολείται επισταμένως με τον κινηματογράφο.
Λίγο είναι αυτό; Να είσαι κλόουν αποδεκτός από το ευρύ κοινό; Να γυρίζεις "λαϊκές" ταινίες και βιντεοταινίες και να μπαίνεις -χωρίς να χρειάζεσαι "μπιπ"- σε κάθε σπίτι; Προσωπικά, γελούσα μόνο που τον έβλεπα στην οθόνη. Βεβαίως, έπαιξε και κάποιους ρόλους που δεν ήταν του γέλιου. Στο "Μάθε παιδί μου γράμματα", στις ταινίες με τον Βέγγο, Κυνηγούσε, όμως, το μεροκάματο κι έτσι, δεν έκανε-δεν μπορούσε να κάνει- επιλογές. Έπαιξε και στην επιθεώρηση, αλλά στην εποχή που έφθινε και ανέβαινε στο όχημα της βωμολοχίας. Και στη ζωή του, όμως, δεν ήταν ιδιαίτερα τυχερός. Αρκεί και μόνο να αναλογισθεί κανείς ότι ...έπεσε στο κεφάλι του ένα δέντρο για να καταλάβει την κακοτυχία του. Δεν νομίζω ότι έχω βρει άλλον ηθοποιό με τόσο σπάνια "κλοουνίστικα" χαρακτηριστικά. Βεβαίως, "κλόουν" υπάρχουν και σε άλλους χώρους. Υπάρχει, ας πούμε, ιατρός, βουλευτής της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που με το που βγαίνει στο γυαλί και αρχίζει να μιλάει, σου προκαλεί γέλωτα. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον βγάζουν κάθε τόσο στα κανάλια οι δημοσιογράφοι. Ο Τσάκωνας, όμως, με το στιλ, με το ντύσιμο, με την όψη και με τη φωνή του, σου δημιουργούσε αμέσως ευθυμία. Όπως, παλιότερα, ας πούμε ο Αυλωνίτης. Δεν μπορούσες να μη γελάσεις με τις γκριμάτσες του, με τις κινήσεις του, με το πως "έπαιζε" τα μάτια του!
Σε εκείνη τη σχολή ανήκε ο Τσάκωνας. Και αν την προλάβαινε, θα είχε αφήσει εποχή στον "μαυρόασπρο" ελληνικό κινηματογράφο. Μπορεί ο Αντώνης Παπαδόπουλος να προσπάθησε πολύ, αλλά αν είχε τους ρόλους του ο Τσάκωνας, θα "έγραφε" πολύ περισσότερο. Φυσικά, όπως συμβαίνει συνήθως με τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, ο Τσάκωνας πέθανε πάμπτωχος, σχεδόν ξεχασμένος.
Ο κόσμος νομίζει ότι επειδή έπαιξε σε πολλές ταινίες (κυρίως βιντεοκασέτες) την εποχή των eighties, θα ήταν πάμπλουτος. Αμ' δε! Άλλοι πλούτισαν εκείνη την εποχή και όχι οι ηθοποιοί του "δεύτερου πλάνου" που έτρεχαν από πλατό σε πλατό για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Και, φυσικά, η κρίση "χτύπησε" πρώτα εκείνους, αφού όταν στενεύουν τα οικονομικά, το πρώτο που "κόβεται" είναι η διασκέδαση! Ο Κώστας Τσάκωνας, έγραψε τη δική του ιστορία. Βιοπαλαιστής της οθόνης και του σανιδιού. Τώρα θα τον θυμηθούν πολλοί, αλλά στα δύσκολα, τον είχαν ξεχάσει, όπως γίνεται συνήθως...