Του Νότη ΑνανιάδηΟπωσδήποτε το «Κυριακάτικο Ξύπνημα» (για να θυμηθούμε εκείνη την υπέροχη ασπρόμαυρη ελληνική ταινία με τον Δημήτρη Χορν και την Ελλη Λαμπέτη στα νιάτα τους) , παραπέμπει σε μια εκδρομή, ξεκούραση και γενικότερα άραγμα. Αυτό κανονικά.
Ήδη από τα πριν της κρίσης χρόνια η έννοια του ωραρίου είχε προσλάβει μια…διασταλτική ερμηνεία. Εις βάρος του ελεύθερου χρόνου. Δυστυχώς. Τα χρόνια της κρίσης και της δυστυχίας, το «δυστυχώς» εξαφανίστηκε και εκείνο που έμεινε ως… είδος προς εξαφάνιση ήταν η έννοια της εργασίας. Ας υπάρχει δουλειά. Ότι ώρα, όποια μέρα κι ότι νάναι. Όχι πως (πρέπει να) είμαστε περήφανοι, αλλά… το μη χείρον βέλτιστον.
Πάντως όλα τα παραπάνω , τα κανονικά, είχαν πάντα τις εξαιρέσεις τους. Ακόμη και στα πιο καλά χρόνια της ελληνικής οικονομίας ο τουρισμός (εποχιακή απασχόληση ούτως ή άλλως) είχε τους δικούς του ρυθμούς και κανόνες. Όλα τα παραπάνω τα σκέφτομαι αναλογιζόμενος τις αντιδράσεις που εξακολουθούν (;) να υπάρχουν σε σχέση με τη δυνατότητα να μένουν τα καταστήματα ανοικτά τη Κυριακή σε περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος. Και με αφορμή ένα μικρό σχόλιο του διευθύνοντος συμβούλου του Οργανισμού Λιμένος Ηρακλείου Γ. Μπρα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Γράφει λοιπόν . Μπρας : «Αύριο Κυριακή...με καταστήματα ανοικτά?....LYRICA: 1400,LOUIS OLYMPIA: 1000,SEABOURN QUEST: 450 :3000 απορίες.....+το πλήρωμα, φυσικά».
Για τους μη μυημένους ο αριθμός (3.000 +πλήρωμα) αναφέρεται στο σύνολο των τουριστών και εργαζομένων στα τρία κρουαζερόπλοια που θα επισκεφτούν το Ηράκλειο την Κυριακή.
Αλήθεια ποιος λέει, ακόμη «Ποτέ την Κυριακή;».
