Μια ξεχωριστή βραδιά στο "Βεάκειο"

kapranos d

Του Δημήτρη Καπράνου

Πήγαμε που λες οικογενειακώς στο "Βεάκειο", για να παρακολουθήσουμε την εορτή της λήξεως των μαθημάτων της εγγονής μας

που τελείωσε αισίως την Δευτέρα του Δημοτικού. Κόσμος πολύς, γονείς και παππούδες, αδέλφια και λοιποί συγγενείς, γεμάτο το θέατρο και δικαίως υπερήφανοι οι άνθρωποι της "Παιδαγωγικής".

Εξαιρετικό και ιδιαίτερα δύσκολο το πρόγραμμα, καθώς όλες οι τάξεις, δίδαξαν χορούς της Μεσογείου.
Από τοπικούς χορούς των ελληνικών νησιών και της Κύπρου, μέχρι χορούς της Αιγύπτου, της Τυνησίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας, τη Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Κροατίας!

Και μόνο η σκέψη για το πως μπορεί να οργανωθεί μια τέτοια εκδήλωση, με μικρά παιδιά να έχουν μάθει τα βήματα και τις κινήσεις δύσκολων χορών, αρκεί για να υπολογίσει κανείς τον κόπο και τις ώρες που απαιτήθηκαν μέχρι να παρουσιαστεί το εξαιρετικό αποτέλεσμα το οποίο απολαύσαμε.
Περιττό να σας πω ότι συγκινηθήκαμε με την Σταματίνα να χορεύει κυπριακούς χορούς, έκλαψε η γιαγιά της αλλά κι εγώ αισθάνθηκα κάπως, καθώς θυμόμουν ότι στην ηλικία της εγγονής μου, ο πατέρας μας ς έπαιρνε στις διαδηλώσεις για το Κυπριακό και φωνάζαμε, μαζί με χιλιάδες Έλληνες, "Ε-Ε-Ένωσις!".
Άλλες εποχές, με πολύ λιγότερα αγαθά, αλλά με πατριωτισμό και φρόνημα, που σήμερα, δυστυχώς, εκλείπει ή υπολειτουργεί.
Έβλεπα, λοιπόν και καμάρωνα τα παιδάκια να χορεύουν "σούστες" ή κερκυραϊκά συρτά, αλατσατιανά ή απτάλικα καθώς και "συρτάκι".

Η μητέρα μου διηύθυνε επί 40 χρόνια το δικό της ιδιωτικό Σχολείο. Θυμάμαι, λοιπόν, πόσος κόπος, χρόνος, υπομονή, επιμονή και κουράγιο χρειάζεται για να μεταδώσουν οι δάσκαλοι στα παιδιά τα βήματα των χορών.
Ε, φανταστείτε πόσο δύσκολο θα ήταν για τον εκπληκτικό και χαλκέντερο Δημήτρη Μαρτσούκο, να συγχρονίσει περισσότερους από 200 (!) λιλιπούτειους χορευτές. Υποκλίνομαι, κύριε Δημήτρη και εκφράζω τον θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μου για όσα διδάσκετε στην εγγονή μας.
Θα παρακαλούσα να μην εκληφθεί αυτό το σημείωμά μου ως έκφραση ενός αθεράπευτου "Χαζοπαππού". Είναι η έκφραση θαυμασμού για την εργασία που γίνεται στην "Παιδαγωγική" την οποία βλέπω πλέον με τα ίδια μου τα μάτια, στα τετράδια, τα βιβλία, τον λόγο και την συμπεριφορά του δικού μας παιδιού.
Έχοντας περάσει τα νεανικά μου χρόνια στις αίθουσες και το προαύλιο ενός καλά οργανωμένου ιδιωτικού δημοτικού σχολείου, ευχαριστώ τον Θόδωρο Κατσικάρο και την Ελένη Γκάτσου για την προσφορά τους στα παιδιά του Πειραιά.

eep logo