Στην πλατεία, ξημερώνοντας Παρασκευή

kapranos d

του Δημήτρη Καπράνου

 

Η παρέα μας, παιδιά που τέλειωναν το Γυμνάσιο, είχε ξεμείνει εκείνο το βράδυ στην πλατεία. Ήταν τα χρόνια που στην πόλη μας ξενυχτούσε ένα "τοστάδικο", καθώς τα "καφε-ζαχαροπλαστεία" έκλειναν από τις δέκα τις καθημερινές...

Εμείς, που ακόμη δεν μπορούσαμε να αφήσουμε γένια και μακριά μαλλιά (το πνεύμα της εποχής) καθώς η "κοσμία εμφάνισις" ήταν απαραίτητο συστατικό της σχολικής ζωής, ξεκλέβαμε κάποιες ώρες για κουβέντα και καμιά μπίρα "στα κρυφά".
Και η πλατεία, αργά, καθώς τα τραπεζοκαθίσματα ήταν άδεια, προσφερόταν μια χαρά. "Τοστάκι" από το "Πορκ", μπιρίτσα στο χέρι ,καθίσματα ελεύθερα και κουβέντα.

Θυμάμαι, είχα αρχίσει να αφηγούμαι την περιπέτειά μας στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, όπου, λίγες μέρες πριν, είχαμε παρακολουθήσει την συναυλία των Rolling Stones!
Έλεγα στα παιδιά πώς, με την Ματίνα ( την μετέπειτα και μέχρι σήμερα σύζυγο) ξεφύγαμε από το κυνήγι της Αστυνομίας, στα στενά της λεωφόρου Αλεξάνδρας, όταν "έγινε της τρελής" επειδή ο Μικ Τζάγκερ μας πέταξε λουλούδια! Ευτυχώς, σώσαμε τις αφίσες με τους "Stones" που είχαμε αγοράσει...

Η ώρα είχε περάσει, θα ξημέρωνε σε λίγο Παρασκευή, βρισκόμασταν κοντά στις διακοπές του Πάσχα, ο καιρός ήταν γλυκός, όταν ξαφνικά ο Σταμάτης έδειξε προς την απέναντι πολυκατοικία.
-Ρε σεις, τί γίνεται εκεί; Κατεβάζουν την ταμπέλα νυχτιάκτικα;
Γυρίσαμε όλοι προς την κατεύθυνση που έδειχνε και είδαμε κάποιους αστυνομικούς, στο μπαλκόνι, να κατεβάζουν την ταμπέλα της ΕΔΑ!

"Πάμε να φύγουμε, μη βρούμε κάνα μπελά κι έχουμε σχολείο αύριο" ήταν η προτροπή που ακούστηκε και εν ριπή η παρέα διελύθη ησύχως...
Το πρωί, ξυπνήσαμε με εμβατήρια! "Τί έγινε, πατέρα; Τί γιορτάζουμε;" ρώτησα τον γιατρό, που είχε στηθεί στο ραδιόφωνο.
-Πάψε, παιδί μου, να ακούσω! Προφανώς έγινε κίνημα. Μην ετοιμάζεσαι για το σχολείο, αποκλείεται να έχετε μάθημα...

Άκουσα την λέξη "κίνημα" για πρώτη φορά. Σε λίγο ήρθε στο σπίτι ο Φώτης Χρηματόπουλος, συνεργάτης του βουλευτού της Ενώσεως Κέντρου Ιωάννη Μελά.
-Γιατρέ, έγινε πραξικόπημα, προφανώς έχουν συλληφθεί οι αρχηγοί των κομμάτων. Έχουν αρχίσει και συλλήψεις πολιτών...
"Το πυροβολικό, το πυροβολικό, πολύ το αγαπώ" τραγουδούσε τώρα ανδρική χορωδία"...
Βγήκα στον δρόμο. Ο φίλος μου, ο αείμνηστος συνάδελφος Άγγελος Μαστοράκης, καθόταν στα σκαλοπάτια του σπιτιού του.
"Τί γίνεται, ρε;" τον ρώτησα. "Άσε, είναι μέσα ο θείος μου με τη μάνα μου και καίνε τις "Αυγές" που είχαμε στο σπίτι!
Αριστερή οικογένεια, διάβαζε την "Αυγή" και τώρα την παρέδιδε στο πυρ, για να μην βρεθούν "αποδείξεις" εάν επέδραμε η Αστυνομία.
"Τί έχει γίνει; τί λέει ο θείος σου;" ρώτησα με αγωνία. "Πραξικόπημα, ρε. Έχουνε πιάσει τη μισή γειτονιά!". Πάντα καλύτερα πληροφορημένοι οι αριστεροί...

Καθώς προχωρούσε η ημέρα, άρχισαν οι ανακοινώσεις. Ακούστηκαν ονόματα. Κόλλιας, Σπαντιδάκης , Παπαδόπουλος, Παττακός, Μακαρέζος...
Άνοιξα το πικάπ κι έβαλα ν ακούσω το "Satisfaction" δυνατά. "Κλείστα αυτά τα ...αναρχικά τραγούδια μην βρούμε κανένα μπελά" είπε εκνευρισμένη η μητέρα μου.
Κι εκεί άρχισα να καταλαβαίνω ότι μπαίναμε σε περιπέτεια...

eep logo